توقفی به انبوه خاطراتتان بدهید و از میان صف هزاران نمونهٔ آنها، موضوع «زن ایرانی» را در بیش از چهار دهه سلطهٔ زنستیزترین تفکر و سیاست، جلو آینهٔ خاطراتتان بگذارید و به آن بیندیشید. اگر این زنان، دیوار به دیوار هر سالهٔ این چهار دهه را شکسته باشند و به رهبری یک جنبش عظیم سیاسی و اجتماعی علیه نرینهسالارترین حاکمیت ضدبشر دست یافته باشند، شما از این تحول موفق تاریخی چه نتیجهیی میگیرید؟
نخستین و برجستهترین نتیجه بهطور منطقی باید این باشد که «زن ایرانی» و اساساً مقولهٔ زن در عهد سلطهٔ دینفروشان زنستیز، اصلیترین نقش راهنما و رهبری را در پایان دادن به حاکمیت تمامیتخواه ملایان دارد. از این رو زن ایرانی و خاصه سازمانیافتگیشان، چالشبرانگیزترین موضوع سیاسی و اجتماعی و فرهنگی علیه حاکمیت تفکر زنستیز است.
این نتیجهگیری، از قیام ۱۴۰۱ بسا بیش از گذشته استخراج شد و ادامه یافته است. این نتیجهگیری، روشنگری میکند و رو به آینده، راه میگشاید. در این روشنگری و گشایش است که آثار مبارزات زن ایرانی علیه دیکتاتوری ملایان، فضای تنفس برابری و ترویج اندیشهٔ آن را میآفریند و تکثیر مینماید. یکی از آثار چنین روشنگری و گشایش را علاوه بر داخل ایران، در خارج ایران و در میان شرکتکنندگان در کهکشان ۱۴۰۲ مقاومت ایران در فرانسه شاهد بودهایم.
در هر چهار روز برگزاری این کهکشان، با وجود متفاوت بودن موضوعات هر روز، آنچه اما در تمامی مباحث و کنفرانسها بر آن تأکید میشد و تقریباً جوهر ثابت هر کنفرانسی شد، مسألهٔ مبارزات زنان از دهههای پیشین و نقش رهبری آنان در جنبشها و قیامهای اخیر ایران و نیز در شورای ملی و مقاومت و سازمان مجاهدین خلق بوده است.
شخصیتهای سخنران در این کنفرانسها بازتابدهندهٔ راههای صعب و پرهزینهٔ طی شده در قیامها و جنبشهای چند دههٔ اخیر ایران توسط زنان و رهبری آنان علیه تمامیتخواهیِ ملایان بودند.
چنین شده است که تکریم و تواضع در مقابل روشنگری و راهگشایی مبارزات زنان ایران، وجهی قابل توجه از کنفرانسهای کهکشان ۱۴۰۲ مقاومت ایران شد.
گزیدهیی از این ستایشها و قدرشناسیها بهعنوان جمعبندی و گزارش به آیندگان، پیوست است:
جان برد نخست وزیر پیشین کانادا: این قیامها توسط زنان ایران رهبری شده و خیلی فراتر از یک جنبش فمینیستی میباشد. اینها محصول چهل سال مبارزه سازمانیافته است. زنان ایران دریافتهاند که برابریشان فقط با سرنگونی این حکومت میسر است.
خانم لیز تراس نخست وزیر سابق انگلیس: ما باید از زنان و قیامکنندگان حمایت کنیم. بهخصوص وقتی زنان علیه این رژیم بهپا خاستهاند. ما به زنان ایران احترام میگذاریم. ما باید با هم کار کنیم تا از دموکراسی حمایت کنیم. از دستگیریها و کشتار جلوگیری کنیم.
کوبر بدرین وزیر خارجه پیشین فرانسه: اولین دلیل حضورم، علاقهٔ شخصی و قدیمی به تاریخ ایران است. حکومت شایسته آن نیست. دومین دلیل، مبارزه زنان است بهخصوص در قیامی که بعد از مرگ مهسا امینی شروع شد. سومین دلیل حضور من این است که همه چیز برای تغییر ایران میسر است. بهخصوص خانم رجوی که هوشیارانه یک جنبش بزرگ را رهبری میکند. شما بخشی از تاریخ ایران هستید. این بیان یک آلترناتیو است.
دکتر رائول لوئیز نماینده کنگره: قلبم میشکند وقتی صدای دختران و زنان را میشنوم که بهخاطر آزادی مبارزه میکنند.
آنا فیرث: با شما هستیم در مبارزه حیاتبخش تان برای عدالت و دموکراسی و آزادی در ایران. ما با شما هستیم تا عزم و شجاعت شما ادامه یابد تا پایان رنج زنان و پایان نسلکشی دختران در ایران. باید این مبارزه تداوم یابد تا برابری هر زن و مرد ایران.
اینگرید بتانکور: زنی در مقابل خونخواران و جانیان نرینه در ایران ایستاده است.
پروفسور ریتا زوسموت: زنان قوی هستند و قویتر میشوند؛ نه با قرار گرفتن در برابر یکدیگر بلکه با همکاری با یکدیگر. خانم رجوی ما به شما ایمان داریم نه فقط بهخاطر کاری که برای مردم ایران میکنید بلکه برای آرمان آزادی و دموکراسی.
سناتور لیزا چمبرز: ما قیامآفرینانی را که جان خود را بهخطر میاندازند، تحسین میکنیم. بسیاری از زنان جان خودشان را در این راه از دست دادند. هیچ کشوری نمیتواند بهظرفیت کامل خود دست یابد بدون آزاد کردن نیمی از جمعیت خود.
اسما رواحنه نمایندهٔ پارلمان اردن: ما بهعنوان زنان قربانیان شرایط کنونی هستیم. من میخواهم اعلام کنم که در کنار شما خانم رجوی هستیم. همهٔ زنان منطقه که قربانی استبداد هستند، به این دلیل است که رژیم ایران اولین عامل شرایط کنونی است.
سهام بادی وزیر زنان تونس (۲۰۱۱ تا ۲۰۱۴): من بهعنوان یک زن، بهزنانی درود میفرستم که تبدیل به صخرهیی شدهاند که هیچ تندبادی نمیتواند آنها را از جایشان تکان بدهد. امید به آینده به ما قدرت میدهد که مبارزی خود را ادامه بدهیم.
دکتر عبده مغلس دبیرکل مجلس شورای یمن: مبارزهٔ شما جایگاه برجستهیی به زنان داده است.
ماریو گالئا: وزیر امور سالمندان مالت: آخوندها خیلی تلاش کردند که زنان را از صحنه حذف کنند و با آنها مانند شیئ قابل تملک خود برخورد میکنند، اما اکنون همین زنان به خطرناکترین تهدید برای رژیم تبدیل شدهاند.