سه‌شنبه ۱۸ آذر۹۹، پاسدار قالیباف رئیس مجلس ارتجاع طی نامه‌یی به اکبرپور، رئیس هیأت مدیره و مدیرعامل روزنامهٔ رسمی رژیم، قانون «اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها» را جهت انتشار ابلاغ کرد. قالیباف در این نامه نوشت: «با توجه به انقضای مهلت مقرر در مادهٔ یک قانون مدنی و در اجرای تبصره ذیل یک قانون مذکور، قانون اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها برای چاپ و انتشار در روزنامهٔ رسمی ابلاغ می‌گردد».
مادهٔ یک قانون مدنی رژیم می‌گوید: «مصوبات مجلس به رئیس‌جمهور ابلاغ و رئیس‌جمهور باید ظرف ۵روز آن را امضا و به دولت ابلاغ کند و دولت موظف است ظرف مدت ۴۸ساعت آن را منتشر کند». «تبصرهٔ ذیل یک قانون مدنی» هم می‌گوید: «در صورت استنکاف رئیس‌جمهور از امضا یا ابلاغ در مدت مذکور، به دستور رئیس مجلس روزنامهٔ رسمی موظف است ظرف ۷۲ساعت مصوبه را چاپ و منتشر کند».
این اقدام پاسدار قالیباف در حالیست که تنها چند ساعت پیش از آن، آخوند روحانی در جلسهٔ اقتصادی دولت، با هشدار به باند رقیب که پاسدار قالیباف هم جز آن است، گفت: «در شرایط حساس کنونی، (نظام) نیازمند انسجام و یکپارچگی است. در همین روزها شاهد بهره‌برداری و سو استفادهٔ بدخواهان نظام از اختلافات درون کشور هستیم» (۱۸ آذر).
تحول دیگر موضع قضاییهٔ نظام بود که سخنگوی آن همزمان با اقدام پاسدار قالیباف، با هشدار به باند روحانی گفت: «ما به‌عنوان قوه قضاییه اصل قانون (اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها) را لازم‌الاجرا می‌دانیم و اگر کسی تخطی کند مطابق با ضمانت اجرای پیش‌بینی شده، برخورد خواهیم کرد».
جبهه‌بندی و تعمیق شکاف
از روز تصویب طرح «اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها» در مجلس ارتجاع (۱۱ آذر) و تأیید آن توسط شورای نگهبان (۱۲ آذر)، یک جبهه‌بندی شکل گرفته است. یک‌سو مجلس ارتجاع و شخص قالیباف، شورای نگهبان، دبیرخانهٔ شورای عالی امنیت نظام و شخص شمخانی، دلواپسان و قوه قضاییه نظام قرار دارند؛ در سوی دیگر روحانی و باند وی.
در این جبهه‌بندی، دلواپسان ضمن متهم کردن باند روحانی به همسویی با جبههٔ مقابل (آمریکا و اروپا و کشورهای منطقه) آنها را شلاق‌کش می‌کنند که «روحانی با اشاره به طرح «لغو تحریم‌ها» در مجلس گفت با آن موافق نیست و مضر است. این سخن چه تفاوتی با بیانیهٔ گستاخانهٔ تروئیکای اروپایی علیه نظام دارد؟» (پاسدار حسین شریعتمداری-۱۸ آذر)؛ و «مدعیان اصلاحات، محور وحدت را سفاهت و خیانت مذاکره با آمریکا قرار می‌دهند. افراطیون مدعی اصلاحات در داخل نسبت به توان موشکی و نفوذ منطقه‌یی نظام تردید‌افکنی می‌کنند» (کیهان-۱۷ آذر).
روحانی هم در وحشت به‌خاطر خطر از هم گسیختگی بیشتر نظام، ضمن پافشاری بر موضع خودش مبنی بر مخالفت با طرح مجلس، هشدار می‌دهد: «همه موظف هستیم آرامش درون نظام را حفظ کنیم و بر وحدت و یکپارچگی تأکید کنیم!» (۱۸ آذر۹۹)؛ و مهره‌ها و رسانه‌های باندش هم در حملاتی به طرف مقابل می‌گویند: «یک عده‌یی دارند دوگانه‌ای را در نظام تبلیغ می‌کنند» (ربیعی-سخنگوی دولت روحانی-۱۸ آذر) و «اقدام مجلس در تصویب لایحهٔ «اقدام راهبردی برای رفع تحریم‌ها» نشان می‌دهد اعضای مجلس نه به فکر معیشت مردم، بلکه به فکر حمله به دولت روحانی هستند» (کواکبیان-عضو پیشین مجلس ارتجاع-۱۷ آذر).
واقعیت چیست؟
نگاهی به صحنهٔ سیاسی-اجتماعی-اقتصادی ایران و تحولات جهانی، نشان می‌دهد هر دو باند نظام به‌خاطر بن‌بست عمیقی که کلیت رژیم در آن گرفتار است، به سراب دل بسته‌اند. از یک‌سو مواضع بایدن و اروپایی‌ها نشان می‌دهد شرایط نسبت به سال۲۰۱۵ و امضای برجام سراپا فرق کرده و آنها دیگر حاضر نیستند پای همان برجام بیایند؛ بلکه «غربی‌ها تلاش می‌کنند نظام را بر سر دوراهی دو سر باخت مذاکره یا گزینهٔ جنگ قرار دهند و بدون هیچ پیش‌شرطی نظام پای میز مذاکرات موشکی و منطقه‌یی بیاید» (کیهان خامنه‌ای-۱۸ آذر۹۹).
از طرف دیگر جامعه ایران، جامعه‌یی عبور کرده از قیام بزرگ آبان ۹۸ است و در کنار اینها مقاومتی هوشیار که امروزه دارای اعتبار و شناخته شدگی جهانی است که شتاب دهنده و سمت دهنده بحرانهای نظام به سمت سرنگونی است و با فعالیت‌هایش نه تنها هر گونه راه فرار را بر رژیم بسته بلکه هم‌اکنون تمامیت نظام تروریستی آخوندی را به پای میز محاکمه در دادگاه بلژیک کشانده است
از سوی دیگر شدت بحران‌هایی که نظام در درون کشور با آن روبه‌رو است، هر راه برون رفتی را برای نظام بسته است. اقتصادی فروپاشیده، بودجه‌یی که «تکیه بر باد دارد»، گرانی‌های سرسام‌آور، فاجعه کرونا و بشکهٔ باروت خشم اجتماعی ... . .
این بحرانها خود عامل تشدیدکنندهٔ تخاصم و از هم گسیختگی درونی رژیم است و تخاصم و از هم گسیختگی نظام هم بر شدت این بحرانها می‌افزاید. فرایندی خطرناک که زنگهای خطر «غرق شدن» را درون نظام به صدا در آورده که: «همه در نظام در یک کشتی نشسته‌ایم و اگر صدمه‌ای به این کشتی وارد شود همه در خطر هستیم. پس باید به حفظ این کشتی بکوشیم، نه این‌که سعی کنیم با گرا دادن، هدف دشمن قرار گیریم!» (روزنامهٔ حکومتی وطن امروز-۱۸ آذر۹۹).
اکنون نیز در حالی که آخوند روحانی به‌صراحت می‌گوید مخالف مصوبهٔ مجلس (اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها) است، ابلاغ این مصوبه جهت درج در روزنامهٔ رسمی رژیم توسط پاسدار قالیباف، جنگ گرگهای درون نظام را یک گام عمیق‌تر کرده و خطر «غرق شدن کشتی» ولایت را جدی‌تر می‌کند.
