در روزنامه‌های حکومتی آخرین روز فروردین، دو بحران داخلی و خارجی رژیم، یعنی کرونا و مذاکره با آمریکا اغلب مطالب را به خود اختصاص داده است. در کنار آن دعوای درونی باندها بر سر کرسی ریاست‌جمهوری نظام از یک‌سو و حملات به باند رقیب از طرف دیگر صفحات روزنامه‌های حکومتی را پر کرده است. بحرانهای اقتصادی اجتماعی موضوع دیگری است که عنوانهای مربوط به آن در صفحات اول روزنامه‌ها هم دیده می‌شود. از گرانیهای ماه رمضان، تا سقوط مجدد بورس و هشدار نسبت به بسیجیهای آتش به اختیار که در خیابان‌ها تحت عنوانهای مختلف مزاحم نوامیس مردم می‌شوند.
واکسن پولی یا رانت‌خواری از جان مردم؟
کرونا از جنبه‌های مختلف در روزنامه‌ها مطرح شده. پرشدن تخت بیمارستانها، بالاتر رفتن آمار تلفات، هشدار در مورد پیک پنجم و اذعان به آمار دروغ تلفات، و دعواهای باندی در درون دولت روحانی بر سر مقصر پیک چهارم از جمله این موضوعات هستند. اما فضاحت پولی کردن واکسن که در دنیا بی‌نظیر است و خاصه‌خرجیها از جمله موضوعات مهم در زمینه کرونا هستند که در روزنامه‌ها دیده می‌شود.
«پولی شدن واکسن؟» عنوان مطلبی است در اعتماد که ضمن اشاره به تأیید و تکذیب خبرهای پولی شدن واکسن نوشته است: «این نحوه خبررسانی مبتذل، نوع اطلاع‌رسانی روال عادی در ایران است».
در ادامه هم در مورد پیامدهای اجتماعی پولی کردن واکسن نوشته است: «این یعنی جنگ تمام‌عیار قدرتمندان و ثروتمندان علیه ضعفا و فقرا».
«مجوز رانت پنهان، افزایش نگرانی‌ها از واردات خصوصی واکسن کرونا» عنوان مطلب دیگری در اعتماد است که ضمن اشاره به فیلم منتشر شده در فضای مجازی در مورد وجود واکسن «فایزر» در ایران که قاچاق فروخته می‌شود نوشته است: «راه یافتن داروهای ممنوعه به بازار سیاه و قاچاق معکوس داروهایی که با ارز دولتی تأمین می‌شود، حکایتی دنباله‌دار است که سابقه‌اش به سال‌های پایانی دهه۷۰ و انتشار اولین شایعات درباره وجود مافیای دارو می‌رسد. ظرف ۲۰ سالی که گذشته، فعالیت مافیای دارو در کشور، هیچگاه تکذیب نشده» .
ستاره صبح هم با اشاره به تعطیلی مجلس به‌خاطر کرونا نوشته است: «سؤال اینجاست که اگر وضع بیماری کرونا آن‌قدر وخیم است که تصمیم به تعطیلی قانون‌گذاری در کشور گرفته شده چرا تعطیلی سراسری انجام نمی‌شود؟ چرا مردم هنوز مجبورند در میانه بحران با مترو و اتوبوس به محل کارشان رفت و آمد کنند؟».
رسالت از باند خامنه‌ای هم ضمن تلاش برای شکستن کاسه کوزهٔ سیاست کرونایی نظام بر سر باند روحانی ناگزیر اعتراف کرده است: «ما در باتلاق کرونا دست و پا می‌زنیم و کاری از پیش نمی‌بریم. شلختگی و بی‌نظمی در اداره وضع موجود، کاملاً هویداست و فهم این مسأله به تخصص خاصی هم نیاز ندارد، همین که هر روز آمار قربانیان صعودی می‌شود و تعداد مبتلایان افزایش می‌یابد، بدان مفهوم است که ۱۰ بر صفر از کرونا عقبیم». این روزنامه در ادامه به کیسه‌یی که رژیم برای چپاول مردم با پولی کردن واکسن کرونا دوخته اشاره کرده و نوشته است با هزینه‌یی بین ۴۰۰ تا ۸۰۰میلیون دلار مواجهیم.
شرایط اقتصادی سخت و عقب‌نشینی ناگزیر برجامی
بن‌بست نظام مضمون مشترک خبرهای مربوط به بحرانهای داخلی و خارجی است. «نرمش ایران و آمریکا برای دستیابی به توافق» عنوان مطلب ستارهٔ صبح است که به‌نقل از بیگدلی کارشناس حکومتی نوشته: «نظام هم با توجه به شرایط اقتصادی سخت ناشی از کرونا و کوچک شدن اقتصاد و فشاری که بر معیشت مردم وارد می‌شود ناچار است که از این موقعیت استفاده بکند». مقصودش فرصت مذاکره با آمریکاست. در ادامه هم به عقب‌نشینی از خواسته‌های رژیم با اجازه «مقامات ارشد نظام» اشاره کرده و نوشته است « رفت و آمدهای عراقچی به وین نشان می‌دهد که پیشنهاد‌های طرف مذاکره به ایران قابل توجه و کار است و این پیشنهاد‌ها با مقامات ارشد در نظام در میان گذاشته شده است و آنها هم‌سطح انتظار سنگینی که در ابتدا داشتند را عوض کرده‌اند».
جوان از باند خامنه‌ای هم به روند تسلیم نظام در جریان مذاکرات اشاره کرده و نوشته است «مواضع طرف‌های حاضر در وین نشان می‌دهد که با وجود ادامه اختلافات، نگارش توافق شروع شده و روندی شبیه «بنویسیم ببینیم چه می‌شود» کلید خورده است. اتفاقات منجر به توافق بر سر برجام، مو به مو در حال تکرار شدن است».
آن روی سکهٔ این وضعیت لاعلاجی نظام در عقب‌نشینی در مذاکرات، ورشکستگی نمایش انتخابات و بن‌بست هر دو باند حاکم برای به‌قول خودشان گرم کردن تنور انتخابات است.
فرهیختگان از باند خامنه‌ای نوشته است: « مشکل بزرگ‌تر از اجماع بر سر یک کاندیدا، فضای بیگانه با انتخابات در افکار عمومی است».
آرمان از باند مغلوب هم به همین واقعیت اشاره کرده و نوشته است: « اکنون کشور با مشکل فضای سرد انتخاباتی و احتمال کاهش حضور مردم پای صندوق‌های رأی روبه‌رو است. پس از کاهش بی‌سابقه مشارکت مردم در انتخابات مجلس یازدهم، حالا و در آستانه انتخابات ریاست‌جمهوری سیزدهم، مردم هنوز هم اقبالی به مشارکت در انتخابات نشان نداده‌اند».
