روز جمعه ۲۱شهریور مجمع عمومی سازمان ملل متحد که عالی‌ترین مرجع بین‌المللی است، با اکثریت قاطع، به تأیید بیانیه‌یی رأی داد که در آن «اقدامات ملموس، زمان‌بندی‌شده و غیرقابل بازگشت» برای دستیابی به راه‌حل دو کشوری میان اسراییل و فلسطین ترسیم شده است. این قطعنامه که «اعلامیه نیویورک» خوانده می‌شود در مجمع عمومی سازمان ملل با ۱۴۲رأی موافق، ۱۰رأی مخالف و ۱۲رأی ممتنع به تصویب رسید.
به‌نوشته رویترز، این بیانیه هفت صفحه‌یی نتیجهٔ یک کنفرانس بین‌المللی در سازمان ملل در ماه ژوئیه است که به میزبانی عربستان و فرانسه درباره مسأله فلسطین و مناقشه چند دهه‌یی برگزار شد.
به گزارش رسانه‌های عربی و بین‌المللی، این بیانیه هم‌چنین شامل بحثی دربارهٔ «استقرار یک مأموریت موقت بین‌المللی برای ایجاد ثبات» در منطقهٔ آسیب‌دیده تحت مأموریت شورای امنیت سازمان ملل است که هدف آن حمایت از جمعیت غیرنظامی فلسطینی و تسهیل انتقال مسئولیت‌های امنیتی به دولت فلسطین است. بیانیهٔ مورد تأیید مجمع عمومی ملل متحد اعلام می‌کند که جنگ غزه «باید همین حالا پایان یابد» و از استقرار یک «هیأت موقت بین‌المللی برای ایجاد ثبات» حمایت می‌کند.
حسن‌الشیخ، معاون رئیس دولت فلسطین ضمن استقبال از تصویب قطعنامه در مجمع عمومی سازمان ملل گفت: «این قطعنامه بیانگر ارادهٔ بین‌المللی برای حمایت از حقوق مردم فلسطین است و گامی مهم در جهت پایان دادن به اشغال و تأسیس کشور مستقل ما در مرزهای ۱۹۶۷ با پایتختی بیت‌المقدس شرقی محسوب می‌شود».
در این میان، رژیم آخوندی از دادن رأی به قطعنامه مربوط به راه‌حل دو کشوری خودداری کرد. نمایندگی رژیم در توجیه مخالفت با راه‌حل دو کشوری که ۱۴۲ کشور به آن رأی مثبت دادند، به‌طور مسخره‌یی نوشت: هر راه‌حل عملی باید مبتنی بر به‌رسمیت شناختن حق تعیین سرنوشت و رد کوچ اجباری باشد (خبرگزاری نیروی تروریستی قدس تسنیم- ۲۲شهریور۱۴۰۴)
به این ترتیب، خنجر خیانت خمینی و خامنه‌ای و کین توزی ارتجاعی رژیم آخوندها نسبت به مقاومت و مردم فلسطین و یاسر عرفات و محمود عباس و جنبش فتح و سازمان آزادیبخش، بار دیگر آشکار شد. خیانتی که همراه با انواع دجالگریها و توطئه‌ها و خنجرهای آغشته به خون، طی چند دهه ادامه داشته است.
دو سال پیش امیرعبداللهیان وزیر خارجهٔ رژیم به صراحت گفت: «آنچه ما و رژیم صهیونیستی به‌طور مشترک داریم این است که هیچ‌کدام از ما دو طرف به ایدهٔ دو کشوری معتقد نیستیم» (خبرگزاری نیروی تروریستی قدس ـ تسنیم ـ ۲۰آذر ۱۴۰۲).
تصریح وزیر خارجهٔ رئیسی جلاد به مواضع مشترک خامنه‌ای و افراطی‌ترین طرفهای اسراییلی با راه‌حل دو کشوری، در شرایطی انجام شد که جامعهٔ جهانی و کشورهای اسلامی و عربی به‌طور روزافزون بر راه‌حل دو کشوری به‌عنوان تنها راه تأمین حقوق مردم ستمدیده فلسطین و برون‌رفت از جنگ تأکید می‌کردند. هم‌چنان که امروز، مخالفت جدی و عملی خامنه‌ای با راه‌حل دو کشوری، در شرایطی است که راه‌حل واقعی و عملی مسألهٔ فلسطین، پس از دهها هزار کشته و صدها هزار مجروح و آواره، به مجمع عمومی سازمان ملل رسید و با اکثریت قاطع ۱۴۲ کشور تصویب شد.
به گواه کارشناسان و سیاستمداران برجستهٔ عرب، خمینی و خامنه‌ای در دشمنی با مردم و آرمان فلسطین هر چه در توان داشتند انجام داده‌اند و از آغاز، کارشان خنجر و خیانت و تفرقه‌انداری در تحقق راه‌حل دو کشوری و صلح خاورمیانه بوده است.
در گرماگرم روزهای اول جنگ ویرانگر غزه، یک رسانهٔ عربی، طی مقاله‌یی پرده از راز کارنامهٔ ۳۰سالهٔ خامنه‌ای در ماجرای فلسطین گشود و نوشت: «رژیم ایران در کمتر از۳۰ سال کاری با جهان عرب کرده که اسراییل با بیش از ۷۰سال خصومت آشکار و پنهان، قادر به‌انجام آن نبوده است... رژیم ایران به‌لحاظ تاریخی، اعتنایی به‌موضوع فلسطین ندارد و هرگز نشان نداده که برای ادامهٔ حیات و حتی پناه دادن به‌یک فلسطینی کمکی کرده باشد» (روزنامهٔ العرب ـ ۲۷مهر ۱۴۰۲).
