اقتصاد در فاشیسم مذهبی حاکم بر ایران چیزی نیست جز توزیع رانتی منابع و داراییهای یک ملت در بین باندها و مافیایی که قدرت سیاسی را در چنگ خود گرفته است.
روزنامه حکومتی جوان ۲۲فروردین در مطلبی با عنوان «ختم هزار ایرانی در نوروز با فرمان خودوسازان»، ضمن اشاره به کشتار مردم توسط غارتگران و خودروسازان نورچشمی نظام نوشت:
«مافیای بسیار قدرتمندی از خودروسازی کشور حمایت می‌کند و اجازه تغییر رو به جلو به آن را نمی‌دهد در این بین متولیان وزارت راه و شهرسازی هم کمبود اعتبارات را مانع از بهینه‌سازی جاده‌های کشور عنوان می‌کنند»
این روزها صنعت خودروسازی به نمونه‌ای آشکار از وضعیت وخامت‌بار اقتصاد نظام ولایت فقیه تبدیل گردیده است که در کوی و بازار زبان‌زد عام و خاص است. آخوند رئیسی و دولت تبهکارش نشان دادند که هیچ درک و فهمی از تعامل متغییرهای اقتصادی در سطح کلان و به‌ویژه در حوزه صنعت خودروسازی ندارند و او تنها به بالانس منافع باندهای رقیب در این عرصه نظر دارد تا بلکه بتواند از این نمد مندرس کلاهی برای خود به دست آورد. در سرمقاله یک روزنامه اقتصادی می‌خوانیم: «واقعیت تلخ این است که صنعت اتومبیل‌سازی ایران به شرایط مسخره‌بازی و مضحکه نزدیک شده و اگر این جنگ مغلوبه ادامه یابد می‌تواند به بلوا منجر شود» (جهان صنعت۲۱فروردین۱۴۰۲)
مضحکه خودروسازی در رژیم آخوندی «بدترین بخش و خنده‌دارترین وضعیت» را دارد و آن هم «بیرون رانده شدن مدیران دو خودروساز اصلی کشور درتصمیم‌گیریهاست»! به عبارت دیگر در یک کارخانه، اتومبیل مونتاژ می‌کنند اما وزارت صمت دستورفروش را صادر می‌کند! پول‌های واریزی برای خرید خودرو به حساب سازمان حمایت از مصرف‌کننده و تولید‌کننده ریخته می‌شود! اما همزمان معاون اول آخوند رئیسی دستور شورای رقابت که مسئول قیمت‌گذاری است را وتو می‌کند! ولی تصور نکنید خودرویی که در این رژیم تولید می‌شود همین تعداد راننده دارد، بقیه در راهند.
از زمان انتصاب آخوند رئیسی وضعیت صنعت خودرو با شتابی بیشتر از سایر صنایع در جاده ورشکستگی قرار گرفته است. رسانه‌های حکومتی می‌گویند «سردرگمی پدیدار شده در این باره از گرانی خودرو هم دهشتناک‌تر است» قیمتها در بازار مصداق این واقعیت است. پژو ۲۰۷ اتوماتیک مدل ۹۹ حدود ۷۲۰میلیون تومان، خودروهای ۹۰L دستی، مدل ۹۸ حدود ۷۱۱میلیون تومان، دنا پلاس اتوماتیک، مدل ۱۴۰۰ حدود ۸۹۰میلیون تومان، تارا دنده‌ای، مدل ۱۴۰۰ حدود ۶۸۰میلیون، پژو ۲۰۶، مدل ۸۱ حدود ۲۰۵میلیون، کوییک دنده‌ای، مدل ۱۴۰۰ حدود ۳۶۸میلیون و رانا پلاس ۱۴۰۱، حدود ۶۸۰میلیون تومان قیمت داشتند. تازه فروشنده‌ها در بازار خرید چیتگر عجله‌ای ندارند چون قیمتها هر روز بالا می‌رود و کسی نمی‌داند آخرش چه می‌شود.
«بسیاری از مردم برای حفظ ارزش سرمایه به بازار هجوم آورده‌اند و فروشندگان هم از افزایش قیمت بو برده‌اند و عجله‌ای برای فروش ندارند. این چرخه بیمار اقتصاد به تخریب بازار منتهی شده است» (هم میهن۲۱ فروردین۱۴۰۲)
کمبود عرضه خودرو نسبت به تقاضا همیشه معمول بوده است، اما در شرایط فعلی به اوج خود رسیده است. تولید خودروسازان داخلی عموماً کمتر از تقاضا بوده است و واردات هم که سال‌هاست ممنوع بوده و خبر جدید آزاد شدن آن به سردرگمی‌ها افزوده است. دولت رئیسی ۶۰هزار میلیارد تومان از مردم بابت پیش‌فروش خودروهای خارجی پول گرفته است اما مشخص نیست، خودروها ازچه منبع پولی وارد می‌شوند و نقش باندهای وارداتچی حکومتی پنهان است. کارشناسان می‌گویند، صنعت خودروسازی حدود ۱۴۰هزار میلیارد تومان زیان ساخته! و همه این زیان به‌نوعی گردن قیمت‌گذاری دستوری خودرو از سوی دولت است. از طرف دیگرفروش خودرو با قیمت کارخانه سالانه ۲۵۰هزار میلیارد تومان رانت توزیع می‌کند! برای همین است که مدیرعامل اسبق سایپا می‌گوید: «وقتی می‌خواهند ۱۰هزار خودرو عرضه کنند، میلیون‌ها نفر برای خرید خودرو ثبت‌نام می‌کنند!
هجوم جریان نقدینگی در بازار خودرو
سیل حجم نقدینگی به بازار خودرو همه مسیلها را تخریب کرده است به‌نحوی که قیمتها روزبه‌روز در حال افزایش است. اگر فردی شب عید از بازار آزاد، خودرو خریداری کرده بود، همین حالا ۲۰درصد سود برده است! به‌همین خاطر اقتصاددانان می‌گویند «اتفاقات بازار خودرو ریشه در عدم تعادل بازار سرمایه دارد. راه‌حل این موضوع ربطی به بازار خودرو ندارد. سیاست‌های کلان ملی باید درست شود. پای تولید در خودروسازی لنگ می‌زند. و صنعت خودرو رو به نابودی می‌رود» (ایسنا۱۷فروردین ۱۴۰۲)
همین واقعیتهای اقتصاد آخوندی است که در رسانه‌ها و محافل باندهای رقیب برای پشت پا زدن به همدیگر مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد
«سیاست‌های دولت درباره صنعت خودرو مبتنی بر هیچ پایه تحلیلی و برنامه اقتصادی و توسعه نیست. به این نوع رفتارها اصطلاحا سیاست‌های اقتضایی می‌گویند. یعنی هر کس به دلایل و علل گوناگون ایده‌ای به ذهنش می‌رسد آن را برای عبور از بحران مطرح می‌کند. چون این ایده‌ها معطوف به تأمین منافع عده‌یی است، موجب مخالفت عده‌یی دیگر می‌شود و هر روز که یک گروه قدرتمندتر باشند، نظرشان غالب می‌شود. و به همین ترتیب هر روز و هر هفته یک برنامه روی میز است»! (هم میهن۲۱ فروردین ۱۴۰۲)
ارتجاع ماندنی نیست، انقلاب از راه سر می‌رسد
امروزه آوازه نداشتن هیچ برنامه و سیاست‌گذاری علمی در این رژیم و غارت منابع و داراییهای خلق محروم ایران توسط مافیای آخوندی ـ پاسداری از همه سو شنیدنی است اما حالا نوبت جوانان آگاه و دلیر و شورشی میهن است که فریاد و خروش بنیان‌کن خود را بر کاخ ظالمان جاری سازند و خودروی فرسوده تباهی چند نسل را از سر راه جاده پیشرفت و آزادی و عدالت میهن کنار بزنند.
