تک و پا تک باندهای درونی رژیم در زمینه فساد و متهم کردن یکدیگر به خویشاوند سالاری این روزها نقل رسانه‌ها و مهره‌های حکومتی است.
هر یک از دو باند دیگری را متهم می‌کند که حاشیه امن برای مفسدین، رانت‌جویان و... به‌وجود آورده‌اند.
سخنان روحانی در زمینه عدم پیگیری بعضی از فسادهای اقتصادی توسط قوه قضاییه، باعث حملات شدید رسانه‌ها و مهره‌های باند خامنه‌ای به او شده است.
آنها روحانی را متهم به دفاع از برادرش کرده و سخنان او در یزد را نمودی از خویشاوند سالاری و دفاع از روابط قبیلگی در زمینه فساد خواندند و از این بابت تا توانسته به روحانی تهاجم کرده‌اند.
روزنامه جوان وابسته به سپاه پاسداران با اشاره به دستگیری مهره‌هایی نظیر حسین فریدون، طبری، معاون آخوند صادق لاریجانی، دخالت ۲نماینده مجلس ارتجاع در پرونده زد و بند فروش هزاران دستگاه خودرو، حضور معاون یک سازمان دولتی در فروش گوشت وارداتی در خارج از شبکه قانونی و... را «نشانگان واضحی از پیوند شوم ثروت و قدرت» تلقی کرده است.(جوان ۱۹آبان ۹۸)
مفسدان دانه‌درشتی نظیر حسین فریدون، طبری و بابک زنجانی و... که اموال مردم ایران را به غارت برده‌اند، بر دو عنصر اساسی تکیه داشته‌اند.
تکیه بر قدرت نامشروع و ضدمردمی حاکمان و ارتباطات خانوادگی با سردمداران آن.
در راس خویشاوند سالاران هم خامنه‌ای است که شبکه گسترده‌ای از وابستگان درجه یک و دوم او در بسیاری از مناصب حساس بیت و نهادهای وابسته به آن گمارده شده‌اند.
خامنه‌ای از سال‌ها قبل به رؤسای جمهور رژیمش سفارش خویشاوند سالاری را می‌کرد.
او در جریان دیدار با هیات دولت آخوند محمد خاتمی در ۵شهریور ۱۳۸۰ خطاب به خاتمی گفت: ««من، هم زمان ریاست‌جمهوری آقای هاشمی این نکته را به ایشان گفتم، هم به آقای خاتمی عرض کردم. به ایشان گفتم آقای علی خاتمی(برادرتان) را برای بازرسی بگذارید، که ایشان هم گذاشتند و چقدر هم خوب بود. باید نزدیک‌ترین آدم‌ها(خاطرجمع و صمیمی) را برای کار بازرسی گذاشت تا انسان ببیند چه می‌گذرد؛ یعنی غیر از گزارشی که از طریق معمول می‌آید، اطّلاع دیگری هم وجود داشته باشد».(سایت قدس آنلاین ۲۰مهر ۹۲)
در زمینه کارکرد خویشاوندسالاری در درون حاکمیت کیهان خامنه‌ای چنین اعتراف می‌کند: «نگاهی به برخی مسئولیتها در برخی -فقط برخی- از وزارتخانه‌ها و مراکز و سازمانها بیاندازید! برادر فلان مسئول در فلان سازمان به مسئولیت گمارده شده است! تخصصش چیست؟ تقریباً هیچ! فقط برادر آن مسئول محترم است! خواهر‌زاده آن مسئول دیگر، برادر‌زاده و عمو و پسرعمو و داماد و همسایه دیوار به دیوار و...!
آیا افرادی با این ویژگی منافع و مصالح مردم و نظام را به منافع فامیلی و حزب و گروه و قبیله‌ای خود ترجیح می‌دهند؟!... سخن درباره واگذاری مسئولیتها و مدیریتها به افرادی است که غیر از روابط فامیلی و یا وابستگی‌های حزبی و گروهی به این یا آن مسئول صاحب مقام، ویژگی دیگری ندارند...».(کیهان ۱۹آبان ۹۸)
روزنامه جمهوری اسلامی ۲۶آذر ۹۷ هم در این رابطه نوشته است: «رفیق‌بازی رایج شد، انتصابات فامیلی در ردیف مستحبات مؤکد قرار گرفت، تشریفات در جان مسئولان رسوخ کرد و بله قربان گویی نرخ شاه عباسی شد!... مردم در حیرتند که چگونه وزرای جدیدالورود به کابینه در انتصاب‌های فامیلی از همدیگر سبقت می‌گیرند! یکی به بهانه جوان‌گرایی، فرزند آن دیگری را مشاور خود می‌کند، یکی دیگر به داماد رئیس‌جمهور حکم معاونت می‌دهد و سومی داماد یکی دیگر از مقامات را به منصب می‌رساند».
علی نجفی توانا، رئیس سابق نهاد حکومتی«کانون وکلای دادگستری»، به این واقعیت اشاره می‌کند که در اکثر کشورهای دنیا برای استخدام مدیران عمدتاً از افرادی استفاده می‌کنند که قانون‌گرا، سالم و مستقل باشند، اما در نظام آخوندی «خویشاوندسالاری و جناح‌سالاری» حاکم است و «خویشاوندسالاری و جناح‌سالاری کشور را به این وضعیت نامطلوب دچار کرده است، بحث شایسته‌سالاری در به‌کارگیری نیروها بود، اما با تقسیم کردن نیروها به خودی و غیرخودی از افراد مختلف به حالات متفاوتی استفاده کردیم و چون این روابط خویشاوندی بود غفلت، تسامح و تساهل و تعمد آنها را در انحراف نادیده گرفتیم».(خبرگزاری ایسنا ۲۳شهریور ۹۸)
واقعیت این است که رجالگان برآمده از هزارفامیل نظام ولایت فقیه، خود را ارباب ملک و مملکت! می‌دانند و سرمایه‌های متعلق به مردم را به غارت برده و هست و نیست آنها را نابود می‌کنند و آنها شایسته‌سالارانی در امر دزدی، چپاول و رانت‌جویی ورانت‌خواری هستند.
آنها هزارفامیل و خویشاوند سالارانی هستند که با ایل و تبار شخصی و باندی خود اقتصاد کشور را نابود و در یک مرداب گرفتار کرده‌اند.
واقعیت این است که در شرایط کنونی کشور شایستگان و متخصصان واقعی کم نیستند، اما ریزه‌خواران وابسته به هزارفامیل حاکمیت ولایت فقیه، آنها را از دور خارج کرده‌اند به‌گونه‌ای که بسیاری از متخصصان و فارغ‌التحصیلان کشور بیکارند و بسیاری از آنها به خارج کشور مهاجرت می‌کنند.
