هفته گذشته موضوع خرید نون قسطی خبرساز شد و تلویزیون خامنه‌ای در یک نمایش مضحک و ناشیانه تکذیب کرد.
گزارشگر تلویزیون حکومتی: «برخی ادعا کردن که نون تو شهری مثل زابل داره به‌صورت قسطی بین نیازمندان توزیع میشه ما هم اول رفتیم به یک نونوایی تا یه نون قسطی بخریم.
گزارشگر: نون قسطی هم دارین
بازیگر نقش نانوا: نخیر
خبرنگار: شنیده بودین اصلاً همچین چیزی
نه ما نشنیدیم
۲۴آذر رسانه حکومتی آرمان ضمن تأیید خبر و گسترش آن به قزوین و بندرعباس نوشت:
«در همین تهران و محلات پایین شهر، بسیاری نانوایی‌ها هستند که به مردم نان قرضی می‌دهند. در بررسی دفتر قرضی آنها یکی ۱۵هزار تومان بدهکار است، دیگری ۳هزار تومان و بدهی یکی به ۷۰هزار تومان می‌رسد».
یک شهروند: «اون مسئولی که میاد پشت تلویزیون برمی‌گرده میگه ما با مردم همدردیم، شبها مثل ما فقیرها نون و ماست می‌خوره؟ نونوای محل و سوپری محل هر دقیقه جلوشو می‌گیرن واسه پول نسیه؟ شده تا حالا ماهی یک بار میوه تو خونه‌اش نیاد؟».
اما موضوع زندگی قسطی و اجاره‌ای فقط به نون ختم نمیشه. وقتی ثروت و سرمایه مردم میره تو جیب یه مشت پاسدار و آخوند و آقازاه، گوشی موبایل هم ساعتی اجاره میشه.
تلویزیون حکومتی ـ ۲۰آذر ۹۹:
«در جامعه‌ی که شهریه برخی از مدارس شان به چند ده میلیون در سال می‌رسد و ثروتمندان بچه‌هایشان را غرق در امکانات آموزشی از مدارس غیرانتفاعی تا بسته‌های آموزشی و معلم خصوصی می‌کنند نبود امکانات آموزشی در مناطق محروم و روستایی باعث شده که پدیده‌های عجیبی مانند اجاره ساعتی گوشی برای استفاده در محیط نرم‌افزار استاندارد آموزش و پرورش یعنی نرم‌افزار شاد به رفتاری عادی تبدیل شود».
اما دیر نیست که خامنه‌ای و روحانی پاسخ آتشین به این وضعیت دردناک را از همین دانش‌آموزان و جوانان محروم و شورشی، دریافت کنند.
