بیشتر از ۱۱ماه از زمین‌لرزه شدید و ویرانگر ۷.۳ریشتری که به‌مدت ۲۰ثانیه استان کرمانشاه را به‌لرزه در آورد گذشت. زلزله ویرانگری که با بیش از ۵۲۰۰پس‌لرزه در ۱۱ماه گذشته، کابوس دلهره و مرگ را جایگزین آرامش و امنیت برای بازماندگان محروم آن در این قسمت از میهن اشغال شده نموده است.
زندگی تلخ و غمبار بازماندگان این زلزله آن هم در نبود مینیمم کمکهای درمانی و فقدان اولیه‌ترین الزامات و حداقلهای ضروری زندگی در گرمای طاقت‌فرسای تابستان و در سوز و سرمای جانسوز زمستان به‌خوبی طینت ضدمردمی و ضدانسانی رژیمی را برملا می‌کند که نه تنها در زمینه پیشگیری از خرابی‌های زلزله، با توجه به زلزله‌خیز بودن ایران، کوچکترین اقدامی نکرده و نمی‌کند بلکه به‌دلیل نداشتن کمترین پیوند و عاطفه‌ای با مردم میهن بعد از زلزله هم کارنامه‌ای جز تخریب و چپاول حقوق مردم زندگی‌باخته نمی‌تواند از خود باقی بگذارد.
تخریب و ویرانی کامل ۳۱هزار خانه، خسارات هنگفت و بی‌سابقه به تأسیسات کشاورزی، واحدهای تولیدی و صنفی، بیمارستانها و مراکز خدمات درمانی و صدها مدرسه و کلاس درس، تنها بخشی از خسارات ویرانگر این زمین‌لرزه ویرانگر است که تا امروز توسط رسانه‌های این رژیم در وحشت از گسترش اعتراضات اجتماعی مردم برملا شده است.
این در حالی است که حاکمیت آخوندها در تبلیغات سراسر دروغ خود تلاش می‌کند با پرده‌پوشی از واقعیت خود را حامی بازماندگان این فاجعه ملی قرار دهد تا به‌خیال باطل خویش از خشم و پتانسیل انفجاری در این مناطق کاسته شود اما به یمن اعتراضات گسترده و روزافزون مردم و فعالیتهای افشاگرانه در شبکه‌های مجازی، دست رژیم رو شده است تا آنجا که روزنامه حکومتی اعتماد ۱۵مهرماه مجبور شد ضمن اذعان به شرایط اسفبار و دردناک بازماندگان زلزله در مناطق غربی کشور پرده‌های فریب را کنار زده و اعتراف کند: «طی ۱۰ماه که از فاجعه زلزله کرمانشاه می‌گذرد ما هیچ‌جا در رسانه‌های رسمی و حتی غیررسمی با کاربرد اصطلاح و عنوان «فاجعه» برخورد نمی‌کنیم، آمار کشته‌ها کمتر از آمار واقعی اعلام می‌شوند، آمار بازسازی‌ها بیشتر اعلام می‌شوند و به مردم از تمام جوانب(فراهم‌آوردن امکانات معیشتی - بهداشتی، بازتوانی روانی- اجتماعی، مددکاری و مشاوره) رسیدگی می‌شود، اما در مشاهدات‌مان با وضعیت اسفناک معیشتی و نبود امکانات اولیه بهداشتی داخل بسیاری از کمپ‌ها مواجه می‌شویم. در مصاحبه با مردم با سیل شکایات مردم از نبود امکانات اولیه گرفته تا مشکلات روانی- اجتماعی و نبود کادرهای پزشکی و روانپزشکی روبه‌رو می‌شویم».
سوء‌تغذیه کودکان و کولبری دانش آموزان
در این میان اما دردناکتر از همه اوضاع به‌شدت اسفناک کودکان بازمانده از این فاجعه است که در میان ویرانی خانه و کاشانه، بی‌سرپناهی و زندگی سخت و مشقت‌بارشان در اثر فقر مفرط و سوء‌تغذیه بدون کمترین امکانات درمانی روزانه در حال جان‌باختن می‌باشند.
در این‌باره خبرگزاری حکومتی تیتر شهر ۱۴مهر ۹۷در مطلبی تحت عنوان «سوء تغذیه بلای جان کودکان زلزله‌زده»، ضمن اذعان به شرایط فاجعه‌بار کودکان این مناطق، این‌گونه اعتراف می‌کند: «فقر به گریبان این کودکان هم چنگ انداخته است. مادران‌شان در دوره بارداری مواد مغذی ضروری را دریافت نکرده‌اند، هم‌زمان با تولد و با تشخیص پزشک بایستی تحت مراقبت قرار می‌گرفتند و نیازمند دارودرمانی بودند اما به‌دلیل فقری که بر زندگی پدر و مادرهایشان سایه انداخته از این تجویزها بهره‌مند نشدند و هنوز هم که دوره کودکی‌شان را سپری می‌کنند دچار سوء‌تغذیه هستند».
در یک نمونه دیگر روزنامه حکومتی ایران ۳۱شهریور ۹۷ در مطلبی تحت عنوان «دانش‌آموزان ثلاث باباجانی غایبند» ضمن اعتراف به رواج و گستردگی کولبری در میان دانش‌آموزان محروم این منطقه به‌نقل از یکی از این دانش‌آموزان می‌نویسد: «از وقتی که مدرسه‌ها خراب شد خیلی‌ها ترک‌تحصیل کردند و با پدرشان کوله‌بری می‌کنند... شرایط جسمی پدرم هم خوب نبود. برای همین تصمیم گرفتم کمک‌خرج خانواده شوم تا زودتر خانه‌مان را بسازیم. چند باری با پسرعموهایم رفتم کولبری. در منطقه ثلاث خیلی از مردها کولبرند. بارهای سبک را من می‌آوردم».
ملاحظه می‌شود در حالی که میهن اشغال شده توسط آخوندها بر دریایی از نفت و گاز قرار گرفته و یکی از ۱۰کشور زرخیز جهان شناخته می‌شود کودکان محروم و دانش‌آموزان مناطق زلزله‌زده که از قضا باید تحت حمایت کامل دولتی قرار گیرند در سایه ارگانهای غارتگر آخوندها دچار سوء‌تغدیه شده و دانش‌آموزان آن مجبور به کولبری می‌شوند.
برخی زلزله‌زدگان حاضرند برای ساخت خانه‌هایشان کلیه بفروشند
خبرگزاری حکومتی ایلنا ۲۳شهریور ۹۷ در مطلبی تحت عنوان «برخی زلزله‌زدگان حاضرند برای ساخت خانه‌هایشان کلیه بفروشند» شرایط به‌غایت دردناک و فاجعه‌باری را که بازماندگان این زلزله با آن روزگارشان را طی می‌کنند این‌گونه منعکس می‌نماید: «به‌دلیل گرانی مصالح ساختمانی، بسیاری از مردم فقط اسکلت خانه را بالا برده‌اند و بقیه کار متوقف شده است. مردم توان ساخت خانه ندارند... مردمی هستند که حاضرند کلیه خود را بفروشند تا کار ساخت و ساز را انجام دهند. زلزله‌های پی‌درپی، روح و روان مردم را به‌هم‌ریخته است. قرار بود که به مردم تیرآهن بدهند، ولی بعد اعلام کردند که هیچ تیرآهنی حمل نشده است. ۲۰درصد مردم در خانه‌ها زندگی می‌کنند، شاید هم کمتر. زلزله‌هایی که اتفاق می‌افتد باعث شده که همین ۲۰درصد دوباره به کانکس‌ها برود».
این منبع در ادامه به‌نقل از یک کارگزار حکومتی اضافه می‌کند: «بهداشت اصلاً مناسب نیست، شهرداری هنوز پولی به ما نداده است که کاری انجام دهیم، ای کاش وزارت کشور بگوید برای شهری مثل سرپل ذهاب چه خدماتی را ارائه کرده است. قرار بود که شهرداری مجوز ساخت خانه‌های تخریبی را بدهد و وزارت کشور هزینه مجوز‌ها را به شهرداری بدهد، اما متأسفانه هیچ پولی برای این کار داده نشده است. امکانات شهرداری فرسوده و متعلق به زمان بازسازی است. از طرفی شهرداری بدهی بالغ بر ۲میلیاردی دارد و از طرفی هم هیچ اعتباری به شورا داده نشد، حتی یک تانکر، لجن‌کش و آب‌پاش به ما ندادند؛ علاوه بر این هیچ بودجه‌یی هم به ما تعلق نگرفت. مردم با هزینه خود آواربرداری کردند برای هر آواربرداری از هر خانه نزدیک به ۲میلیون تومان هزینه برای اجاره بیل مکانیکی و کمپرسی پرداخت کردند تا کار آواربرداری انجام شود. مردمی هستند که حاضرند کلیه خود را بفروشند تا کار ساخت و ساز را انجام دهند».
بازسازی شهرک صنعتی سرپل ذهاب در نقطه صفر!
ارگان تروریستی قدس ۱۳مهر ۹۷ تحت عنوان «شهرک صنعتی سرپل ذهاب هم‌چنان ویرانه است» ضمن اعتراف به انهدام زیرساخت واحدهای تولید در منطقه به‌نقل از تولیدکنندگان این شهرک صنعتی اضافه می‌کند: «با گذشت چندین ماه از وقوع زلزله در نقطه صفر بازسازی قرار داریم بارها به ما گفته شد منتظر تسهیلات نباشید و بازسازی را آغاز کنید و از سرمایه شخصی هزینه کردیم در حالی که اکنون باید ۱۵ تا ۱۶درصد به تأمین اجتماعی پرداخت کنیم. از نظر تسهیلات، مصالح، میلگرد و کاشی هیچ کمکی به واحدهای صنعتی نشده است. بسیاری از واحدهای تولیدی واحد مسکونی داشتند اما هیچکس به این واحدهای مسکونی کمکی نکرده است تا آنجا که بعد از زلزله سال گذشته نه تنها شرکت بلکه نان شب خود را از دست دادیم».
وضعیت فاجعه‌بار دانش‌آموزان و مدارس
خبرگزاری حکومتی ایسنا ۳۱شهریور ۹۷ زندگی مشقت‌بار و پر از درد و رنج دانش‌آموزان و بازماندگان این حادثه را این‌گونه بازتاب داده است: «بیشتر مردم در کانکس زندگی می‌کنند و خانه‌ها هم نصفه و نیمه رها شده است. مردم محلی می‌گویند پول مصالح بالا رفته برای همین ساخت و ساز را رها کردند. وضعیت ساخت مدارس هم همین‌گونه است. چند مدرسه تخریب شده، خاکبرداری شدند اما هنوز آجری روی آجری بالا نرفته است. اینجا نه خبری از اول مهر است و نه خبری از شادی دانش‌آموزان برای شروع سال تحصیلی جدید! اینجا، بی‌حوصلگی بین دانش‌آموزان موج می‌زند. نه فقط میان دانش‌آموزان بلکه زنان و مردانشان هم حس و حال دانش‌آموزان را دارند انگار نه انگار که اول مهر است و قرار است سال تحصیلی آغاز شود. اصلاً ذوق و شوقی برای رفتن به مدرسه ندارند، آنهایی هم که دل و دماغی برای مدرسه دارند، بیابانهای ثلاث را نشان می‌دهند که هنوز مدرسه‌ای برایشان ساخته نشده است. دانش‌آموزان ثلاث نه میل و رغبتی برای اول مهر دارند و نه امیدی به آینده خود.
این وضعیت برای دختران سخت‌تر از پسران است؛ دانش‌آموزان باید کیلومترها آن‌طرف‌تر به دبیرستان روستای مجاور بروند که برخی به‌خاطر نداشتن پول سرویس مدرسه، این مسیر را پیاده طی می‌کنند و در مدارس شبانه‌روزی می‌مانند تا چهارشنبه‌شب شود و دوباره راهی خانه شوند».
این منبع در ادامه به‌نقل از یکی از کارگزاران حکومت اضافه می‌کند: «چند روز دیگر زمستان می‌آید و ما نه کانکس داریم نه وسایل گرمایشی. چند کانکس را برای دانش‌آموزان گذاشته‌ایم. حالا استرس داریم که وسایل گرمایشی آن را چگونه مهیا کنیم. اگر پای دانش‌آموزان روی المنت برود و آتش‌سوزی شود ما چه کار باید بکنیم. ما هنوز نمی‌دانیم ۱۰۰دانش‌آموز را چگونه در کانکس اسکان دهیم. این دانش‌آموزان حمام و سرویس بهداشتی می‌خواهند. ما نتوانستیم برای آنها سرویس بهداشتی بیاوریم. این مسأله باعث می‌شود تا چند روز دیگر دانش‌آموزان شپش بگیرند و ما با بحران دیگری روبه‌رو می‌شویم... بسیاری از دانش‌آموزان نخبه منطقه ترک‌تحصیل کرده‌اند و ما موضوع را پیگیر شدیم، فهمیدیم که آنها در کانکس نمی‌توانند درس بخوانند و شرایط برای ادامه تحصیل به‌خاطر نبود مدرسه در روستاها هم وجود ندارد».
در یک اعتراف دیگر سایت حکومتی ایران آنلاین ۱۸شهریور ۹۷ بعد از اعتراف به فروپاشی اقتصادی رژیم و افزایش بهای دلار و تاثیر آن بر مصالح ساختمانی که باعث رکود در ساخت و ساز مدارس شده است این گونه اعتراف می‌کند: «یافتن مدرسه امن و مقاوم بزرگ‌ترین دغدغه اهالی مناطق زلزله‌زده است. این روزها یافتن مدرسه‌ای که کار نوسازی‌اش به پایان رسیده باشد و بتواند سرپناهی امن برای دانش‌آموزانی باشد که هنوز هم با هر پس‌لرزه دچار دلهره و نگرانی می‌شوند به بزرگ‌ترین دلواپسی والدین در این منطقه تبدیل شده است. بیشتر مدارس به والدین می‌گویند، ناگزیرند دانش‌آموزان را در ۲ یا ۳شیفت بپذیرند».
این گوشه‌ای از وضعیت مناطق زلزله استان کرمانشاه بعد از تقریباً یک‌سال است که در رسانه‌های حکومتی به‌ناگزیر درج شده است. در حالی نظام آخوندی منابع مالی بازسازی این مناطق را تأمین نمی‌کند که از ماهها پیش تبلیغات فزاینده‌یی را در مورد به‌اصطلاح راهپیمایی اربعین شروع کرده است.
در همین رابطه جمعه‌شب ۲۰مهر شبکه خبر تلویزیون رژیم گفت: «مسیری ۱۰۲کیلومتری که مسیر تردد روزانه بیش از ۲۶۰هزار خودرو از سراسر کشور برای اربعین، مسیری که امسال مسئولان آستین همت را برای ۴خطه کردنش بالا زدند تا تیغ ماشین‌آلات و اجرای شبانه‌روزی، ترافیک سالهای گذشته را کمتر کند».
ملاحظه می‌شود که رژیم با صرف بودجه‌یی هنگفت، شب و روز کار می‌کند تا جاده را برای به‌قول خودش راهپیمایی اربعین ۴بانده کند؛ تازه علاوه بر این هزینه ویزا را برای نیروهای رژیم که در این نمایش حکومتی شرکت می‌کنند به میزان زیادی کاهش داده، وام یک‌میلیون تومانی بدون سود با مهلت بازپرداخت ۲۰ماهه و کلی امتیازات دیگر را در نظر گرفته و در تبلیغاتش برای اعزام ۴میلیون نفر کیسه دوخته است.
این همه هزینه‌های چندمیلیارد دلاری در شرایطی است که یک قلم زلزله‌زدگان استان کرمانشاه با این وضعیت اسفناک روبه‌رو هستند.
