در ایران تحت حاکمیت آخوندها زندگی و معیشت مردم بازیچه سیاست‌های غارتگرانه رژیم قرار گرفته است.
در نتیجه فساد و احتکار و دزد بازار آخوندی، این روزها قیمت کالاها به‌طور سرسام‌آوری بالا رفته است و کالاهایی هم در بازار کمیاب و یا نایاب شده است. برخی از کالاها هم آن‌چنان بازار بی‌ثباتی دارند، که معلوم نیست فردا در بازار وجود دارند و یا ندارند و اگر در بازار وجود ندارند چه زمانی دوباره به بازار می‌آیند.
روغن نباتی یکی از کالاهای ضروری از جمله کالاهایی است که این روزها هم کم یاب شده و هم قیمت آن سرسام‌آور است.
تلویزیون رژیم به ناگزیر گزارشی در مورد کمبود و نایابی روغن و مشکلات مردم برای خرید روغن پخش کرده است که بخشی از حرف‌های تعدادی از مردم و فروشندگان روغن به این شرح است:
«یک خانم خریدار: یک ماه است ما دنبال این روغن نباتی هستیم.
یک مرد خریدار: اصلاً روغن نباتی درمغازه‌ها نیست.
یک خانم خریدار: روغن که قیمت آن چند ماه پیش ۴۵هزار تومان بوده به ۱۰۵هزار تومان رسیده است.
خانم فروشنده در خراسان رضوی: نمی‌دانیم به چه قیمتی حداقل به دست مشتری بدهیم برای همین نمی‌آوریم. خیلی از مشتریهایمان را هم به‌طور روزانه رد می‌کنیم
یک مشتری: روغنی که قیمت آن ۱۳هزار تومان بوده قیمت آن ۳۶هزار تومان شده است.
فروشنده روغن: شرکت‌های توزیع کننده روغن مدتی است که روغن توزیع نمی‌کنند. از جمله این روغن‌ها روغن آفتابگردان و روغنهای سرخ کردنی است.
فروشنده روغن: بیش از ۴۵روز هیچ شرکتی روغن توزیع نکرده است».
در حالی‌که مردم در سرمای استخوان سوز زمستان ساعتها در صفهای روغن انتظار می‌کشند و دست آخر هم بسیاری از آنها با دستان خالی به خانه برمی‌گردند، اما وزیر صمت دولت روحانی با وقاحت از فراوانی روغن خبر داد و به تلویزیون حکومتی گفت: «روغن مایع نان استاپ و بدون هیچ محدودیتی عرضه می‌شود همه جا. همه جا هست اگر کسی نگرفته حتماً ما به تفکیک استانها مواد خام را به واحدهای تولیدی دادیم و به همه هم بدون هیچ محدودیتی داریم عرضه می‌کنیم».
این در حالی است که بسیاری از مغازه‌دارها ماهها است با کمبود روغن مواجه هستند.
یک فروشنده: «چند ماه است در بازار یک دانه ۵کیلویی شرکت‌های تولیدی توزیع نکردند»
یکی از خریداران: این چندمین فروشگاه است آمده‌ایم روغن در بازار نیست. اگر هست نمی‌دهند می‌گویند کم است».
واقعیت این است که اساس این وضعیت بحرانی به نابودی سیستم تولید برمی‌گردد. دبیرکل اتحادیه بنکداران غذایی در مورد نابودی تولید روغن در مصاحبه با تلویزیون رژیم ۱۵دی۹۹می‌گوید: «قیمت ورق pet ۳هزار تومان ۲۷هزار تومان شده، قوطی ورق ۳هزار تومان شده ۲۷هزار تومان، کارتن ۱۵۰درصد گران شده، مواد اولیه گران شده، قمیت گذاری اجباری و دستوری جواب نمی‌دهد. ما از بانک مرکزی وام نمی‌خواهیم، پول نمی‌خواهیم ارز نمی‌خواهیم دست ما را باز بگذارد ما مواد اولیه را بیاوریم و تولید کنیم و صادرات هم داشته باشیم. ۹برابر قیمت مواد اولیه گران شده طبیعتاً هم برای تولید کننده نمی‌صرفد و هم در جامعه کمبود ایجادمی‌شود. ارز ۴۲۰۰تومانی جزرانت، جز باند و جز فساد هیچ چیز در آن نیست».
البته این تنها روغن نیست که در حال حاضر کمیاب و قیمت آن سرسام‌آور است. قیمت اقلام خوراکی دیگر نیز به‌طور سرسام آوری در حال افزایش و هر روز خبری از افزایش قیمت چند کالای ضروری و مورد نیاز سفره‌های مردم در رسانه‌ها منعکس می‌شود.
روزنامه وطن امروز ۲۱بهمن ۹۹ نوشت: «در روزهای اخیر کمبود و گرانی موز، خیار و روغن مایع، نسبت به دیگر اقلام مصرفی بیشتر به چشم آمده؛ اساساً هیچ برنامه‌یی برای نظارت بر بازارها وجود ندارد. . نباید فراموش کنیم که در آبان‌ماه سال جاری هم به‌دلیل نرسیدن نهاده‌های دامی شاهد رشد قیمت مرغ تا کیلویی ۳۵هزار تومان بودیم».
در زمینه گرانی روزافزون کالاهای اساسی، میوه و سبزیجات روزنامه جهان صنعت ۲۱بهمن نوشت: «غافلگیری مردم از افزایش قیمت کالاهای اساسی و مایحتاج روزانه زندگی در دولت دوازدهم هم‌چنان ادامه دارد. در این راستا شاهد این هستیم که پیش‌پاافتاده‌ترین کالاها در سبد غذایی خانوار هم‌چون گوجه و خیار این روزها قیمت‌های نجومی را تجربه می‌کنند. به لطف سیاست‌های نسنجیده دولت، بسیاری از کالاهایی که زمانی به‌راحتی در دسترس مردم قرار داشت، مدت‌هاست به کالاهایی دست‌نیافتنی برای مردم تبدیل شده‌اند. به عبارت دیگر قدرت خرید مردم آن‌چنان با کاهش روبه‌رو شده که حتی اگر سیر صعودی قیمتها با سرعت هم همراه نباشد، باز هم قیمت‌های موجود برای تمام اقشار جامعه به جز اقشار خاص، نگران‌کننده خواهد بود. دیگر چه برسد به این‌که روند افزایش قیمت‌های کالاهای اساسی از جمله میوه و تره‌بار آن‌چنان با سرعت پیش می‌رود که مردم هر روز برای خرید مایحتاج روزانه خود غافلگیر می‌شوند».
شکی نباید کرد که این وضعیت ناشی از نظامی است که فساد و غارت و رانت و غارتگری در آن نهادینه شده و ذاتی آن است. به عبارت دیگر دینامیزم حاکمان آخوندی است.
به اعتراف رسانه‌های رژیم و نمایندگان مجلس ارتجاع تنها یک قلم ۲۰میلیارد ارز ۴۲۰۰تومانی برای وارد کردن کالاهای اساسی حرام خو رشده است و به کشور برنگشته است و همه ساله بخش زیادی از پول صادرات و واردات به کشور بر نمی‌گردد.
یک کارشناس وابسته به نظام اعتراف می‌کند: «طی سال۱۳۹۰ تا ۱۳۹۸ ۹۰میلیارد دلار سرمایه از کشور خارج شده اقتصاد ایران کوچک شده، فقر افزایش‌یافته، سرمایه‌گذاری به پایین‌ترین میزان خود رسیده، خروج سرمایه از کشور افزایش‌یافته است» (سایت مشرق ۹بهمن۹۹).
روشن است که بحران فقر و فلاکت و مرگبار بودن معیشت در ایران حاصل ۴۲سال دزدی‌های نجومی سران و کارگزاران نظام است که با نهادینه کردن فساد به اعتراف غرضی وزیر پیشین رژیم بزرگترین «دشمنان داخلی ملت» هستند و این «رانت‌خواران و رباخواران و صاحبان امتیاز» حکومتی «بدتر از آمریکایی‌ها عمل می‌کنند!» (غرضی-وزیر پیشین رژیم-۱۱بهمن).
اعتراضات اقشار مختلف مردم که مرتب رو به افزایش است آن روی سکه این غارتگریها و بنای فسادی است که سردمداران نظام بر استخوانهای مردم ایران بنا کرده‌اند. اعتراضاتی که بیانگر شرایط انفجاری جامعه و مردمی است که به تمامیت این نظام پشت کرده‌اند.
