در شامگاه ۷ آبان ۱۳۹۴، لیبرتی محل استقرار مجاهدان اشرفی توسط نیروی تروریستی قدس به سرکردگی دژخیم قاسم سلیمانی، مورد حملهٔ موشکی قرار گرفت. این حمله با بیش از ۸۰موشک صورت گرفت و منجر به شهادت ۲۴مجاهد خلق شد.
بر اثر اصابت و انفجار موشک‌هایی که توسط صنایع نظامی آخوندها تقویت شده بود، گودالهایی به‌قطر ۴ تا ۷متر و عمق ۲متر ایجاد شد. شدت انفجارها به‌حدی بود که ۳۵۷کانکس محل استقرار رزمندگان مجاهد متلاشی شدند. بسیاری از دیوارهای حفاظتی سیمانی فرو افتاد و درهم شکست. ۱۰سالن، بخشهایی از منابع آب و سوخت، شبکهٔ آبرسانی، ژنراتورها، سیستم برق، خودروها و وسایل زندگی به‌طور کامل منهدم یا از دور استفاده خارج شد.
هدف دژخیم قاسم سلیمانی از این حملهٔ جنایتکارانه، یک کشتار بزرگ و قتل‌عام بود؛ اما مجاهدین با واکنش به‌موقع، در پناهگاهها و سنگرهایی که در زمین ایجاد کرده بودند، پناه گرفتند و دشمن به هدفش نرسید.
مجاهدین در فردای ۷آبان و در کوران آن‌همه خون و ویرانی، خطاب به خامنه‌ای ضحاک سرودند و خواندند:
«اینجا آغاز پایان توست
کانون ترس پنهان توست
باروی سرسخت رزم ما
بنگر اینجا گورستان توست»
آنها با شهیدان تجدید عهد کردند و این پیام را به جامعه و مردم ایران رساندند که فرزندان پیشتازشان مصمم‌تر و پاکبازانه‌تر به نبرد برای سرنگونی رژیم ولایت فقیه ادامه می‌دهند؛ پیامی که در جامعهٔ ایران بازتاب و پژواکی چشمگیر داشت.
حملهٔ موشکی ۷آبان که هفتمین حملهٔ جنایتکارانهٔ نیروی تروریستی قدس با کمک دست‌نشاندگان خامنه‌ای در عراق به لیبرتی بود، با موج نیرومندی از اعتراض و همبستگی هموطنان در داخل و خارج کشور با مجاهدین و محکومیت گستردهٔ بین‌المللی مواجه شد.
در تداوم کارزار گستردهٔ مقاومت ایران و با پرداخت بهای خونین پایداری برای آزادی، سرانجام خروج سازمان‌یافته، جمعی و پیروزمندانهٔ مجاهدین از زندان «لیبرتی» - به‌رغم توطئه‌ها و جنایات دشمن برای نابودی آنها - در میان آتش و خون و انواع مخاطرات و توطئه‌ها در زیر دید و سیطرهٔ رژیم، محقق شد.
شورای ملی مقاومت در بیانیه سالانه خود در مرداد ۱۳۹۵در این‌باره نوشت: «همه می‌دانند تا آن جا که به رژیم و مزدوران عراقی ولایت فقیه مربوط می‌شود، نمی‌گذاشتند حتی یک مجاهد از عراق زنده خارج شود. چه رسد به انتقال گسترده جمعی و سازمانی آنها که اگر با امنیت انجام گیرد، بزرگترین پیروزی مقاومت ایران محسوب می‌شود...» چرا که «هدف خامنه‌ای، نه خروج زنان و مردان مجاهد از عراق، بلکه منحصراً نابود کردن یا به تسلیم واداشتن آنهاست... اما مقاومت ایران همهٔ توطئه‌ها را در هم کوبید و پس از انتقال مجاهدین از زندان لیبرتی به آلبانی وارد دوران جدیدی شد».
رهبر مقاومت طی پیامی خطاب به مجاهدین تأکید می‌کند: «نفر به نفر از ساکنان اشرف و لیبرتی که در گذشته منتقل شده‌اند، با زورقی بر رود خروشان خون شهیدان امکان‌پذیر شده که کارزار جهانی مریم آن را پارو می‌زند و به‌جلو می‌راند. زورقی با هزینه و مخارج گزاف و فوق تصور و طاقت یک جنبش انقلابی مستقل که برای تأمین هزینه‌ها، حتی یک دینار یا یک دلار هم از دیگری نگرفته و تماماً بر کار خود و کمکهای هموطنان و یاران اشرف‌نشان متکی بوده است. باشد که یکایک ساکنان اشرف و لیبرتی و مجاهدانی که بر روی خون شهیدان و کارزار طاقت‌فرسای اشرف‌نشانها به خارجه می‌روند، قدر بدانند و خودشان هم در مبارزه برای سرنگونی دشمن ضدبشری و آزادی میهن اشغال شده، عاقبت به‌خیر شوند».
