امید جوانی را با مبارزه برای آزادی و عدالت اجتماعی آمیختن، عقوبت زندان شاه را بهجان خریدن و مبارزتر و مجاهد شدن،
نخستین افشاگر سانسور در رادیو و تلویزیون حکومتی در تیر ۱۳۵۸ در یک برنامهی زندهی رادیویی بودن،
در تابستان توفانیِ سال ۱۳۶۰، کوههای غرب کشور را قلهبهقله رفتن تا رادیو مجاهد را در دل یک کوه یافتن و تحریریه و گویندهی آن شدن،
زیر بمباران و توپباران، قلمی و کاغذی در دست، نوشتن و خط زدن و نوشتن،
در گذر از روستایی به روستایی دیگر، دفتری زیر بغل و گاهگاه عبارتی را در آن نگاشتن،
ضبط صوتی در کوله و گفتارهای سیاسی و اجتماعی را ثبت نمودن
و جابهجایی مداوم چهاردیواری و سرپناهی بهنام «استودیو» در دل کوهستان.
نزدیک به پنج دهه، روشنایی قلم و سخن بر ظلام تباهی و فساد شیخ افکندن،
قدر نویسنده، شأن روزنامهنگار و رسالت قلم را از میدانهای تجربههای بود و نبود و مصاف زندگی و مرگ گذراندن و آبدیده شدن،
جستوجوی معناها و یافتن و آفریدن ارزشها را همهعمر با تکاپوی عشق به محبوب آزادی پیمودن و اینهمه را در ضمیر خویش پروریدن و پاس داشتن و خود، نمادی از فضیلت ارزشهای انسانی شدن،
با این اندوختهها، همهی هستیِ خویش را نثار نجات ایران از دیکتاتوریهای موروثیِ شاهی و شیخی نمودن
آفرینندهی هزاران مقالهی افشاگر و روشنگر در مبارزه با دیکتاتوری ولایی ــ آخوندی شدن،
اندیشمند و متفکر آسیبشناس جای پای سلطهگری و تمامیتخواهی در تاریخ ایران بودن
و نام و وجود خویش را تبلور صفای ضمیر و ارتفاع فروتنی در منظر پیرامون و یاران و همراهان نمودن که تنها ادای نام «علی صفا»، تداعی اینهمه سرمایه برایشان است.
یکی از قدرشناسیهای شایسته از انسانهایی که با آنها معاصر و آشنا هستی، شناخت شأن و مرتبت و درک جایگاه و قدر انسانیشان است. یکی از اینان علیرضا معدنچی است. مجاهد بافضیلت و مبارزی والاقدر که رسالت روشنفکری و مسؤلیتشناسیِ آرمانی، مبارزاتی و تشکیلاتی را در وجود خویش آمیخت.
روشنفکر حقیقی با انتخاب مبارزهیی فکری و عملی با تضاد اصلی ایران شناخته میشود. علیرضا معدنچی یکی از نمایندگان این صحنهی هماوردی بود. از این رو دانشهای تاریخی، نویسندگی و روزنامهنگاریاش، پرتوهای راهگشای شناخت مسیر پیشبرد چنین مبارزهیی شدند. علیرضا معدنچی همواره تأکید داشت که رسالت قلم روشنفکر متعهد، پالایش صحنهی سیاسی ایران از خیانتهای خمینی و وارثانش و همسویانشان به واژهها، مفاهیم و ارزشهای انسانی، مبارزاتی و آرمانی است.
در بیش از چهار دههی گذشته که اشغالگران ایران در کار تعدی به حرمت کلمات و فرو ریختن مرزهای اصالت و ابتذال بودهاند و هستند، کم نبودهاند مبارزان و مجاهدانی که با ایفای رسالت روشنفکری و متعهد بودن به حفاظت از آن در عرصههای سیاسی و اجتماعی و فرهنگی، پرتوهای روشنگر بر ارزشهای انسانی و آرمانی افکندهاند و خود نیز در خط مقدم این عرصهی پیکار بودهاند. علیرضا معدنچی چنین ارزشهای ستودنی را پیرامون خود پراکند و برگی درخشان را در کتیبهی محبوب آزادی نشاند و ارثیههای عاشقانهی نسلی شیفتهی ایران آزاد فردا را در قدرشناسیِ چنین فصیلتی، با مبارزه و قلم و سخن خود، مهر تداوم و جاودانگی زد.