در میان فشار بحرانهای داخلی و خارجی و وضعیت انفجاری جامعه، چشم‌انداز تیرهٔ نظام از دریچهٔ اقتصاد بیش از هر چیز کارگزاران آن را به وحشت و هشدار واداشته است.
علی ربیعی، مهرهٔ اطلاعاتی و وزیر کار قبلی دولت آخوند حسن روحانی، وحشتش را با بیان این‌که «کمتر کسی در آغاز سال ۹۷ انتظار چنین پایانی را داشت» ابراز کرد و با نگرانی افزود: «تحولات سریع در روابط بین‌الملل و قاعده‌های جهانی بی‌ثباتی اقتصادی و تغییر نگرش و ارزش‌های مردم، ۹۷ را با تهدیدات ترامپ و تحریم‌های یک‌جانبه وی آغاز کردیم. فقدان آمادگی برای کنش متقابل و مؤثر داخلی و برخی تصمیمات نادرست، باعث شد تا سال را با وضعیت چندان مناسبی به پایان نرسانیم».
عدم آمادگی برای شرایط بحرانی
وی با بیان تداوم کشمکش در درونی حاکمیت بر سر کوتاه‌آمدن در مقابل جامعهٔ جهانی، تلویحا به شکست سیاست‌های اقتصادی اذعان کرده و نوشته است: «برخی هنوز هیچ اعتقادی به واقعیت جهانی شدن و وابستگی متقابل اقتصادی روزافزون و غیرقابل بازگشت جهان ندارند و با دیدی محدود به رقابت سیاسی داخلی مسائل اقتصادی و اجتماعی را تبیین می‌کنند». علی ربیعی در ادامه از ناکارآمدی نظام در مواجهه با بحرانها ابراز نگرانی کرد و گفت: «سیاست‌ها و تصمیم‌گیریها نیز نشان داد که فاقد آمادگی ساختاری و دانش و تجربه کافی برای شرایط بحرانی می‌باشیم».
این مهره حکومتی در ادامه به باندهای حاکم نسبت به قیام مردمی که در تقدیر است هشدار داد و گفت: «فکر می‌کنم اگر سال ۹۸ را بر همین سیاق ادامه دهیم، چشم‌انداز روشنی در پیش نخواهیم داشت و برای جامعه امکان بروز تحرکات اجتماعی و انتقال ناآرامی‌های ذهنی به ناآرامی‌های فیزیکی را کاملاً متصورم».(تابناک ۴فروردین ۹۸)
شرایط پیچیده و سخت‌تر
مصطفی تاجزاده، مهرهٔ باند مغلوب نیز با بیان این‌که: «من سال بسیار دشواری در حوزه اقتصادی برای کشور پیش‌بینی می‌کنم» ضرورت تسلیم در برابر جامعهٔ جهانی را گوشزد کرد و گفت: «به‌خصوص اگر تحریم‌ها شکسته نشود و ادامه پیدا کند شرایط اقتصادی پیچیده‌تر و سخت‌تر می‌شود. قدرت مانور دولت روحانی در شرایط تحریم خیلی زیاد نیست مگر این‌که بازی تحریم را به هم بزند و به‌جای این‌که شعار بدهد تحریم را دور می‌زنیم، راهی برای شکستن تحریم‌ها بیابد و با استفاده از همه ظرفیت‌های منطقه‌ای و جهانی ایران، به مذاکره با آمریکا بپردازد و تحریم‌های نفتی و بانکی را لغو کند».(خبرگزاری ایسنا ۵فروردین ۹۸)
انزوای بین‌المللی
محمدقلی یوسفی، یک اقتصاددان وابسته به باند روحانی، ضمن اذعان به مطلوب نبودن اوضاع اقتصادی گفت: «اقتصاد داخلی کشور مطلوب نیست، هم سرمایه‌گذاری صورت نگرفته و هم تولیدات بخش صنعت کشور به‌شدت کاهش پیدا کرده و کشاورزی هم وضعیت خوبی ندارد، در خصوص مسائل بین‌المللی نتوانسته‌ایم یک تعامل گسترده داشته باشیم و مسائلی را که در سطح بین‌المللی داریم حل کنیم تا بتوانیم وضعیت خوبی در زمینه تجارت و یا جذب سرمایه‌گذاری خارجی داشته باشیم. متأسفانه در بین کشورهای جهان دوستان زیادی نداریم و تحریم‌ها در حال تشدید شدن است».
این مهره وابسته به باند روحانی هشدار داد: «مشکلات روی هم انباشته‌شده و یک روز خود را نشان می‌دهد».(سایت اعتماد آنلاین ۴فروردین ۹۸)
نگرانی از قیام و خیزش مردم
همان‌طور که از اظهارات این مهره‌های وابسته به باند روحانی برمی‌آید، شرایط اقتصادی در سال ۹۸ بسیار خطرناک است و قطعاً تاثیرات منفی خودش را برای حکومت آخوندی بارز خواهد کرد.
نگرانی اصلی این مهره‌ها نیز «از شرایط بحرانی»، «مشکلاتی که روزی خود رانشان خواهد داد» و «داشتن آمادگی ساختاری برای شرایط بحران» و دیگر نگرانی سردمداران و مهره‌های حکومتی که این روزها نسبت به شرایط اقتصادی ابراز می‌شود، نگرانی از واکنش مردم نسبت به این شرایط و خیزش همگانی علیه این وضعیت و قیام مردم است.
آنها هشدار می‌دهند تا دیر نشده باید کاری کرد و در این رابطه هر یک راه‌کاری نظیر «تعامل گسترده بین‌المللی»، «دور زدن تحریم‌ها» و کوتاه‌آمدن در مقابل شرایط جهانی را ارایه می‌دهند که برای رژیم به قیمت نوشیدن جام‌زهرهای پیاپی تمام می‌شود.
آنها می‌دانند که نظام هیچ ظرفیتی برای رشد و ارتقای شرایط اقتصادی و بهبود وضعیت مردم که از قیام و خیزش آنها در آینده جلوگیری کند باقی نگذاشته است و اساساً چنین شرایط و ظرفیتی در داخل موجود نیست.
رژیم برای تعامل گسترده بین‌المللی باید دو اهرم بقای خود را ـ صدور تروریسم و ارتجاع و جنگ‌افروزی در خارج و سرکوب مردم در داخل ـ کنار بگذارد.
پیش از این سرمداران رژیم به کرات تأکید کرده‌اند چنان‌چه از مطامع تجاوزکارانه‌اش در منطقه و صدور ارتجاع و تروریسم دست بردارد این امر منجر به ترک عمق استراتژیک و جنگ با مردم در داخل کشور است.
در زمینه داخلی نیز وضعیت بسیار روشن است به‌محض این‌که از سیاست سرکوب، اعدام، شلاق و شکنجه در برابر مردم کوتاه بیاید مردم معترض و قیام‌کننده و کانون‌های شورشی آن را از صحنه ایران جارو خواهند کرد و به زباله‌دان تاریخ می‌اندازند.
تن‌دادن به شرایط بین‌المللی برای حکومت آخوندی به‌مثابه اقدام به خودکشی از ترس مرگ است که بارها این شرایط توسط سردمداران آن به‌ویژه علی خامنه‌ای رد شده است.
