در تقویم مقاومت ایران، روز سوم ژوئیه ۲۰۰۳، لحظه‌‌یی تاریخ‌ساز در سیر مبارزات مردم ایران برای آزادی است. رهایی مریم رجوی از چنگال کودتای طراحی‌شده توسط دولت فرانسه در معامله ننگین با فاشیزم مذهبی حاکم بر ایران، نه‌تنها یک پیروزی شخصی یا سازمانی برای مقاومت ایران، بلکه عزم آتشین خلق در زنجیر ایران در برابر ارتجاع، استبداد و استعمار را به تماشا گذاشت.
این روز، گواهی بر این حقیقت است که عطش دیرین مردم ایران برای دستیابی به آزادی و حکومتی دموکراتیک، قابل سرکوب یا حذف نیست.
واکنش رسانه‌های جهانی به آزادی مریم رجوی
آزادی مریم رجوی در ۳ژوئیه ۲۰۰۳، نقطه عطفی در تاریخ مقاومت ایران بود که با پوشش گسترده رسانه‌های فرانسوی و اروپایی همراه شد. رسانه‌های فرانسه از این رویداد به‌عنوان «انفجار شادی» و «استقبالی در شأن یک رئیس کشور» یاد کردند که با «شوروشوق غیرقابل تصور» همراه بود(فیگارو، ۳ژوئیه ۲۰۰۳). آنها مریم رجوی را «رهبر کاریسماتیک» و «نماد مقاومت ایران» توصیف کردند که اتهامات تروریستی و عملیات عظیم پلیس فرانسه را به چالش کشید و دستگاه قضایی را «خجالت‌زده» کرد(تلویزیون کانال ۱ فرانسه، ۳ژوئیه ۲۰۰۳).
تلویزیون کانال ۱ گزارش داد: «کسانی که از سراسر اروپا آمده بودند از او هم‌چون مسیح استقبال کردند. آنها فریاد می‌زدند: «خاتمی چشم تو کور شود - ما مریم را آوردیم!» (تلویزیون کانال ۱ فرانسه، ۳ژوئیه ۲۰۰۳)
مریم رجوی در سخنرانی یک‌ساعته، اتهامات را رد کرد و متعهد شد که «حساب جزء به جزء همه پول‌های توقیف شده» را پس بدهد(تلویزیون کانال ۱ فرانسه، ۳ژوئیه ۲۰۰۳). تلویزیون کانال ۲ نیز از استقبال او به‌عنوان یک رئیس کشور و رد اتهامات توسط وی خبر داد (تلویزیون کانال ۲ فرانسه، ۳ژوئیه ۲۰۰۳). کانال ۳ فرانسه افزود: «۱۲۰۰ ایرانی از سراسر اروپا برای استقبال از او» آمدند و او ابتدا به دو زنی که در اعتراض به دستگیری‌اش خودسوزی کردند، ادای احترام کرد (تلویزیون کانال ۳ فرانسه، ۳ژوئیه ۲۰۰۳).
فیگارو لحظه اعلام آزادی را با «فریادها، گریه‌ها و احساسات» توصیف کرد و نوشت: «خبر ظرف چند ثانیه در میان تظاهرکنندگان پیچید» (فیگارو، ۳ژوئیه ۲۰۰۳)
پاریزین از «شادی عظیم» و «تو دهنی» به بازپرسان خبر داد، چرا که «هیچ سلاحی پیدا نکردند» (پاریزین، ۳ژوئیه ۲۰۰۳)
اومانیته آزادی رجوی را «ناکامی غیرقابل اعتراض» برای دستگاه قضایی و انکار ادعاهای سارکوزی و قاضی بروگیر دانست (اومانیته، ۳ژوئیه ۲۰۰۳)
لیبراسیون عملیات علیه مجاهدین را «سیاسی» خواند و آزادی رجوی را «غلط کردم» قاضی بروگیر توصیف کرد (لیبراسیون، ۳ژوئیه ۲۰۰۳).
لوموند از «استقبال پیروزمندانه» با «فرش قرمز و غرق در گل» گزارش داد و سخنان مریم رجوی را نقل کرد: «شما وارد تاریخ ما شدید»(لوموند، ۳ژوئیه ۲۰۰۳). او هم‌چنین اتهامات را توطئه‌یی از سوی وزارت اطلاعات ایران دانست و گفت: «مقاومت ایران هیچ‌گاه منافع فرانسه را تهدید نکرده است» (لوموند، ۳ژوئیه ۲۰۰۳)
این پوشش رسانه‌یی بیانگر اهمیت آزادی مریم رجوی و ناکامی عملیات علیه مقاومت ایران و پیروزی آرمان آزادی‌خواهانه بود.
همدستی ارتجاع و استعمار؛ تاریخچه‌‌یی از سرکوب
تاریخ ایران مملو از نمونه‌هایی است که در آن نیروهای ارتجاعی و استعماری در همدستی با یکدیگر، جنبش‌های آزادی‌خواهانه را هدف قرار داده‌اند. از مجروح ساختن سردار مشروطه در باغ اتابک و انزوای او تا سر بریدن میرزا کوچک‌خان و سرکوب آزادی‌خواهان در دوره رضاخان، و هم‌چنین کودتای ننگین ۲۸مرداد ۱۳۳۲ که دولت ملی دکتر مصدق را سرنگون کرد، این همدستی بارها تلاش کرده تا شعله آزادی‌خواهی را خاموش سازد. با این حال، در سوم ژوئیه ۲۰۰۳، این توطئه‌ها در برابر اراده پولادین این مقاومت ناکام ماند.
زمینه‌های کودتای ۱۷ژوئن ۲۰۰۳
در سال ۲۰۰۳، رژیم حاکم بر ایران با همکاری قدرت‌های خارجی، تلاش کرد تا با استفاده از موقعیت جنگ در عراق، ضربه‌‌یی کاری به سازمان مجاهدین خلق ایران وارد کند. بمباران‌های سنگین قرارگاه‌های ارتش آزادی‌بخش ملی ایران توسط ائتلاف بین‌المللی در عراق، بخشی از این استراتژی بود.
به گزارش واشنگتن پست (۸آوریل ۲۰۰۳)، مقامات آمریکایی و بریتانیایی در مذاکرات پنهانی با ایران، پیشنهاد بمباران پایگاه‌های مجاهدین را مطرح کردند. روزنامه حکومتی خراسان نیز در ۱۹فروردین ۱۳۸۲ به‌نقل از مقامات بریتانیایی تأیید کرد که این حملات به اهداف سازمان مجاهدین صورت خواهد گرفت.
این بمباران‌ها که گاه تا ۱۲۰مورد در یک شب شدت می‌یافت، با هدف انهدام کامل مقاومت ایران طراحی شده بود. با این حال، ارتش آزادی‌بخش ملی ایران، با درایت و استراتژی هوشمندانه فرماندهی خود، از درگیری مستقیم با نیروهای ائتلاف پرهیز کرد. این تصمیم، مانع از افتادن مقاومت در دام یک جنگ بی‌ربط شد.
کودتای ۱۷ژوئن: آزمونی دیگر برای مقاومت
در ۲۷خرداد ۱۳۸۲ (۱۷ژوئن ۲۰۰۳)، دولت فرانسه با یورشی گسترده به مقر مریم رجوی در اورسوراواز، تلاش کرد تا با دستگیری او و ۱۶۵تن از اعضای مقاومت، ضربه نهایی را به جنبش آزادی‌خواهانه ایران وارد کند. این عملیات که با مشارکت ۱۶سرویس امنیتی، ۱۳۸۰مأمور پلیس و پشتیبانی هلیکوپترها و قایق‌های مسلح انجام شد، هدفی جز استرداد مریم رجوی به رژیم ایران نداشت. کودتایی که می‌توانست سیاه‌تر از کودتای ۲۸مرداد باشد.
راز ماندگاری مقاومت ایران
چگونه مقاومت ایران در برابر این طوفان‌های پیاپی دوام آورد؟ پاسخ در «انقلاب ایدئولوژیک درونی» مجاهدین نهفته است که تجسم آن در رهبری مریم رجوی و آرمان‌های او برای آزادی و دموکراسی متبلور شده است. مریم رجوی، بیش از یک فرد، نمادی از آرمان آزادی است؛ آرمانی که با فداکاری بی‌چشمداشت، ایمان به کرامت انسانی، و تعهد به رهایی مردم ایران تعریف می‌شود. این آرمان، قلب‌ها و وجدان‌های بسیاری را به‌سوی خود جلب کرده و مقاومتی بی‌مانند را در برابر استبداد مذهبی شکل داده است.
سوم ژوئیه ۲۰۰۳، تنها روز رهایی مریم رجوی نبود، بلکه روز پیروزی آرمان آزادی بود. این پیروزی، ثابت کرد که هیچ نیروی ارتجاعی یا استعماری نمی‌تواند عزم مردم ایران برای دستیابی به دموکراسی را درهم‌بشکند؛ حتی در دشوارترین شرایط، اراده‌‌یی راسخ و سازمان‌یافته می‌تواند بر توطئه‌های پیچیده غلبه کند.
مقاومت ایران، با تکیه بر ایدئولوژی رهایی‌بخش و رهبری مریم رجوی، نه‌تنها از این آزمونهای دشوار سربلند بیرون آمد، بلکه آنها را به فرصتی برای جهش به‌سوی مرحله‌‌یی نوین تبدیل کرد. گرامیداشت هر ساله این پیروزی، نویدبخش آینده‌ای است که در آن ایران از چنگال ارتجاع آزاد شده و به‌سوی دموکراسی و عدالت گام برمی‌دارد.
