در حالی‌که اذهان عموم مردم ایران هنوز از خاطره دردناک بیهوش‌شدن زن دست‌فروش اهوازی بر اثر حمله با شوکر و یا کتک‌خوردن زنان دست‌فروش در فومن و ارومیه و... توسط اوباش و اراذل شهرداری و نیروی انتظامی به‌شدت خشمگین و متأثر است، روز ۲۸تیر بار دیگر در شهر ملایر مأموران شهرداری و نیروی سرکوبگر انتظامی به تعدادی دست‌فروش معلول در این شهر حمله برده و پس از به‌هم‌ریختن سرمایه اندک بساط دست‌فروشی آنها جسم معلول این دستفروشان محروم را نیز مورد حمله و ضربوشتم وحشیانه خود قرار دادند.
انتشار گسترده این کلیپ در شبکه‌های مجازی، خود گویای واقعیات بسیاری است!
ضربوشتم دستفروشان معلول در ملایر
روی دیگر این سکه یعنی حمله اوباش و اراذل شهرداری به دستفروشان را البته می‌توان به‌راحتی در اعترافات رسانه‌های حکومتی که این روزها مملو از اخبار غارت و چپاول متولیان غارتگر شهرداری و آقازاده‌های رانت‌خوار آنها است، به‌خوبی مشاهده کرد.
تنها در یک نمونه از این اعترافات ارگان تروریستی سپاه قدس موسوم به تسنیم ۲۶تیرماه ۹۷ پس از پرده‌برداری از ابعاد غیرقابل‌باور فساد در حاکمیت آخوندها، با تأکید به این‌که بحث مبارزه با فساد جدید نیست و همه مردم این موضوع را می‌دانند... و فساد این نظام را ساقط خواهد کرد، به گوشه ناچیزی از فساد حاکم بر شهرداری‌ها به‌نقل از یکی از متولیان حکومت این چنین اذعان می‌کند: «اماکن با جوانی که در زیر پله خانه‌اش کلیدسازی باز کرده برخورد می‌کند. با دستفروشان در خیابان برخورد می‌کنند. آن وقت یک مؤسسه ۵۰۰ شعبه با تابلوی بزرگ در سطح شهر باز می‌کند و کسی حرفی نمی‌زند. اینها کور بودند و نمی‌دیدند... چند هزار جیب کوچک باید جمع شود تا چند جیب دیگر گشاد شود»؟
در نقطه مقابل این غارت و چپاول نجومی، مردم محروم میهن اسیرمان قرار دارند که بنا بر اعترافات رسانه‌ها و کارگزاران همین حکومت در شرایط کنونی بیش از ۹۰درصد آنها به‌نوعی تحت‌تاثیر فقر قرار دارند و در حالی‌که از کلیه خدمات اجتماعی مانند کمک‌هزینه مسکن و بهداشت و درمان و تحصیل رایگان بی‌بهره‌اند، باید با معضلاتی مانند گرانی، نداشتن مسکن و کمبود آب و برق و هزینه‌های سرسام‌آور آن روزانه دست و پنجه نرم کنند.
با تمام این اوصاف مأموران سرکوب رژیم در شهرداری و نیروی انتظامی، به‌طور مستمر دستفروشان محروم و زحمتکش را مورد تعرض و سرکوب قرار می‌دهند و هر چند روز در یک گوشه از کشور به آنها یورش می‌برند.
این سرکوب در شرایطی است که دستفروشان به‌خاطر وضعیت بد معیشتی، به‌عنوان آخرین انتخاب برای گذران زندگی، به دست‌فروشی روی آورده‌اند.
در کشوری که هر ساعت ۱۵۰نفر(سالانه رقمی حدود یک‌میلیون و ۳۰۰هزار نفر) به جمعیت بیکار اضافه می‌شود، بسیاری از افراد مجبورند به چنین کار دشوار، اعصاب‌خردکن و همراه با تحقیر و سرکوب روزمره روی‌آورند. چرا که حداقل باید ۷ الی ۸ساعت سرپا بود، در مناطق پررفت‌‌وآمد بساط پهن کرد و دائم به فکر جنگ‌وگریز با اوباش و اراذل شهرداری و نیروی انتظامی و پرداخت رشوه یا جنس به آنان بود. اگر دست‌فروش زن باشد که باید از خیر اجناس مصادره شده خودش بگذرد چرا که نیروی انتظامی از او چیزی می‌خواهد که...
شاهد بر این ادعا سایت حکومتی موسوم به رکنا است که ۷اسفند ۹۵ در مطلبی تحت عنوان «درآمد میلیاردی شهرداری» ضمن اعتراف به این‌که بهانه جنگ مأموران شهرداری با دست‌فروش‌ها این است که آنها چهره شهر را زشت کرده‌اند و برای مردم مزاحمت ایجاد می‌کنند و به عبارتی سدمعبر هستند گوشه‌یی از غارت و چپاول دستفروشان محروم میهن توسط مأموران فاسد شهرداری را به‌نقل از دستفروشان مستقر در محل این‌چنین برملا می‌کند: «مأموران شهرداری بساط دست‌فروش‌ها را جمع نمی‌کنند مگر این‌که دست‌فروش‌ها پول ندهند... بنا به گفته خود دست‌فروش‌ها، شهرداری روزانه از هر دست‌فروش ۱۰هزار تومان برای اجازه کار دریافت می‌کند که با توجه به تعداد بی‌شمار دست‌فروش‌ها در کلان‌شهر تهران، درآمد ماهانه شهرداری از دست‌فروش‌ها میلیاردی خواهد بود به‌طوری که اگر تعداد دست‌فروش‌ها در چهارراه ولیعصر حدود ۱۰۰نفر باشد، شهرداری ماهانه ۳۰میلیون تومان تنها از چهارراه ولیعصر کسب درآمد می‌کند».
شایان یادآوری است که حاکمیت غارت و چپاول آخوندی تاکنون هیچ آمار رسمی در مورد تعداد دستفروشان کشور و تقریباً هیچ تحقیق جدی در مورد کار و زندگی این بخش محروم و درمانده جامعه منتشر نکرده است. اما انجمن جامعه‌شناسان ایران در این زمینه پژوهشی انجام داده است که با مراجعه به آن شرایط هولناک زندگی این دستفروشان بهتر و بیشتر روشن خواهد شد.
بر اساس این پژوهش که توسط انجمن جامعه‌شناسان تهران به تاریخ ۴اسفند ۹۴ انجام گرفته است: «۷۶% دستفروشان سرپرست خانوارند، ۹۰% آنان شغلی ندارند، ۹۸% آنان هیچ درآمد دیگری ندارند، ۳۱% آنان حتی از دریافت یارانه محروم‌اند،۴۳% آنان در اثر بیکاری و ورشکستگی به این شغل رانده شده‌اند، ۳۶% آنان قبلاً کارگر ماهر و ۲۱% کارگر ساده بوده‌اند، تنها ۵/۳۳% آنان دست‌فروشی اولین شغل آنان می‌باشد. ۷۸% دستفروشان به‌دلیل پیدا نکردن شغل دیگر به این شغل روی آورده‌اند».
باز هم بر اساس گزارش انجمن جامعه‌شناسان ایران، «دستفروشان مدام با فشار و محدودیت و ضربوشتم مأموران روبه‌رو هستند. ۸۸% آنان مدام با مأموران شهرداری درگیری داشته‌اند و اجناس ۶۷% دستفروشان دست‌کم یک‌بار توقیف شده است و ۱۸درصد آنان مجبور به پرداخت جریمه شده‌اند. اگر جنسی ضبط شود و توسط مأموران بالا کشیده نشود، حداقل ۳ تا ۴ماه طول می‌کشد که دستفروشان آن را پس بگیرند. معمولاً زنان به‌ویژه زنان جوان از خیر بازپس‌گیری اجناس‌شان سرباز می‌زنند زیرا مأموران شهرداری در ازای برگرداندن اجناس تقاضای رابطه جنسی می‌کنند».
