صفحات اول روزنامههای حکومتی در روز بیست و چهارم مرداد، با حرفهای روحانی در مورد مذاکره و حرفهای پاسدار سلامی علیه مذاکره بحران رژیم را در بنبست برجام نشان میدهد. در کنار آن بنبست مذاکره با اروپا دیده میشود. خبرهای دستگیری پاسدار حسن عباسی و دستگیری پوری حسینی رئیس خصوصیسازی که بلافاصله بعد از عزلش دستگیر شد صفحات اول روزنامههای هر دو باند را پر کرده است. انزوای منطقهیی، بینالمللی و داخلی رژیم مضمون برخی از سایر مقالات است. کشمکش بر سر «همهپرسی» در روزنامههای باند روحانی بخشی از جنگ قدرت در آستانهٔ نمایش انتخابات است.
روزنامههای باند ولیفقیه اظهارات روحانی و واعظی در مورد مذاکره، برجام و رابطه با اروپا را مورد حمله قرار دادهاند.
کیهان: رئیس دفتر رئیسجمهور در اظهارنظری تأملبرانگیز گفته است که مذاکرات با اروپا جدیتری شده است! این قبیل اظهارات، علاوه بر مصداق شوخی تلخ! هم توهین به شعور مردم است و هم ارسال پالس به طرف مقابل برای تشدید عهدشکنی و استمرار وقتکشی...روحانی در جلسه هیأت دولت در اظهارنظری قابل تأمل با بیان اینکه در جریان روند کاهش تعهدات، مذاکرات را ادامه میدهیم، گفت: اگر در پایان ۶۰روز دوم به نتیجه نرسیدیم، حتماً مرحله سوم را آغاز خواهیم کرد و بعد از آن باز هم ۶۰روز فرصت خواهیم داد... این قبیل اظهارنظرها هیچ سنخیتی با ضربالاجل برجامی ندارد. فلسفه اصلی ضربالاجل، هزینهدار کردن عهدشکنی طرف مقابل و وادار کردن او به عقبنشینی است... آمریکا با همراهی اروپا در پی آن است تا از طریق سهگانه «اجرای برجام به هر قیمت توسط دولت روحانی»، «مذاکرات فرسایشی ایران و اروپا» و «بنبستنمایی و ناامیدکردن مردم از بهبود وضعیت اقتصادی»، این پالس غلط را به افکار عمومیارسال کند که راهحل رفع مشکلات تندادن به برجامهای بعدی (موشکی، منطقهیی و...) است.
جوان: باید توجه داشت که محاسبات امروز اروپاییها دفعتاً شکل نگرفته است و به مرور زمان با شناخت کامل از روحیات حاکم بر یک طیف سیاسی داخلی شکل گرفته است. طی ۱۵ماهی که از زمان خروج ایالات متحده آمریکا از برجام میگذرد اروپا...اینستکس را (بهعنوان یک طرح آمریکایی) روی میز قرار داده است، گزینهیی که کف منافع ایران را قطعاً تأمین نمیکند و ابزاری است برای خرید زمان توسط اروپا و یک جناح داخلی تا دوران ریاستجمهوری دونالد ترامپ بهسر آید...اینکه عباراتی نظیر در صورت ماندن در برجام میتوانیم از سال آینده وارد تجارت اسلحه شویم و اگر در پایان ۶۰روز دوم اروپا تعهدات را اجرایی نکند باز هم ۶۰روز فرصت خواهیم داد، عنوان میشود، اروپا را در محاسبات شکل گرفته خود پایدار کرده و دستیابی ایران به کف منافع خود را نیز محال میکند.
در روزنامههای همسو با باند روحانی هم اظهارات واعظی و روحانی به چالش کشیده شده:
جهان صنعت: مدت زمانی زیادی به پایان اولتیماتوم ایران به اروپا باقی نمانده اما تاکنون اقدامی عملی از جانب این کشورها دیده نشده با این وجود همچنان دولتیها امیدوار به اجرای تعهد از جانب کشورهای اروپایی هستند.
آفتاب یزد: در پاسخ به اینکه چرا با توجه به اظهارات واعظی، فرانسه بیش از باقی کشورها در این میان پادر میانی میکند، باید گفت این موضوع بهدلیل تقسیم کاری است که خود اروپاییها در این زمینه کردهاند. اروپا به این نتیجه رسیده که فرانسه باید پیشگام بوده و با ایران مذاکره کند. از طرفی در تروئیکای اروپایی میبینیم که انگلیس مواضع خیلی نزدیکی به آمریکا دارد... بازی سیاست در خاورمیانه تقریباً دست اروپاییها نیست بلکه در اختیار آمریکاییهاست. مگر بعد از خروج ترامپ از برجام، اروپاییها تاکنون چه کار مثبتی را توانستهاند انجام دهند؟ ... از سویی با توجه به توئیتی که ترامپ زد و اعلام داشت آمریکا نیازی به سخنگو (فرانسه) برای میانجیگری بین خودش و ایران ندارد، این نشان میدهد که فعالیتهای مکرون نیز در بحث تلطیف اوضاع و کاهش تنشها راه به جایی نخواهد برد.
اذعان به انزوای جهانی، منطقهیی و داخلی رژیم موضوع برخی از روزنامههای حکومتی در روز پنجشنبه است:
جمهوری اسلامی: پایگاه خبری هیل در گزارشی تحریم وزیر امور خارجه را آخرین میخ بر تابوت مذاکره با ایران توصیف کرد. این پایگاه خبری در ادامه با تأکید بر اینکه رهبری جمهوری اسلامی ایران تصمیم نهایی را درباره امور این کشور اتخاذ میکند، افزود: ظریف برای خبرنگاران و اصحاب رسانه یک فرد در دسترس است اما ریاست دستگاه دیپلماسی ایران لزوما بهمعنی مذاکرهکننده اصلی و رأس آن نیست.
آرمان: در همان تاریخی که آمریکا خروج از برجام را اعلام نمود تروئیکای اروپایی بیانیهیی منتشر کردند که ایران توان دفاع موشکیاش و همچنین نفوذ منطقهییاش را کنار بگذارد. این مواضع اروپاییها نیز در همسویی با واشنگتن صورت گرفت. حتی چین که سالانه حدود ۶۰۰میلیارد دلار صادرات به آمریکا دارد ممکن است که در مواضع اعلامی (لفظی) موضع انتقادی گرفته اما در عمل حاضر نیستند ایران را به آمریکا ترجیح دهند. همچنین کره جنوبی، ژاپن و حتی هندوستان دنبالهروی آمریکاییها هستند. همچنین کشورهای آمریکای مرکزی، خاور دور و برخی از کشورهای حاشیه خلیجفارس نیز این آمادگی را دارند تا دنبالهروی آمریکاییها باشند. باید بدانیم که روسها ممکن است که در مواضع اعلامی و رسانهیی انتقاداتی را مطرح کنند اما به هیچعنوان در مقام مقابله جویی با آمریکاییها بر نخواهند آمد. حتی ترکیه در حال حاضر در برخی از فرودگاههای خود به هواپیماهای ایرانی سوخت نمیدهد.
آرمان: وقتی که در دیماه ۹۶و در جریان ناآرامیهایی که عمدتاً با مشارکت دهه هفتادیها ابتدا در مشهد، سپس در تهران و در بسیاری از شهرهای دیگر اتفاق افتاد؛ شعار اصلاحطلب، اصولگرا دیگه تمومه ماجرا برای نخستین بار شنیده شد بسیاری تعجب کردند...اشکال اساسی اینجاست که نارضایتی دهه هفتادیها و نسل جوان را از این شعار میتوان فهمید، اما آنچه بسیار حیرتانگیز است اینکه برخی از اصلاحطلبان و جمع بیشتری از اصولگرایان نیز میخواهند از این شعار بهرهبرداری کنند. شاید دلواپسان متوجه نیستند که شعار تمام ماجرا در حقیقت اذعان اعتراف به آن چیزی است که در حقیقت براندازان عنوان میکنند. یک برانداز چه میگوید؛ به بیان ساده براندازان میگویند که نظام جمهوری اسلامی به بنبست رسیده و نشان داده که در آن هیچ تغییر و تحولی نمیتواند بهوجود آید و هر گونه امید بستن به تغییر و تحول در این نظام آب در هاون کوبیدن است. اگر این را بپذیریم معنی شعار سال ۹۶یعنی دقیقاً همان چیزی که براندازان میگویند.
جنگ قدرت در روزنامههای همسو با باند روحانی با علم کردن شعار «همهپرسی» دیده میشود، برخی از هم باندیهای روحانی هم او را بهخاطر طرح شعارهای مبهم مورد حمله قرار دادهاند:
ابتکار: یکی از مهمترین مواردی که برخی از نمایندگان از جمله محمد کاظمی بر آن تأکید دارد و معتقد است میتواند موضوع «رفراندوم» باشد، مسأله تعیینتکلیف لوایح چهارگانه است.
نایبرئیس کمیسیون قضایی و حقوقی مجلس دراینباره میگوید: هیچ مسأله و خلأ قانونی نیز برای برگزاری رفراندوم نداریم اما عدم اجرای رفراندوم به یک تابو تبدیل شده است
آرمان: محمود صادقی: رئیسجمهور هیچگاه مقصود خود را از مطرح ساختن اصل ۵۹قانون اساسی به درستی بیان نکرده است. جنیدی میگوید نمیداند که منظور رئیسجمهور از آن موضوعی که نیاز به رفراندوم دارد، چیست؟
آرمان: با توجه به اینکه هنوز بهنظر میرسد اولویتهای مهم مملکت ما که میبایستی به رفراندوم گذاشته شود، دقیقاً مشخص نیست... بهنظر میرسد پرداختن به این موضوع صرفاً در حال حاضر در حد یک مانور سیاسی و یا برداشتن سنگ بزرگی که شاید تأکید میکنم «شاید» از توان دولت فعلی خارج باشد.