مجاهدین و کلمه اتحاد
این روزها با توجه به پدیدار شدن چشم‌انداز سرنگونی آخوندها، تا دلتون بخواد راجع به اتحاد بحث میشه. یه عده میگن همه باید بیان با ما اتحاد کنن. یه عده میگن اگه براندازها متحد نشن اصلاً براندازی رخ نمیده. یه عده هم به مجاهدین خرده می‌گیرن که چرا با بقیه متحد نمیشن.
اما مجاهدین از ۳۰تیر سال۶۰ وارد دیرپاترین و ریشه‌دارترین اتحاد سیاسی در تاریخ ایران شدن. اسمش شورای ملی مقاومت ایرانه. این شورا شامل گرایشها و سلایق مختلف سیاسی و اجتماعی و ایدئولوژیکه.
برنامه‌های این شورا هم کاملاً روشنه و بارها از طرف خانم مریم رجوی به‌عنوان رئیس‌جمهور برگزیده این شورا ارائه شده.
اما ائتلاف مجاهدین با کسانیه که بخشی از جبهه خلق باشن.
جبهه خلق دو ویژگی داره. اعتقاد به سرنگونی دیکتاتوری ولایت فقیه و دومیش وحدت نیروها.
کسی که هنوز به داخل رژیم چشم داره یا دنبال ارتباط با سپاه پاسدارانه طبیعیه که شایسته اتحاد نیست.
وحدت نیروها هم یعنی این‌که نمیشه هم دم از سرنگونی زد و هم به تخریب سایر نیروهای برانداز پرداخت.
حالا ممکنه یکی بگه آقا من اصلاً به مجاهدین انتقاد دارم. . بسیار خب... بفرمایید جبهه همبستگی. در جبهه همبستگی که از سال ۲۰۰۲ اعلام شده مجاهدین به همه نیروهای جمهوری‌خواه و سرنگونی‌طلب با هر عقیده و مرامی فراخوان دادن که میتونن بیان و در جبهه همبستگی حضور داشته باشن.
مجاهدین چهل ساله در برابر این رژیم ایستادن. ۱۲۰هزار شهید دادن. همین الآن سوژه تمام عملیات‌های تروریستی و سرکوب و شیطان‌سازی رژیمن. تخریب مجاهدین اگر خدمت به دیکتاتوری ولایت فقیه نیست پس چیه؟
