روزنامه‌های رژیم امروز سه‌شنبه بیست و چهارم اردیبهشت، مهم‌ترین عنوانها و موضوعات خود را به انفجار نفتکشها در بندر فجیره اختصاص داده‌اند در کنار آن بحرانهای درونی رژیم در عرصه‌های مختلف مثل انتخابات، باز بینی قانون اساسی، تظاهرات دانشجویان، سیل و برجام و FATF دیده می‌شود.
روزنامه‌های باند خامنه‌ای با تیترها و مطالب خود همسویی نظام با عملیات خرابکارانه در انفجار کشتیها را نشان داده و ضمن ابراز شادمانی برای کشورهای خلیج‌فارس خط و نشان هم کشیده‌اند:
کیهان: انفجارهای فجیره خواب از سر شیوخ مرتجع پراند
وطن امروز: امارات منفجره: تکذیب و تأیید انفجارهای بندر فجیره نشانه به‌هم ریختگی حکومت ابوظبی است. این ضربه نشان داد که حاکمیت مرکزی ۷امارت جنوب تنگه هرمز تحت عنوان امارات عربی متحده تا چه میزان سست است که با چند انفجار خود را می‌بازد. سوگلی نفتی بن‌سلمان هم مانند همتایان اماراتی‌اش این حوادث را محکوم کرد اما جرأت نکرد هیچ طرف خاصی را مقصر بداند.
رسالت: حکام سعودی و اماراتی در کاخ‌های شیشه‌ای نشسته‌اند و با دست فرمان آمریکا به مسابقه سنگ‌پرانی در منطقه دعوت شده‌اند. عاقبت این سنگ‌پرانی علاوه بر این‌که آسیب‌های جدی امنیتی برای خود آنان دارد برای اقتصاد جهان و کشورهایی که دل به نفت این دو کشور بسته‌اند شکننده‌تر و آسیب‌زاتر خواهد بود.
جوان: عمر عیاصره، نویسنده و تحلیلگر سیاسی به این مسأله اشاره کرد که «امارات در حال پرداخت هزینه رفتارهایش در منطقه است، چرا که این کشور در بسیاری از پرونده‌ها، از جمله محاصره ایران و جنگ یمن و لیبی، دخالت می‌کند».
در سایر روزنامه‌های حکومتی از این‌که انفجار نفت کش‌ها گریبانگیر رژیم شود ابراز نگرانی شده است:
آرمان: حادثه بندر الفجیره امارات باید درسی برای همه طرف‌های ماجرا خصوصاً برای کاخ سفید باشد که با آتش‌بازی نکنند. با این همه هنوز هم انتظار است که در برابر زنگی مستی که تیغ در کف مبارز می‌طلبد خویشتندار بود و کوچک‌ترین بهانه‌یی به او نداد.
جهان صنعت: امارات این حادثه را تحولی خطرناک دانسته و از جامعه جهانی خواسته به مسئولیت خود عمل کند و جلوی هر طرفی که به‌دنبال ناامن کردن کشتیرانی است را بگیرد، چرا که تهدیدی علیه امنیت بین‌المللی به‌شمار می‌رود. این واکنش می‌تواند به‌معنای جلب توجه جهانی برای نظارت بین‌المللی بر این آبراه تلقی شود و شاید نوعی واکنش به تهدیدات ایران مبنی بر بستن تنگه هرمز... محتمل است برخی تحرکات با برنامه از پیش تعیین شده و در قالب سناریوهایی علیه ایران اتفاق بیفتند. اگر آمریکا علاقه به درگیری با ایران حتی در سطح محدود داشته باشد، بهترین اقدام زمینه‌سازی برای چنین بهانه‌هایی است که ایران باید مانع از تحقق چنین سناریوهایی شود و در دام دشمنان کشور نیفتد.
حمله به روحانی به‌خاطر ادعای بی‌اختیار بودن دولت در روزنامه‌های هر دو باند حاکم دیده می‌شود:
آرمان: طرح چنین سخنانی قبل از این‌که راهی به دهی باشد، می‌تواند به آسانی برهم زننده ساختارهایی باشد که از قضا ریاست‌جمهوری هم در آن تعریف می‌شود.
کیهان: روحانی در کوران مذاکرات هسته‌یی و آن روزی که فکر می‌کرد برجام واقعاً «آورده‌ای» خواهد داشت، با صدای بلند می‌گفت همه مسئولیت‌اش با من است اما این روزها که فهمیده تقریباً هیچ خبری نیست و درست در بزنگاه پاسخگویی به مردم، جا زده و می‌گوید اختیارات نداشتیم!
سیاست روز: ۶سال از عمر دولت و کشور صرف مذاکره شد و نتیجه آن نه اکنون بلکه‌ها از همان ابتدا روشن بود که چیست. آیا اکنون دولت باز هم نیازمند اختیارات دیگری است تا بخواهد یا بتواند مسائل را حل کند؟
در روزنامه‌های حکومتی به فضای اعتراض دانشگاه تهران علیه سیاست‌های سرکوبگرانه اذعان شده است:
ایران:،روز گذشته در واکنش به آنچه اعتراض به تذکرات حراست دانشگاه درباره حجاب دانشجویان خوانده شد، تجمع اعتراضی در دانشگاه تهران برگزار شد. این تجمع در مواردی به زد و خورد میان دانشجویان هم کشیده شد. «یک تشکل دانشجویی با ارسال نامه‌یی به ریاست دانشگاه، به تذکر حجاب در دانشگاه اعتراض کرد».«در پایان این تجمع یکی از دانشجویان به‌نمایندگی از دانشجویان معترض دانشگاه تهران اقدام به قرائت بیانیه‌یی کرد که در بخشی از آن ادعا شده است: دانشجویان دانشگاه تهران در روزهای گذشته شاهد حضور و استقرار نیروهای حفاظت فیزیکی زن در همراهی با مأموران حراست دانشگاه، به‌منظور دخالت در امر پوشش خود بوده‌اند
آرمان: روز گذشته تعدادی از دانشجویان در صحن دانشگاه تهران به‌دلیل آنچه اعتراض به قوانین جدید در دانشگاه بود، اعتراض داشتند
در دعوای باندها بر سر تغییر قانون اساسی یک روزنامه حکومتی هشدار باند مغلوب را در ضرورت این امر انعکاس داده است:
ایران: غلامحسین کرباسچی: احزاب و جریانهای سیاسی عموماً از تحولات زیرپوستی عظیم جامعه غافلند و تغییر نسلی رخ داده را دست کم می‌گیرند ما فقط به دور و اطراف خودمان نگاه می‌کنیم ژرفای جامعه و خواسته‌های عموم مردم متفاوت است اگر جدّی نگیریم، همه غرق می‌شویم.
