این روزها در میان اشک تمساح مقامات و مهره‌های حکومتی اشاره به وضعیت وخیم معیشت مردم زیاد شنیده می‌شود. حتی در دعواهای باندی هر یک دیگری را مسبب این اوضاع معرفی می‌کند. اما کمتر به واقعیتها یا بهتر است بگوییم زیرساختهای این وضعیت که منجر به تنگنای معیشت مردم شده است اذعان می‌کنند، مگر این‌که جنگ گرگها خیلی بالا گرفته باشد. این روزها در جریان جنگ برای گرفتن سهم بیشتر قدرت و غارت در مجلس آتی ارتجاع باندها زبان باز کرده و هر یک به گوشه‌ای از وضعیت اقتصاد ورشکسته اذعان می‌کنند.
مقامات و رسانه‌های رسمی حکومتی تابه‌حال تلاش کرده و می‌کنند که چرخهٔ اقتصادی را در حال تولید و رو به جلو توصیف کنند. دولت روحانی هم با آماردرمانی‌هایی که رسانه‌های خودش آنها را دروغ می‌نامند تلاش دارد واقعیت اقتصاد درهم‌شکستهٔ نظام را لاپوشانی کند. اما این روزها در تنگنای تحریم‌ها و به صفر نزدیک شدن صادرات نفت رژیم از میان اظهارات سردمداران نظام علائم و آثار ناتوانی رژیم در سرمایه‌گذاری در صنایع مادر وابسته به نفت و افت سرمایه‌گذاری از سوی بخش خصوصی و شرکت‌های خارجی دیده می‌شود.
زنگنه، وزیر نفت آخوند روحانی، در این رابطه می‌گوید: «ما در بخش پتروشیمی من فکر می‌کنم حداقل ما در ۵سال آینده طرح‌های نیمه‌تمامی را که داریم بالای ۳۰میلیارد دلار است. نیمه‌تمام. نیمه‌تمام یعنی اونایی که چند درصد پیشرفته‌اند و همه هم طرح‌هایی هستند که هیچ‌کدام عقب‌افتاده نیستند. عقب‌افتاده یعنی طرح‌هایی که شروع شده‌اند وسطش موندیم. نه نموندیم. داره پیش میره و به‌نظر من هم سرمایه‌گذاران می‌توانند این پولها را تأمین کنند. ولی هر چه بتوانیم از جامعه پول بیشتری بگیریم از سرمایه‌داران به‌خصوص خرد را تجمیع کنیم و استفاده کنیم هم امکان طرح‌های بیشتری فراهم می‌شود هم تأمین مالی اینها بدون دغدغه‌تر انجام می‌شود».(تلویزیون شبکه خبر رژیم ۲۶بهمن ۹۸)
رئیس سازمان بورس رژیم هم ناخواسته به تلاش رژیم برای جذب سرمایه بخش خصوصی برای سرپا نگه‌داشتن صنعت نفت و بی‌توجهی سرمایه‌گذاران به این خواسته اذعان کرد و از جمله گفت: «این‌که صنعت نفت بخواهد ۳۰هزار میلیارد، ۳۰میلیارد دلار، تأمین مالی بکنه، حالا عددش هرچی که به ریالی تبدیل می‌کنیم، در واقع بازار سرمایه چنین ظرفیتی داره حداقل نصف این را تأمین مالی کنه».(۲۶بهمن ۹۸)
همزمان رسانه‌های حکومتی از انتشار دو گزارش از طرف سازمان برنامه و بودجه خبر دادند که در آن به افت سرمایه‌گذاری در طرح‌های اقتصادی رژیم اذعان شده است.
روزنامهٔ حکومتی جهان صنعت ۲۶بهمن ۹۸ در مورد این دو گزارش از طرف سازمان برنامه و بودجه و مرکز پژوهش‌های توسعه و آینده‌نگری رژیم نوشت: «سند گرانبهایی از واقعیت‌های تلخ اقتصاد ایران در سطح کلان است». بر اساس این دو گزارش مراجع رسمی حکومتی «اقتصاد ایران در یک دهه گذشته با روند کاهشی نرخ سرمایه‌گذاری روبه‌رو بوده است...
نرخ سرمایه‌گذاری کل که در بازه سال‌های ۱۳۷۵ تا ۱۳۸۴ بالای ۳۰درصد بوده، کاهش خود را به‌دلیل کاهش در نرخ سرمایه‌گذاری در ماشین‌آلات شروع کرده و این روند کاهشی بعد از سال ۱۳۹۰ تشدید شده، به‌طوری که در سال ۹۷ این نرخ به کمترین میزان خود در ۴۰سال اخیر یعنی به زیر ۲۰درصد رسیده است». کارشناسان حکومتی از بررسی روند افت سرمایه‌گذاری نتیجه گرفته‌اند «واقعیت این است که ابهام‌های بزرگ و چشم‌انداز ناروشن سیاست‌های اقتصادی که به‌دلیل تشدید تحریم‌ها بدتر شده است و نیز فقدان انسجام سیاسی در ایران، آن روند را فزاینده کرده است».
آن روی واقعیت پشت کردن سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی به رژیم، در اعتراف به چاپ پولهای بدون پشتوانه دیده می‌شود. روزنامه حکومتی سیاست روز در مطلبی با عنوان: «بورس سد راه طغیان نقدینگی» نوشت: «بر اساس اعلام بانک مرکزی، میزان نقدینگی به بیش از ۲۲۶۰هزار میلیارد تومان صعود کرده و این عدد نسبت به ماه مشابه سال قبل رشد۲۸.۲درصدی را شاهد بوده است. بر اساس آنچه بانک مرکزی اعلام کرده است رشد نقدینگی در آذرماه ۹۷ معادل ۲۲.۱درصد بوده است که این مهم در حال حاضر به ۲۸.۲درصد رسیده است».
به این ترتیب مشخص می‌شود پا به پای افت روند سرمایه‌گذاری در طرح‌های اقتصادی، روند چاپ پولهای بدون پشتوانه و پول بدون تولید افزایش چشمگیر داشته است و افزایش بیکاری و رکود صنایع پا به پای افزایش پولهای بدون پشتوانه است.
شقاقی شهری، یک اقتصاددان حکومتی، در این مورد گفت: «کشور در تحریم‌ها حدود ۶۰میلیارد دلار درآمد حاصل از صادرات نفت خام را از دست داده است؛ اکنون باید این ۶۰میلیارد دلار را جایگزین کنیم». این کارشناس حکومتی تلویحا به بن‌بست نظام اذعان کرده و افزود: «کشور اکنون دچار چند بحران اساسی شده است؛ یکی از آنها بحران بی‌عملی است، یعنی ما حرف می‌زنیم اما عمل نمی‌کنیم».(روزنامه حکومتی وطن امروز ۲۶بهمن ۹۸)
