در حالی‌که طوفان سیاه و سهمگین کرونا، بی‌صدا بر سراسر کشور می‌وزد و مردم محروم و بی‌پناه را مثل برگ خزان بر زمین می‌ریزد، سردمداران رژیم هم‌چنان به‌دروغ‌درمانی و تلاش برای عادی‌سازی و کتمان ابعاد فاجعه ادامه می‌دهند.
روحانی و اصرار بر عادی‌سازی و دروغ‌درمانی
به‌لحاظ کمی و آماری، وزارت بهداشت رژیم در روز ۲۱اسفند، شمار مبتلایان را ۹هزار نفر و جان باختگان را ۳۵۴نفر اعلام کرد. مقاومت ایران در همین روز، آمار جان باختگان را بیش از ۳۳۰۰تن در ۱۴۹شهر کشور اعلام نمود.
اما به‌لحاظ کیفی در کتمان و کوچک‌نمایی، بایستی به‌اظهارات آخوند روحانی در جلسهٔ هیأت دولت در روز ۲۱اسفند اشاره نمود که به‌راستی در وقاحت رکورد شکست. روحانی ضمن آن‌که همهٔ فجایع ناشی از کرونا را «شایعات این روزها» می‌نامید که نباید به‌آنها توجه کنیم، گفت یک‌مرتبه می‌گویند فلان استان نابود شد، اما وقتی با استاندار صحبت می‌کنم، معلوم می‌شود فقط ۱۲نفر فوتی داشتیم، وی سپس با لودگی وقیحانه‌یی افزود: «خب بله در یک شرایطی ممکن است روزی ۱۰تا ۱۲تا فوتی داشته باشیم».
این در حالی است که وزارت بهداشت و درمان دولت روحانی در ارائهٔ آمار جعلی و قطره چکانی، هر روز ارقام را حدود ۵۰، ۶۰نفر بالا می‌برد.
روحانی حتی تحمل اشارات ناگزیر به گوشه‌هایی از واقعیت را در رسانه‌های خودی و صدا و سیمای منحوس آخوندی ندارد و آنها را مورد انتقاد قرار داد که چرا از فضای مجازی تأثیر می‌پذیرند و گاه مواردی از واقعیت در آنها نشت پیدا می‌کند.
بحران ناشی از فاصلهٔ فاحش ادعا و واقعیت
فاصلهٔ فزایندهٔ ادعاهای رأس رژیم با واقعیت چندان است که نه تنها خشم و نفرت مردم را به‌اوج رسانده، بلکه در درون رژیم نیز صدای اعتراض بسیاری از رسانه‌ها و مهره‌های رژیم را درآورده است؛ مضمون این اعتراضات، بی‌اعتنایی رأس رژیم و عادی‌سازی ابلهانهٔ آنها در شرایطی است که خطر نسبت به‌انفجار در تقدیر، کرونای ولایت را در لبهٔ پرتگاه قرار داده است.
مهره‌های رژیم با خشم می‌گویند روحانی به‌عنوان رئیس ستاد بحران کرونا باید مسئولیت بپذیرد و در صحنه باشد، در حالی که روحانی در اظهاراتش در جلسهٔ هیأت دولت به‌طور خنده‌داری فقط مسئولیت یک جلسه در هفته را پذیرفت.
شهربانو امانی از اعضای شورای شهر تهران در توئیت خود با طعنه به‌روحانی که گفته بود از شنبه (۱۰اسفند) شرایط عادی می‌شود، نوشت: «در این روزها» «از روحانی و معاونش خبری نیست. ظاهراً همه از شنبه سر کار رفته‌اند و دولت به‌تعطیلات».
پزشکیان نایب‌رئیس مجلس ارتجاع نیز سه‌شنبه شب (۲۰اسفند) در تلویزیون رژیم با استناد به‌خامنه‌ای گفت که روحانی خودش باید مسئولیت مقابله با کرونا را به‌عهده بگیرد. اما روحانی که خوب می‌داند مقابله به‌غول کرونا، در قد و قوارهٔ او نیست، به‌بهانه‌های مختلف از آن طفره می‌رود و دیگران را به‌جلو صف هل می‌دهد.
از هم گسیختگی فزاینده رژیم
در این حال آثار از هم گسیختگی رژیم از همه وجناتش پیداست. از یک‌طرف به‌کارمندان گفته شده که بایستی به‌طور عادی سر کارهایشان حاضر شوند و از طرف دیگر به همهٔ شهروندان تأکید می‌شود که از خانه خارج نشوند. نگاهی به‌برخی اظهارات و اعترافات مهره‌ها و رسانه‌های حکومتی تنها در یک روز (۲۱اسفند) تصویری از به‌هم ریختگی و سیاست‌های متناقض و درماندگی و انفعال مطلق تمامی رژیم به‌دست می‌دهد:
پزشکیان: «از ۱۰۰نفر اعضای مجلس که تست گرفتند، ۲۲نفرشان آلوده بودند».
همدلی: «رئیس ستاد بحران کشور خود دچار کروناست، واقعاً خنده‌دار است».
فرهیختگان: « اگر فقط ۲۰روز دیگر این وضعیت ادامه یابد صرف‌نظر از فرو ریختن افکار عمومی و تشدید بی‌اعتمادی به مسئولان، باید شاهد بی‌سابقه‌ترین آمار تلفات هم باشیم».
جهان صنعت: «دستکم ۱۰میلیون نفر در ریسک بالای (ابتلا به‌ویروس) داریم».
و حرف آخر را شهاب‌الدین بی‌مقدار عضو مجلس ارتجاع زده است: «نفری ۴۰۰هزار تومان به‌یارانه‌بگیران بدهیم و کشور را تعطیل کنیم!».
منشأ اصلی هراس رژیم
در همین حال به‌نظر می‌رسد که ترس رژیم نه از کرونا، بلکه از مردم به‌جان آمده است که دریافته‌اند از این رژیم مافیایی هیچ انتظاری نباید داشت، جز دشمنی و چپاول که حتی این فاجعه را هم، فرصتی برای ایجاد بازار سیاه و چپاول مردم می‌بیند. از همین روست که جوانان دلیر و شورشگر در نقاط مختلف کشور برای قرنطینه کردن شهر و منطقهٔ خود و کمک و یاری به‌مردم دردمند و گرفتار به‌پا خاسته‌اند. در مصاحبه تلویزیونی سه‌شنبه شب ۲۰اسفند۹۸، یکی از شرکت‌کنندگان در این مصاحبه که یک مهرهٔ امنیتی به‌نام ولی‌الله میرزایی مدیر کل دفتر امور امنیتی وزارت کشور بود، در پاسخ به‌سؤال مجری که عده‌یی خودشان اقدام به‌بستن جاده‌ها و دروازه‌های شهرها می‌کنند،گفت: این موارد «خلاف خلاف قانون است و باید برخورد بشود و ما اجازه نمی‌دهیم و ابلاغ کردیم به‌استانداران که با اقدامات اینچنینی و خودسرانه حتماً برخورد قانونی را اعمال بکنند».
اما رژیم ناتوانتر و از هم‌گسیخته‌تر از آن است که بتواند تهدیدهای خود علیه مردمی را که برای نجات خود بپا خاسته‌اند عملی کند. مردمی که با گوشت و پوست خود این حقیقت را دریافته‌اند که این رژیم که منشأ همهٔ بحرانهای رژیم است، تنها با عزم جزم و نبرد مشترک همهٔ آنها ساقط می‌شود.
