مردم در قیام دیماه ۹۶ و مرداد ۹۷ در شهرهای مختلف با شعار «اصلاح‌طلب، اصول‌گرا، دیگه تمومه ماجرا» حکم به سرنگونی تمامیت حاکمیت از جمله باند به‌اصطلاح اصلاح‌طلب آن دادند.
اما برخلاف این حکم مردم و در حالی که نظام آخوندی در سراشیبی سرنگونی قرار گرفته است، عناصر ریز و درشت این جماعت با وسوسه تصاحب سهم بیشتری از قدرت به میدان آمده و برای حاکمیت رو به موت نسخه پیچی می‌کنند.
در اواسط ماه گذشته، شماری از مهره‌های باند اصلاح‌طلب که اکنون عمدتاً به حاشیه رانده شده‌اند، بیانیهٔ مفصلی را منتشر کردند که «بایددرمانی» کشافی بود در زمینه‌های مختلف از جمله «لغو نظارت استصوابی، اصلاح قانون انتخابات، اصلاح قوه‌ٔ قضاییه، خروج سپاه از سیاست و اقتصاد و حل ابرچالش‌های اقتصادی».
در زمینه این‌که چگونه و از چه طریقی این امر محقق شود، به تلویح یا تصریح گفتند که با روی کار آمدن دوباره خودشان این امر محقق می‌شود.
آنها هشدار دادند که در غیر این صورت، «دولت و جامعهٔ ایران به تونلی تاریک با چشم‌اندازی نامعلوم، پرهزینه برای کشور و پررنج و آسیب برای شهروندان» وارد خواهد شد.
پس از آن خاتمی، سردمدار شیاد باند اصلاح‌طلب و رئیس‌جمهور اسبق، به صحنه آمد و برای گریز از این سرنوشت محتوم، یک پیشنهاد مشخص داد؛ این‌که « اگر حاکمیت تن به اصلاحات ندهد، محکوم به شکست است و جمهوری اسلامی تمام و کمال پیاده شود و اگر چنین شد بسیاری از مشکلات حل خواهد شد».(سایت نگام ۱شهریور ۹۷)
از دید خاتمی لابد آن دورانی که خمینی زنده بود و او هم وزیر ارشاد بود، دورانی است که جمهوری اسلامی به «تمام و کمال»پیاده می‌شد!
یعنی با اعدامهای دهه ۶۰ و قتل‌عام ۳۰هزار تن از زندانیان سیاسی یا آن ۸سالی که او خودش رئیس‌جمهور بود و قتلهای زنجیره‌یی و ترور مخالفان در داخل و خارج کشور رواج داشت جمهوری اسلامی «تمام و کمال» در حال پیاده شدن بود.
اما صدای خاتمی هیچ پژواکی پیدا نکرد تا آنجا که یکی از همین جماعت به نام محمدرضا جلایی‌پور اعتراف کرد افکار عمومی از پیشنهادات خاتمی استقبال نکرد.
جلایی‌پور در توضیح بیشتر به یک نظرسنجی که توسط خود این جماعت صورت گرفته استناد کرد و گفت: «درصد ایرانیانی که به کلی از امکان اصلاح ناامید شده‌اند در طول سال گذشته با شیب تندی رو به افزایش گذاشته است و نسبت به اردیبهشت ۹۶ حدوداً ۲برابر شده است... بر اساس همین نظرسنجی‌ها، نارضایتی عمومی در همه‌ٔ زمینه‌های اصلی(اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و سیاست خارجی) نیز به بیش از ۷۵درصد رسیده است».(سایت بهار ۲شهریور ۹۷)
محمدرضا تاجیک، از اعضای سابق مجلس ارتجاع، علت این نفرت اجتماعی از همه باندها و دستجات رژیم را این‌گونه بیان می‌کند: «اصلاح‌طلبان هنگامی که در سریر قدرت قرار می‌گیرند همان کنش را از خود نشان می‌دهند که قبل از این‌که به قدرت برسند آن را نقد می‌کردند. به همین دلیل نیز نسل جدید و مردم دیگر به جریان اصلاحات به‌عنوان یک راه برون‌رفت نگاه نمی‌کنند».(سایت جماران ۳شهریور ۹۷)
صادق زیباکلام، یکی دیگر از مهره‌های اصلاح‌طلبان حکومتی، همین مضمون را چنین بیان می‌کند: «کسانی‌که می‌گویند اصلاح‌طلب، اصول‌گرا، دیگه تمومه ماجرا... هیچ امیدی به این‌که این نظام قابل‌اصلاح باشد، ندارند. بسیاری از این گروه حتی در انتخابات ۹۴ و ۹۶ هم به‌پای صندوق رأی نیامدند و این نگاهشان ظرف یک سال اخیر قوی‌تر هم شده است».(سایت اعتماد آنلاین ۲شهریور ۹۷)
این اعترافات بر پایه این واقعیت است که مردم در قیام‌های دیماه ۹۶ و مرداد ۹۶ با شعارهای «مرگ برخامنه‌ای، مرگ بر روحانی و اصلاح‌طلب، اصول‌گرا... آخوندها حیا کنید، مملکت رو رها کنید» خواهان نفی تمامیت رژیم آخوندی و تمامی دسته‌بندی‌های درونی آن شدند و جایی برای مانورهای قلابی توسط این باند و سردمداران آن نظیر آخوند شیاد محمد خاتمی باقی نگذاشتند.
مردم ایران نشان دادند خواستار سرنگونی تمامیت این رژیم با همه باندهای چپاولگر، ضدمردمی و سرکوبگر آن هستند. مردم ایران آثار جور و ستم دولتهای گوناگون رژیم ولایت فقیه از رفسنجانی، تا خاتمی و احمدی‌نژاد و روحانی بر پیکر و زندگی و معیشت خود دارند را و در حال حاضر در دولت ضدمردمی آخوند حسن روحانی با گوشت و پوست لمس کرده‌اند.
طنین شعارهای سرنگونی‌طلبانه و براندازانه مردم است که مهره‌هایی نظیر جلایی‌پور و زیباکلام و تاجیک را و ا می‌دارد اذعان کنند که دیگر مانور زنگ‌زده و نمایش قلابی اصلاحات نمی‌تواند احدی از آحاد مردم ایران را بفریبد و هر تلاش مذبوحانه‌ای در این رابطه محکوم و محتوم به شکست است.
