در روزهای اخیر یکصد و هفتاد و چهارمین اجلاس اوپک در وین برگزار شد تا درباره میزان تولید نفت کشورها عضو و مشخص کردن سهمیه تولید اعضا برای ماههای آتی تصمیم بگیرد. از آنجا که تحریمهای نفتی رژیم ایران باعث می‌شود طی ماههای آتی صادرات نفت ایران کاهش یابد مسأله اصلی این اجلاس چگونگی جبران کمبود نفت مورد نیاز بازار جهانی بود. چیزی که رژیم با آن مخالفت می‌کرد. در مورد نتیجه این اجلاس تناقضی بین آنچه خبرگزاریهای بین‌المللی از وین گزارش می‌کنند با ادعاهای رژیم وجود دارد. رسانه‌های رژیم مطالب ضد و نقیضی انتشار داده‌اند.
تناقض گزارش رسانه های حکومتی از نتیجه اجلاس اوپک با گزارش رسانه‌های خارجی
واقعیت این است که خبرگزاریها از جمله رویترز می‌گویند رژیم ایران در اجلاس اوپک از آن چه گفته بود، یعنی مخالفت با افزایش سطح تولید اوپک عقب‌نشینی کرده است.
در حالی که رسانه‌های حکومتی و خود وزیر نفت روحانی این را نمی‌گویند و بر عکس چنین جلوه می‌دهند که خواست رژیم عملی و از طرف اوپک پذیرفته شده است. البته سخنگویان رژیم این نکته را با حرفهای پیچیده و اظهارات مبهم بیان می‌کنند.
خبرگزاری رویترز در این مورد گفته است: اعضای اوپک برای افزایش تولید به میزان روزانه یک میلیون بشکه، از شروع ماه ژوئیه به توافق رسیده‌اند. این خبر در حالی منتشر می‌شود که بیژن زنگنه، وزیر نفت ایران پیش از این گفته بود کشور متبوعش افزایش یک میلیون بشکه‌یی سقف تولید اوپک را نخواهد پذیرفت. با این حال زنگنه روز جمعه پیش از آغاز نشست عمومی و پس از دیدار با خالد الفالح، وزیر انرژی عربستان برخلاف مواضع پیشین، دستیابی به توافق را محتمل دانسته بود.
واقعیت چیست؟
واقعیت در یک کلمه خلاصه می‌شود. اوپک تصمیم به افزایش یک میلیون بشکه تولید نفت گرفت. یعنی درست به اندازه کاهش تولید نفت رژیم به‌خاطر تحریمها. این حرکت اوپک هم‌چنان که رسانه‌های حکومتی هم گفته‌اند یک شکست برای رژیم است.
انتظار حداقل حکومتی این بود که وزیر نفت رژیم با این تصمیم مخالفت می‌کرد یا به‌قول روزنامه حکومتی جهان صنعت (چاپ دوم تیر) این تصمیم را وتو می‌کرد؛ در حالی که این کار را هم نکرد. این‌که رژیم بر اساس چه ملاحظاتی تصمیم را وتو نکرده است؛ قابل بحث و البته نکته مهمی است. زنگنه و خبرگزاریها به‌نقل از او گفته‌اند که پس از ملاقات با خالد الفالح وزیر نفت عربستان، نظر زنگنه عوض شده و با تصمیم افزایش یک میلیون بشکه‌یی نفت مخالفت نکرده است. این یک عقب‌نشینی آشکار است که لا به لای تبلیغات و انواع پوششها و ادعاها آن را می‌پوشانند تا آن طور که تلویزیون رژیم شب دوم تیر تبلیغ می‌کرد به‌عنوان یک پیروزی جلوه دهند. تلویزیون رژیم در این مورد با تمسخرگفت:
«..... این در حالی است که جهان صنعت در این مورد نوشته است:..... موفقیت به سبک زنگنه
توافق دیروز اوپک، در حالی که افکار عمومی کشورمان، تهدید وزیر نفت را جدی گرفته بود و تصور می‌کرد هر گونه افزایش میزان تولید نفت، با وتوی ایران مواجه می‌شود، ممکن است شکستی برای دیپلوماسی نفتی جمهوری اسلامی ایران به حساب آید. چنان که پس از صدور این بیانیه اوپک، برخی اظهارنظر کردند که توافق عربستان- روسیه بر وتوی ایران چیره شد و تهران در مقابل افزایش تولید اوپک، کوتاه آمد.جهان صنعت ۲تیر»
اخبار تلویزیون حکومتی، روز ۲تیر چه گفت؟
تلویزیون رسمی خامنه‌ای در اخبار ۲تیر خود گفت: چهارمین نشست تولید کنندگان نفت عضو و غیرعضو اوپک پایان یافت و دو طرف بر پایبندی بر توافق دو سال پیش برای کاهش تولید و عرضه یک میلیون و ۸۰۰هزار بشکهٔ نفت تأکید کردند. ایران از مخالفان هر گونه افزایش تولید نفت اوپک بود.
در همان سرویس خبری زنگنه گفت:
«تصمیم گرفتیم همون طوری که قبلاً هم من گفتم این بود که ما برای تصمیمی که قبلاً داشتیم دوباره تأکید کردیم در ۲۰۱۶اون معتبره و فقط گفتیم که این تصمیم صددرصد اجرا بشه.
خالد الفالح وزیر نفت عربستان هم گفت:
« ما روی این توافق به اجماع کامل رسیدیم و این یک میلیون شامل اعضای اوپک و غیراوپک خواهد بود»
طبق این توافق فقط کشورهایی که بیش از میزان تعهد خود کاهش تولید و عرضه داشتند به سهمیه خود باز می‌گردند.
کشورهای صادر‌کننده نفت در ماههای گذشته یک میلیون بشکه نفت کمتر به بازار عرضه کردند.
بر اساس توافق ۲۰۱۶میان اوپک و تولیدکنندگان غیراوپک، مقرر شده بود که روزانه ۱.۸میلیون بشکه نفت از بازار حذف شود، اما در حال حاضر این رقم به ۲.۸میلیون بشکه در روز رسیده است و توافق ۱۰۰درصدی به‌معنای آن است که یک میلیون بشکه به تولید نفت کنونی اضافه خواهد شد.
جولیان لی، تحلیل گر مسائل نفتی، در یادداشتی که برای بلومبرگ نوشته است، توافق روز گذشته را «یک پیروزی بزرگ» برای دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، و محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان سعودی، می‌داند، چرا که تصمیم اوپک منجر به آن خواهد شد که دیگران، به‌ویژه عربستان سعودی، جای خالی نفت ونزوئلا و ایران را پر خواهند کرد.
چرا آخوندها موضوع به این روشنی را برعکس جلوه می‌دهند؟
اینک پرسش اصلی اینجاست که: رژیم یا باید صریحاً مخالفت می‌کرد یا باید می‌گفت بنا بر این ملاحظات و آن ملاحظات مخالفت نکردیم؟
جواب البته روشن است، وضعیت نظام به‌گونه‌یی است که:
در محضر قدرتهای جهانی ناگزیر از اطاعت است اما
متقابلاًًً و در پیشگاه مردم خودش نمی‌تواند به هیچ معضلی پاسخ شفاف بدهد.
مثلاًًً شما همین جریان رفتن اعضای مجلس ارتجاع پیش خامنه‌ای را در نظر بگیرید که امروز برخی جنبه‌های آن روشنتر شد.
کما این‌که حرف زدن خامنه‌ای درباره FATF خیلی‌ها را به اشتباه انداخت در حالی‌که واقعیت چیز دیگری بود.
ایلنا روز یکشنبه ۳تیر گزارش داد: محمدعلی وکیلی عضو هیأت‌رئیسه مجلس شورای اسلامی، امروز با اشاره به برخی مباحث مطروحه درباره خروج لایحه FATF از دستور کار مجلس و با توجه به ملاحظات و سخنان رهبری گفت: «اعلام خارج شدن این لایحه از دستور کار مجلس نظر شخصی افراد بوده و نظر هیأت‌رئیسه مجلس نیست. و تا الآن که من در جریان قرار دارم هیأت‌رئیسه مجلس هیچ تصمیم قطعی در خصوص این موضوع نگرفته است. برداشت ما از سخنان رهبری هم مخالفت مطلق نبوده بلکه برداشت ما این بود که ایشان معتقد هستند که FATF نکات مثبتی دارد و باید بر اساس ملاحظات کشور مجلس قانون‌گذاری کند و برداشت قطعاً این نبوده که ایشان خواستار خروج این لایحه از دستور کار مجلس هستند».
مشکل خامنه‌ای
حالا موضوع اوپک هم همین طور است. آخوندها آن‌چنان تحلیل رفته‌اند که حتی رمق مخالفت در جلسه مجلس هم برایشان نمانده است و رقت‌بارتر وضعیت خامنه‌ای است:
خامنه‌ای از یک سو کاسه گدایی در دست، دنبال منت کشی از عربستان است که البته تا حالا کمترین پاسخی هم نگرفته‌اند.
اما از سوی دیگر نه تنها توان و زور و رمق ایستادن در مقابل فشارهای جهانی و منطقه‌یی را هم ندارد بلکه توان بیان همین واقعیتها به مزدوران و پاسدارانش را هم ندارد و به جای گفتن یک جمله حرف روشن و بی‌ابهام در مورد موضوع‌های مشخص، ناگزیر از بافتن آسمان و ریسمان به هم، آنهم در روز روشن است!
