اجلاس جهانی ایران آزاد پس از ۳روز پیاپی، دوشنبه ۲۲تیر به پایان رسید؛ اما زوزه‌های رژیم آخوندی و مزدورانش به‌خاطر این رژهٔ عظیم پایانی ندارد!
طی چند روز گذشته کارشناسان، کارگزاران و مقامات رژیم آخوندی صدها بار به‌خاطر گردهمایی بزرگ مقاومت ایران واکنش‌های دیوانه‌وار نشان داده‌اند. از سخنگوی وزرات خارجهٔ رژیم که روز اول گردهمایی به دستور خلیفهٔ ارتجاع پابرهنه به صحنه دوید تا از فرط سوزش، مجموعه‌یی ناسزا به شخصیت‌های سیاسی شرکت‌کننده بدهد؛ تا خود ظریف که روز بعد به جوسپ بورل آویخت و ملتمسانه از او خواست شرکت نخست‌وزیر اسلوونی در گردهمایی مقاومت ایران را محکوم کند، اما جواب بورل، ضربه دیگری بود بر زخم قبلی؛ او گفت: «کشورهای عضو، آزاد هستند که در رابطه با هر مسأله سیاست بین‌المللی نظرات خودشان را داشته باشند» (سایت کمیسیون اروپا ـ ۲۱تیر)
از سوی دیگر ربیعی سخنگوی دولت روحانی که در نشست خبری، پاسخ از پیش تنظیم شده را در جواب خبرنگار حکومتی درباره گردهمایی مجاهدین می‌خواند، گفت: «وزیر خارجهٔ پیشین (آمریکا) دوشادوش مجاهدین می‌ایستد و به آن افتخار می‌کنند... هیچ وقت از آنهایی که طی سالیان اخیر با طراحی و پشتیبانی از تحریم که نام“ سیاست فشار حداکثری ”بر آن نهاده بودند، انتظار ندارد که راه خود را از مجاهدین جدا کنند» (۲۲تیر). جالب این‌که ربیعی بلافاصله به‌طور ابلهانه‌یی ادعا کرد: «من قصد ورود به این موضوع بی‌ارزش را نداشتم، چون شما سؤال کردید پاسخ دادم!»
کما‌این‌که عضو کمیسیون امنیت مجلس ارتجاع در حالی که سراسیمگی نظام را به نمایش می‌گذاشت گفت: «مراتب اعتراض خودمان را به» برگزاری گردهمایی مجاهدین و «این رفتار غیردیپلماتیک! اعلام کردیم» (نوش‌آبادی-۲۲تیر)؛ خبرگزاری حفظ آثار جنگ رژیم هم با هراس نوشت: «با وجود گذشت نزدیک به ۴۰سال هم‌چنان مجاهدین در حال مهندسی عملیات علیه نظام هستند!» (۲۳تیر).
به همین ترتیب روزنامه‌ها، سایتها و رادیو-تلویزیون نظام مفلوک ولایت هم تا همین لحظه صدها مطلب و برنامهٔ سراپا وحشت درباره این گردهمایی منتشر کرده‌اند. یکی می‌گوید «حضور سناتورهای آمریکایی در جلسهٔ مجاهدین بی‌اعتمادی به آمریکا را ثابت کرد!» (نورنیوز-متعلق به پاسدار شمخانی-۲۲تیر)؛ و دیگری می‌نالد: «مجاهدین خیلی راحت در اروپا گردهمایی چند روزه برگزار می‌کنند و برای نظام خط و نشان می‌کشند!» (کیهان خامنه‌ای-۲۳تیر)؛ و آن یکی هم با اشاره به شرکت تعداد زیادی شخصیت سیاسی و عضو کنگره و سنای آمریکا از هر دو حزب در گردهمایی مقاومت ایران، با وحشت می‌گوید: «در معادله تقابل واشنگتن با نظام تفاوتی میان دمکراتها و جمهوریخواهان وجود ندارد!» (رسالت-۲۲تیر)؛ و آن یکی هم ضمن سوزش از حمایت عظیم و روبه گسترش جهانی از مجاهدین و مقاومت ایران می‌نالد: «حمایتهای مکرر و مستقیم دو حزب سنتی آمریکا کاملاً آشکار بوده و حتی این حمایت به کشورهای اروپایی تسری پیدا کرده است» (تلویزیون رژیم-۲۰تیر).
این زوزه‌های انبوه و دردآلود کماکان ادامه دارد؛ آن هم در شرایطی که سیاست رژیم در رابطه با مجاهدین سکوت و سانسور است. اما شدت ضربه وارد، تعادل رژیم را آن‌چنان برهم زده که سیاست سکوت به واکنش‌های جنون‌آمیز تغییر شکل داده است.
علت نیز روشن است. ابعاد کهکشان و رژهٔ مقاومت ایران آن‌چنان عظیم است که تمامی دستگاهها و رسانه‌های رژیم وقتی هم می‌خواهند برای مقابله با کلان ضربه دریافتی، آن را زیر سؤال ببرند یا به آن حمله کنند، این حملات تبدیل می‌شود به اعترافهای ناگزیر به ابعاد، تأثیرگذاریها و پیامدهای گردهمایی بزرگ ایران آزاد و تأکید بر قدرت یگانه آلترناتیو سرنگون کننده نظام آخوندی.
