رئیس‌جمهور آمریکا روز دوشنبه ۲۰اسفند وضعیت اضطراری در رابطه با رژیم ایران را برای یک سال دیگر تمدید کرد.
از سوی دیگر سیگال مندلکر، معاون وزارت خزانه‌داری آمریکا، با بیان این‌که واشنگتن به فشار حداکثری خود علیه ایران ادامه می‌دهد، رژیم ایران را "بزرگترین حامی تروریسم" نامید.
همزمان مدیر سازوکار جدید مالی اروپا برای رژیم، موسوم به «اینس‌تکس» هم که به ایران آمده بیش‌از‌پیش برای سردمداران رژیم روشن کرده نبایستی چندان چشم امیدی به این سازوکار داشته باشند.
در چنین شرایطی سفر روحانی به عراق و تلاشهای گسترده‌ای که در آنجا برای باز کردن راهی در دیوار محاصرهٔ سیاسی و تحریم‌های اقتصادی به‌عمل آورده، خود به یک سوژه خبری جدید تبدیل شده تا ناظران درباره چند موضوع مرتبط به‌هم به گمانه‌زنی بنشینند، موضوع‌هایی از این قبیل که:
کم و کیف فشارهای جدید آمریکا چه ابعادی و چه اهمیتی دارد؟
نقش اروپا در این میان چیست؟
دستاورد روحانی در سفر وی به عراق چه بوده و تا چه اندازه امکان باز کردن راه نفسی برای رژیم در شرایط تحریم‌های اقتصادی و انزوای بین‌المللی از طریق عراق وجود دارد؟
اقدامات جدید آمریکا
معاون وزارت خزانه‌داری آمریکا در جلسه کمیته فرعی تخصیص بودجه مجلس نمایندگان، ضمن آن که رژیم ایران را «بزرگترین حامی تروریسم» توصیف می‌کرد، از طراحی و تشکیل چند مکانیسم سازمانی برای مقابله با فعالیت‌های مالی نامشروع رژیم ایران خبر داد و گفت: «بخشی با عنوان واحد تاثیر استراتژیک راه می‌اندازیم که روی فعالیت‌هایی مانند ایران، داعش، روسیه، کره شمالی، واحد پول مجازی، حقوق‌بشر و فساد متمرکز شده است».
او افزود: «یک بخش دیگر، طرح ادغامی است. ما فعالیت بخش امور تروریسم و اطلاعات مالی را با دیگر نهاد‌های مرتبط در مورد مقابله با رژیم ایران هماهنگ کردیم. هسته ائتلاف مقابله با فعالیت مالی رژیم ایران با دیگر نهادها مرتبط است و طی برنامه‌ای با تمامی فعالیت‌های نامشروع ایران و دیگر بازیگرانی که مورد حمایت ایران هستند، مقابله می‌کند».
این در واقع تأسیس نهادی در وزارت خزانه‌داری آمریکاست که با تأسیس کارگروه ویژهٔ اقدام علیه رژیم در وزارت‌خارجهٔ آمریکا که ریاست آن را برایان هوک به عهده دارد، قابل مقایسه است.
مندلکر در سخنان خود و در بیان اولویت‌های استراتژیک برای آمریکا در جهان، رژیم ایران را در صدر این فهرست آورده و گفته است: «ما تمامی فعالیت‌هایی که بانک مرکزی ایران انجام می‌دهد تا در خفا هزینه‌های تروریستی را گردش دهد، برملا کرده‌ایم».
میزان کارآیی اینس‌تکس؟
از سوی دیگر رئیس اینس‌تکس به ایران آمد و با مقامات رژیم گفتگو کرد. تلویزیون رژیم روز گذشته در خبری که از مذاکرات او پخش کرد، با ابراز ناامیدی گفت: «اینس‌تکس یا به زبان فارسی «ساحات» تنزل یافتهٔ «برجام» و سپس «اس‌پی‌وی» است که اتحادیهٔ اروپایی در توقعی زیاده‌خواهانه، تصویب «اف.ای.تی.اف» را هم انتظار دارد».
حتی متولیان برجام اروپایی هم چندان امیدی به اینس‌تکس و این‌که بتواند مسأله‌ای از رژیم حل کند، ندارند.
محمدجواد ظریف، وزیر خارجه ارتجاع، در مصاحبه روز دوشنبه با بخش بی‌بی‌سی عربی در بغداد آه و ناله سرداد و گفت:
«اینس‌تکس همه مشکلات ایران را حل نخواهد کرد و این ابزار مالی تمام تعهدات و قول‌های اروپایی‌ها به‌عنوان عضوی از برنامه جامع اقدام مشترک(برجام) را پوشش نمی‌دهد».
سفیر آلمان در تهران میشاییل کلور برشتولد طی مصاحبه‌ای به هر گونه امیدی در زمینه تاثیر‌گذار بودن اینس‌تکس خاتمه داده و این سازوکار مالی را در چارچوب تحریم‌های آمریکا قلمداد کرده و می‌گوید:
هدف سازوکار اینس‌تکس نقض و دور زدن تحریم‌های آمریکا نیست.
واقعیت این است که به اعتراف دست‌اندرکاران، اینس‌تکس یا کانال مالی هنوز به‌معنای واقعی راه نیفتاده است و یکی از دلایل آن می‌تواند این باشد که همتای آن در داخل کشور ایجاد نشده و این هم در واقع در لابلای چرخ‌دنده‌های تضادهای درونی رژیم و تردیدهای خامنه‌ای گیر کرده است.
ضمن این‌که معاون وزیر خزانه‌داری آمریکا، این نکته را هم اضافه کرده است که: «ما به‌طور منظم در تماس با متحدان اروپایی هستیم و به آنها گفته‌ایم هر گونه برقراری ارتباط خاص مالی با ایران، خطر دور زدن تحریم‌های آمریکا را در پی خواهد داشت که عاقبت آن بسیار سنگین خواهد بود. از جمله قطع ارتباط با نظام مالی ایالات متحده و توانایی برقراری معامله با آمریکا».
بنابراین خیلی روشن است که از اینس‌تکس آبی برای رژیم گرم نخواهد شد.
تبلیغات روزهای اخیر رژیم روی گشایش در عراق
از سوی دیگر تلویزیون رژیم در مورد سفر روحانی به عراق و موفقیت آن خیلی بازارگرمی می‌کند، اما واقعیت این است آن شرایطی که تا یکی دو سال پیش عراق شکارگاه خصوصی رژیم تلقی می‌شد تغییر کرده است و اکنون وضعیت به گونه‌ای است که دولت عراق رسماً به رژیم اطلاع داده است قادر نیست از مقررات تحریمی آمریکا تخطی کند و زنگنه وزیر نفت رژیم هم در آبانماه گذشته طی یک نشست خبری که از تلویزیون رژیم هم پخش شد، گفت: «دو میدان خرمشهر و نفت‌شهر را برای کار مشترک به عراقی‌ها پیشنهاد کردیم».
میزان واقعی بودن امکانی به اسم عراق؟
زنگنه گفت: عراق در این زمینه هیچ اقدامی انجام نداده بلکه این کشور ۱۱هزار بشکه نفت کرکوک که از خاک ایران سوآپ می‌شد را بعد از اعمال تحریم‌ها متوقف کرده و ماهی ۲۰۰میلیون دلار گازی که از ایران به این کشور صادر می‌شود به‌عنوان این‌که شما تحریم هستید پول آن را نمی‌دهد و در حال حاضر دو میلیارد دلار بابت گاز و برق فروخته شده به عراق از این کشور طلب داریم».
بنابراین، قراردادهایی که روحانی در عراق می‌بندد و تلویزیون رژیم هم با آب‌وتاب تصاویر امضای آنها و تبادل مقاوله‌نامه‌ها را نشان می‌دهد، اساساً نمایشی است و روی کاغذ است. چرا که آرایش قوای منطقه‌ای در رابطه با رژیم به کلی تغییر کرده است. این را کارشناسان سیاسی خود رژیم، حتی از باند روحانی هم می‌گویند.
برآورد کارشناس‌های حکومتی از امکان عراق
فریدون مجلسی، دیپلمات سابق رژیم، در مطلبی که در شمارهٔ سه‌شنبه ۲۱اسفند ۹۷ روزنامهٔ آرمان به چاپ رسیده، ضمن گوشزد کردن این‌که دورهٔ دخالت‌های نیروی تروریستی قدس در عراق به سر آمده می‌نویسد: «زمان آن رسیده که همکاری امنیتی که ایجاد تقابل می‌کند و ممکن است که موجب شوراندن برخی اقوام عراقی شود نباید این بهانه را دست آنها داد».
روحانی چشم امید دوخته که از عراق راهی به سمت عربستان باز کند و در این طریق از عراق درخواست میانجیگری دارد و این را هم خودش و هم ظریف تکرار کرده‌اند.
اما در این مورد هم ارزیابی کارشناسان رژیم منفی است و یکی از آنها به نام هرمیداس باوند می‌گوید: «در شرایط فعلی، احتمال حل یا کاهش اختلاف ایران و عربستان منتفی به‌نظر می‌رسد».
چون در پاسخ درخواستهای مکرر رژیم برای عادی کردن روابط، عربستان مدام تکرار کرده است که اول باید رژیم دست از دخالت‌هایش در کشورهای عربی، در سوریه و یمن و لبنان و... بردارد.
استفاده از عراق برای رویارویی با عربستان و آمریکا هم منتفی است و آن‌چنان‌که روزنامهٔ عکاظ عربستان نوشته: «رئیس‌جمهور عراق برهم صالح بر بیطرفی کشورش در رابطه با درگیریهای منطقه‌ای و بین‌المللی تأکید کرد. روز گذشته صالح در یک کنفرانس مطبوعاتی مشترک گفت: «نمی‌خواهیم که عراق میدان درگیری منطقه‌ای یا بین‌المللی باشد».
بنابراین هم به‌لحاظ اقتصادی و هم به‌لحاظ سیاسی، از عراق هم آبی برای رژیم گرم نخواهد شد.
نقشه‌مسیر رژیم در این شرایط چیست؟
هنگامی‌که از بن‌بست رژیم صحبت می‌شود، این یک بن‌بست همه‌جانبه است که ریشه در بن‌بست رژیم در حل مسائل جامعه ایران و جنگ آشتی‌ناپذیرش با مردم ایران دارد. نمی‌شود که رژیم از حل مسألهٔ لوایح اف.ای.تی‌اف عاجز باشد اما مثلاً بتواند با اروپا رابطه عادی داشته باشد. نمی‌توان انتظار داشت که با اروپا رابطه عادی داشته باشد، اما دست از تروریسم خود از جمله در خاک اروپا بردارد. نمی‌توان انتظار داشت که رژیم دست از تروریسم خود بردارد، در حالی که به‌شدت از پیشروی مجاهدین و مقاومت ایران و از نقش مجاهدین و کانون‌های شورشی در داخل کشور وحشت‌زده است و... اینها همه به هم پیوسته و در هم تنیده است. بنابراین رژیم در عراق هم مثل اروپا و مثل برجام در بن‌بست است و تنها نقشه‌مسیرش(اگر بتوان اسم آن را نقشه‌مسیر گذاشت) این است که زمان را تا پایان دوره ترامپ کش بدهد و این هم در شرایطی است که عنصر زمان به‌شدت به زیان رژیم پیش می‌رود و هر روز که رژیم در تصمیم‌گیری و تعیین‌تکلیف معطل کند، بهای آن برایش سنگین و سنگین‌تر می‌شود.
