چندی مماشات، چندی جنگ. مماشاتی به قدمت ۴۶سال با دیکتاتوری تمامیت‌خواه ملایان، به‌قیمت هزاران جان گرامی آزادیخواهان و میلیاردها دلار و تومان از زندگی مردم و سرمایه‌های ایران. و جنگی که به‌طور طبیعی، هدف آن تأمین منافع ملی ایران با شاخص نفی تمام‌عیار دیکتاتوری و حمایت از مقاومت و مبارزه و قیام علیه فاشیسم مذهبی نبوده است.
اکنون از پس دوازده روز جنگ، فعلاً حکومتی مانده است بسیار ضعیف‌تر از هر زمان دیگر در ۴۶سال گذشته؛ حکومتی که شیرازه‌های نظامی و قدرت سیاسی‌اش، انسجام دوازده روز پیش را بس‌بسیار از دست داده است.
اکنون از پس دوازده روز جنگ، چشم‌انداز پس از آتش‌بس موقت، تابلوهای مختلف دارد که قصد ورود به آنها را نداریم. با این‌حال یک تابلو همواره پیش روی مردم ایران بوده، ادامه داشته و از قضا امروز بیش از گذشته پررنگ شده و فوریت یافته است:
«تأکید مجدد بر خواسته مردم ایران: آزادی و پیروزی در جنگ سرنوشت با فاشیسم مذهبی». [۱]
جمع‌بندیِ مختصر همین جنگ دوازده روزه، در اصلی‌ترین محور خود گواهی می‌دهد که از پس هر تحول منطقه‌یی و جهانی در ارتباط با ایران‌زمین، آنچه سرمایه‌ترین برای نفی دیکتاتوری و نقد کردن آزادی و دموکراسی‌ست، همانا اصل طلاییِ «کس نخارد» است؛ تکیه بر «می‌توان و باید» آحاد مردم ایران که از تداوم دیکتاتوری و استثمار، به‌ستوه آمده‌اند. این قدرت و توانایی و اتحاد است که باید سازمان یابد و با ضربه‌ٔ تشکل خود، افعیِ ولایت فقیه را از سر راه آینده‌ٔ مطلوب مردم سرنگونی‌خواه بردارد؛ آینده‌یی که همواره گروگان دیکتاتوریهای شاهی و شیخی بوده، ولی عشق به محبوب آزادی و برابری، در اسارت هم حتی روزی بدون تکاپو برای رقم زدن سرنوشت نیکوی ایران‌زمین نبوده است:
«مردم ایران در مبارزات یک‌صد ساله خود با بهای سنگین و خونین، با قیامهای پی‌در‌پی بر دیکتاتوریهای شاه و شیخ دست رد زده‌اند». [۲]
اکنون از پس جنگ دوازده روزه و تعادل قوایی که بر زمینه‌های سیاسی و اجتماعیِ پیش از جنگ، علیه استبداد دینیِ آخوندی ایجاد شده، افقی گشاده‌تر از گذشته، پیش روی مردم ایران واقع شده است. از این چشم‌انداز باید به‌نفع تأمین منافع ملی ایران و استقلال آن استفاده نمود. مشخصات این چشم‌انداز در این پیام کوتاه توصیف شده است:
«استقبال از آتش‌بس و پایان جنگ خارجی. پیشنهاد آتش‌بس و پایان جنگ، یک پیشروی برای راه‌حل سوم است: نه جنگ، نه مماشات. بگذارید مردم ایران خود در جنگ سرنوشت، خامنه‌ای و دیکتاتوری ولایت فقیه را به‌زیر بکشند». [۳]
در پس این چشم‌انداز هم توشه‌ٔ مقاومت ایران مهیای رقم زدن آرزوی بیش از یک سده‌ٔ مردم ایران است. آرزویی که در مسیر یک سده‌ٔ پشت سر، همواره صیقل خورده، روزآمد شده و اکنون منطبق بر مطالبات نقد اقشار مردم ایران در انظار جهانیان است:
«ما خواهان یک جمهوری دموکراتیک غیراتمی با جدایی دین از دولت و برابری زن و مرد و هم‌چنین خودمختاری ملیتها در ایران هستیم. این صلح، دموکراسی، حقوق‌بشر، ثبات، سازندگی، دوستی، همکاری و توسعه اقتصادی را برای منطقه و جهان به همراه دارد». [۴]
پی‌نوشت:
[۱] توئیت خانم مریم رجوی، ۳ تیر ۱۴۰۴
[۲، ۳ و ۴] همان
