پس از شوک اولیهٔ ناشی از مواجهه با ویروس مرگبار کرونا، اکنون آشکار می‌شود که مردم ایران، به‌طور فزاینده، با اراده‌یی استوار و روحیه‌یی رزمنده و شورشی در برابر آن قد علم کرده‌اند و به‌جنگی توأمان با ویروس کرونا و با عامل اصلی و بانی آن، نظام منحوس ولایت برخاسته‌اند.
معنی سرود «ای ایران» در شرایط کنونی
طنین‌انداز شدن سرود «ای ایران» در شرایط کنونی، در شهرهای مختلف میهن به‌هیچ‌وجه یک رویداد عادی نیست؛ پخش این سرود از طریق بلندگو در مجتمع‌های مسکونی شهرهای مختلف کشور که با ابتکار و اقدام کانون‌های شورشی عملی شده و ساکنان آپارتمانها و ساختمانهای اطراف نیز با آن همنوایی کردند،؛ اعلان جنگ مردم ایران با کرونای ولایت است که می‌خواهد به‌بهانهٔ ویروس کرونا، مردم را در خودشان فرو ببرد و به‌بهانهٔ قرنطینهٔ خانگی و فاصله گذاری، صفوف متحد مردم را پراکنده و تجزیه کند و حکومت نظامی خود را در شهرهای کشور حاکم نماید. در اجرای همین توطئه، خامنه‌ای رسماً ستاد کل نیروهای مسلح خود را مأمور برپایی یک قرارگاه امنیتی و نظامی کرد. این قرارگاه که بخشی از امور دولت درمانده و ناتوان آخوند روحانی را در دست گرفته، در واقع یک دولت نظامی است که برای کنترل اوضاع و مقابله با قیام مردم، شکل گرفته است.
اما اکنون مردم ایران به‌پا خاسته‌اند و با شکل دادن شوراهای مردمی، تلاش می‌کنند زمام سرنوشت خود را به‌دست بگیرند.
رهبر مقاومت مسعود رجوی، طی پیامی به‌تاریخ۱۷اسفند ۹۸، خطاب به‌مردم و جوانان شورشگر میهن گفت: «مبادا در وانفسای کرونا و این همه مصیبتها قرار از کف بدهید و آن‌چنانکه خلیفهٔ ارتجاع می‌خواهد کُنج عُزلت بگزینید و صبر و انتظار انفعالی پیشه کنید. «نه‌جنگ» راه‌کار نیست. لازمهٔ پیروزی، شورش و جنگ صد برابر است».
در پی آن شاهد موجی از ابتکار عمل‌ها توسط جوانان دلیر بودیم، از توزیع رایگان ماسک و مواد ضدعفونی کننده بین مردم، تا کمکهای داوطلبانه و گروهی در رسیدگی به‌بیماران، تا جمع‌آوری و توزیع مواد غذایی بین نیازمندانی که بر اثر شیوع بیماری از کار و شغل محروم شده‌اند، تا بستن جاده‌ها و اقدام به‌قرنطینه کردن شهر و منطقهٔ سکونتشان، به‌رغم خودداری رژیم... و به‌موازات آن، شورش و فرار پی‌در پی زندانیان از زندانهای شهرهای مختلف کشور و نیز جریان رو به‌گسترش تمرد نظامیان و فرار سربازان و ترک سرباز خانه‌ها... همه و همه گواه روحیهٔ سرزنده و رزم‌آور مردم و جوانان دلیر ایران است و حکایت از آن دارد که آنها دست دشمن خود، رژیم ضدانسانی و ضدایرانی را خوانده‌اند و با آن به‌مقابله برخاسته‌اند.
کاکل و هویت سیاسی حرکتهای اعتراضی
پخش سرود «ای ایران» توسط کانون‌های شورشی و همنوایی مردم با این سرود که سرود رسمی شورای ملی مقاومت ایران است، این حرکتهای اعتراضی را از یک کاکل سیاسی برخوردار می‌کند و به‌آنها هویت مشخص سیاسی می‌بخشد.
پس از آن‌که سیمای آزادی تلویزیون ملی ایران در روز هشتم فروردین پخش سرود «ای ایران» در برخی شهرهای میهن را منعکس کرد، رژیم آخوندی در یک اقدام ابلهانه درصدد مصادرهٔ آن برآمد و در تاریخ ۱۰فروردین توسط یکی از مهره‌های اطلاعاتی خود به‌نام مهدی محمدی اعلام کرد: «مردم کرمانشاه از پنجره‌های خود سرود «ای ایران» را بخوانند و برای کادر درمان دست بزنند!
به این ترتیب رژیم آخوندی به‌ناچار در تقابل با کانون‌های شورشی، روی دست آنها بلند شده و پذیرفته است که مردم سرود «ای ایران» را بخوانند. سرودی که پیش از این رژیم آخوندی آن را ممنوعه تلقی می‌کرد.
سخنگوی مجاهدین بلافاصله پس از پخش این خبر گفت: «جای خوشوقتی است که کانون‌های شورشی سرانجام رژیم مستأصل آخوندی را وادار کردند به‌خواندن سرود «ای ایران» از پنجره‌ها توسط مردم در کرمانشاه تن بدهد».
سخنگوی مجاهدین متعاقباً از مردم سراسر میهن اشغال شده خواست در جنگ با ویروس ولایت با خواندن سرود «ای ایران» یاد جانباختگان و کانون‌های نبرد و شورش با رژیم اهریمنی را گرامی بدارند.
در پی این فراخوان، مردم در شهرهای مختلف کشور، از تهران تا کرج و رباط‌کریم و از شیراز تا بروجرد و ارومیه و از تاکستان و تنکابن تا کرمانشاه، با پخش سرود ای ایران، در کوچه و خیابان، با آن همنوایی کردند و رو در روی دشمن پلید،آخوندهای ضدایران و ایرانی، یکصدا خواندند: «ای ایران، ای مرز پرگهر، ای خاکت سرچشمهٔ هنر... دور از تو اندیشهٔ بدان...».
به این ترتیب فاجعهٔ کرونا به‌رغم همهٔ درد و داغ جگرسوز پرپر شدن هزاران تن از خواهران و برادران و کودکان ما، اما به‌یمن مقاومت آزادی‌ستان مردم ایران تبدیل به‌فریاد شعله‌وری شده که در پرتو آن همهٔ دنیا می‌توانند ببینند و بشنوند که مردم ایران کرونا و آخوند نمی‌خواهند. مردم ایران به‌پا خاسته‌اند تا میهن و خانهٔ خود را، هم از ویروس کرونا و هم از ویروس ارتجاع لباس مذهب پوشیده که صدبار خطرناکتر و مرگبارتر از هر ویروس و طاعون و مصیبتی است، بزدایند و ریشهٔ هر دو را برای همیشه از این آب و خاک برکنند و یک بار دیگر در تاریخ کهن خود از این شر کثیر، خیر عظیم درو کنند.
