در چند روز اخیر ایادی حکومتی به صحنه آمده و در مورد جبران خسارت ها و جلوگیری از سیل به مردم وعده و وعید پوشالی می‌دهند.
آنها وعده پرداخت همه خسارتها حتی خسارت کسانی که بیمه خودرو و بیمهٔ کشاورزی و دامداری ندارند را هم می‌دهند. اما برای جبران این خسارتها شرط و شروط می‌گذارند، از جمله این‌که روحانی گفت درحد مقدورات دولت کمک خواهد شد!
هدف از این وعده‌های بی‌پایه و مشروط و با اما و اگر جلوگیری از فوران خشم در حال انفجار مردم است.
همان خشمی که آخوند دژکام نمایندهٔ ولی‌فقیه ارتجاع در شیراز گوشه‌یی از آنرا اذعان کرد و گفت: «هر جا رفتیم فحشمان دادند».
مردم که با ماهیت ضدمردمی رژیم و ترفندهایش آشنا هستند به امید این وعده‌های پوشالی ننشسته و خودشان از هر اقدامی که از دستشان بر‌می‌آید کوتاهی نمی‌کنند. هم‌چنان که طی چند روز گذشته با تمامی‌توان وارد صحنه شدند.
بی‌عملی دولت ضدمردمی در منطقه آق‌قلا
در شرایطی که مقامات دولت روحانی به مناطق سیل‌زده سفر می‌کنند و در مقابل دوربین وعده‌های کاذب می‌دهند، اما در واقعیت خبری از کمکهای آن‌چنانی دولت و نهادهای نظام به مردم سیل‌زده نیست.
سایت عصر ایران ۷فروردین ۹۷ با انتشار ویدئو کلیپی از تلاش‌های مردمی در کمک به مردم سیل‌زده بخشی از حرف‌های مردم را منتشر کرده است که یکی از مردم می‌گوید: «از ۱۳ساله تا ۶۰ساله یعنی شبانه‌روز بدون این‌که خواب داشته باشیم کار کردیم. جلو آب را بگیریم ولی از طرف نهادهای دولتی اصلاً هیچ‌گونه کمکی به ما نشده».
یکی دیگر از اهالی می‌گوید: «بیل مکانیکی شخصی کرایه کردیم تا جلو سیل سد بزنیم هیچکس به ما کمک نمی‌کند از بالاتر(مقامات دولتی) هیچکس نمی‌آید».
نبی هزارجریبی، عضو مجلس ارتجاع، در مورد ستاد بحران گفت: «الآن می‌گویم از این جلسات چیزی در نمی‌آید. مردم اینجا در سیل هستند، هنوز خبر ندارند چه بلایی سرشان آمده است».
هراس رژیم از خشم مردم و شوراهای مردمی
هر جا که مردم نیازمند کمک هستند خبری از نیروهای حکومتی نیست و این مردم هستند که با تشکل‌های خود و با حداقل امکانات موجود به مقابله با حادثه و به کمک یکدیگر شتافته‌اند.
نظام آخوندی در وحشت از این تشکل‌های مردمی است که پیشاپیش قبل از این‌که به فکر مهار سیل باشد در وحشت از سیل خشم مردم نیروهای سرکوبگرش را به شیراز و استانهای شمالی فرستاده است.
این وحشت ناشی از برملا شدن آثار مخرب پروژه‌هایی است که سپاه برای پرکردن کیسه پاسداران دست گرفته و بدون کوچکترین کار کارشناسی منجر به گسترده‌ترین تخریبها در مناطق مختلف شده است.
کتمان آثار فضاحتهای سپاه پاسداران در مناطق مختلف یکی از دغدغه‌های سپاه و مقامات حاکمیت شده است. اما این فضاحت به قدری غیرقابل جبران است که مقامات سعی در تقسیم تقصیر آن دارند.
پاسدار شمخانی برای دربردن سپاه در تخریب مسیر سیل در دروازه قرآن شیراز گفت: «هر کس که در مسیل سیلاب‌بَر دروازه قرآن شیراز ساخت و ساز کرده مقصر است که به‌نظر ترکیبی از بخش خصوصی و بخشهای خدماتی و دولتی در آن دخیل هستند».(خبرگزاری ایرنا ۷فروردین ۹۷)
علت سیل آق‌قلا
در مورد سیل آق‌قلا هم نقش حاکمیت چنان غیرقابل کتمان است که سایت عصر ایران ۷فروردین ۹۷ در یک کلیپ خبری آن را اذعان کرده است: «تا پیش از این خط ریل راه‌آهن تهران گرگان پس از عبور از بندر ترکمن راهی گرگان می‌شد. حالا هم همان مسیر را می‌رود اما الآن یک خط آهن جدید کشیده شده تا بندر ترکمن را به مرز بازرگانی اینچه‌برون برساند. سیل با عبور از سد به سمت جنوب استان حرکت می‌کند اما بر اساس تپوگرافی و مسیر رودخانه‌ها باید تغییر مسیر می‌داد و با کمتر آسیب به شهر آق‌قلا به سمت دریا حرکت می‌کرد اما به دیواری بلند برخورد می‌کند که همان مسیر راه‌آهن بندر ترکمن به اینچه‌برون است، پس دوباره به سمت شهر آق‌قلا بازمی‌گردد و آن را غرق می‌کند».
فرار فرماندار آق‌قلا
این سایت حکومتی نگفت این خط آهن را سپاه ضدمردمی کشیده است. اما اذعان کرد شوراهای خودجوش مردمی که درد را شناخته بودند برای درمان هم اقدام کردند: «بدون اجازه فرماندار، با هزار بدبختی ساعت ۵صبح مردم خودشون یه راننده بیلی آمد تنهایی رفت. اونهم به‌صورت خودجوش. اصلاً فرماندار فرار کرد رفت».
در مناطق دیگر هم مردم به کمک سیل‌زدگان شتافته‌اند اما نظام آخوندی مانع از کمک و همیاری مردمی به سیل‌زدگان است، زیرا در این شرایط بیش از هر چیز از شوراهای مردم و همیاری مردمی وحشت دارد.
امنیت، مسأله اصلی نظام!
مسأله اصلی حاکمیت آخوندی در این شرایط این نیست که سیل‌زدگان از این مصیبت نجات پیدا کنند بلکه مسأله آن حفظ امنیت خودو جلوگیری از تشکیل شوراهای مردمی است.
در این شرایط امنیت رژیم توسط مردم سیل‌زده و شوراهای مردمی در خطر است، آن‌چنان که در جریان رفتن آخوند دژکام نماینده خامنه‌ای در شیراز به منطقه سیل‌زده آن‌چنان که خودش اذعان کرد هر کجا رفت با فحش مردم مواجه شد و مجبور شد دست از پا درازتر از صحنه فرار کند.
