خامنه‌ای در اردیبهشت ۱۴۰۲ ناچار به اعتراف شد که «اژدهای هفت‌سر فساد» در رژیمش بیداد می‌کند، اما برای پاک کردن رد پای خود گفت: «هر کس می‌گوید فساد در کشور سیستمی شده، بیخود می‌گوید!». خلیفه غارتگران در خرداد ۱۴۰۴ هم دوباره نعل وارونه زد که: «در جمهوری اسلامی «فساد سیستمی» وجود ندارد!». اکنون رسوایی بانک آینده، این ادعاها را به سخره گرفته و نشان می‌دهد فساد، نه یک عارضه، که ستون فقرات رژیم آخوندی است. این بانک، آینه تمام‌نمایی از غارت نهادینه شده توسط بالاترین سران حکومتی است که هدفشان چپاول ثروت ملت ایران است.
ابعاد فساد بانک آینده، حیرت‌آور است. آن‌قدر که موجی از اعتراف توسط خودی‌ها را هم باعث شده. در میان این اعتراف‌ها، روزنامهٔ جمهوری اسلامی(۵آبان) و راغفر کارشناس حکومتی(۳آبان) بخشی از ابعاد این غارت باورنکردنی را فاش می‌کند.
جمهوری اسلامی دربارهٔ ابعاد این فساد می‌نویسد که این بانک «۷۱۷تریلیون تومان بدهی به سایر بانک‌ها دارد، ۳۰۰تریلیون تومان اضافه‌برداشت از بانک مرکزی دارد، ۱۰۰تریلیون تومان زیان فقط در ۹ماهه اول سال ۱۴۰۳ ثبت کرده و به زیان انباشته ۵۰۰تریلیون تومانی معادل ۳۱۵برابر سرمایه اولیه خود رسیده». مجموع بدهی‌ها و اضافه‌برداشت‌هایش به «یک کوادتریلیون تومان(یک میلیون میلیارد تومان)» رسیده و مسئول حدود ۷درصد تورم کشور است؛ یعنی «فقط بانک آینده هر خانواده ایرانی را نسبت به سال قبل ۷درصد فقیرتر کرده».
راغفر اقتصاددان حکومتی هم می‌گوید این حجم از غارت می‌توانست «۱۲۰بیمارستان فوق‌تخصصی در کشور بسازد و تمام مسیر تهران-مشهد-شیراز-اصفهان-تبریز-اصفهان را شبکه ریلی ایجاد کند».
جمهوری اسلامی به دستان پشت پردهٔ این فساد عظیم اشاره می‌کند و می‌نویسد: «آنچه ماجرای به فساد کشیده شدن افراد و دستگاه‌های اقتصادی کشور از جمله همین بانک آینده را به یک مصیبت بزرگ تبدیل می‌کند این است که پشتوانه این بانک‌ها و این افراد، نهادهای قدرت هستند که به آنها منابع کلانی در قالب وام داده می‌شود و به اندازه‌‌یی آنها را فربه می‌کنند که اولاً از بازپس‌دادن پولی که گرفته‌اند امتناع می‌کنند و ثانیاً به‌اتکای قدرتی که به‌دست می‌آورند، مرتکب انواع فسادهای اقتصادی می‌شوند. مافیاها از همین شکاف‌های ایجاد شده در دیواره‌های اقتصادی کشور به‌وجود می‌آیند و مانند خوره به جان مردم می‌افتند».
بله، این وام‌ها، که به جیب وابستگان رژیم سرازیر شده یا دزدیده شده یا به خارج منتقل گشته و بانک‌ها را به ورطهٔ کسری بودجه عظیم کشانده است. انتقال این «عفونت» به بانک ملی نیز، به گفتهٔ جمهوری اسلامی، «این بانک را هم مبتلا خواهد کرد»، که یعنی همین فساد عظیم در بانک مرکزی نیز جریان دارد و روزی که از مهار خارج شود، صدای آن هم در خواهد آمد.
خامنه‌ای، خلیفهٔ غارتگران، با وقاحت نعل وارونه می‌زند که «در جمهوری اسلامی فساد سیستمی وجود ندارد!». اما تمام واقعیت‌های فوق‌الذکر به‌وضوح نشان می‌دهد که فساد بانک آینده تصویرگر فساد اقتصادی و سیستمی و حاکمیتی است.
شایان توجه است که در این‌باره راغفر به‌عنوان اقتصاددان نظام تصریح می‌کند: «تا زمانی که مارپیچ رشد فساد در نظام اقتصاد وجود دارد، راه‌حلی برای بهبود اقتصاد نداریم و برای ریشه‌کن کردن فساد باید نهادهای حاکمیتی از اقتصاد خارج شوند».
آنچه کارشناسان و منابع حکومتی در بارهٔ فساد بانک آینده می‌گویند و می‌نویسند، بیانگر این واقعیت است که تا این رژیم پابرجاست، هیچ راه‌حلی برای مهار این غارت وجود ندارد. تنها راه سرنگونی نظام غارتگران و جلادان است.
