ورشکستگی اقتصادی دولت رئیسی آستانه تحمل مردم را به مرز انفجار رسانده است. به‌دلیل سیاست‌های غارتگرانه سران حکومت، مردم در ۲سال گذشته از نظر اقتصادی فقیرتر شده‌اند. طبق آمارهای منتشره در رسانه‌های حکومتی، تورم به بیش از ۵۰درصد رسیده و تلاش‌های تیم اقتصادی رئیسی برای نشان دادن یک چهره موفق در این زمینه با شکست جدی مواجه شده است. بنا به آمار منتشره تنها در ۱۰سال گذشته نزدیک به ۱۰میلیون نفر به زیر خط فقر کشیده شده و بیشتر مردم برای ادامه زندگی با مشکلات متعددی روبه‌رو هستند.
ابراهیم رئیسی به‌مناسبت دومین سالروز پیروزی در انتخابات قلابی در تلویزیون حکومتی ظاهر شده و در یک به‌اصطلاح گفتگوی تلویزیونی تنها به بیان کلی‌گویی‌هایی بسنده کرد. وی به هیچ‌یک از پرسش‌ها و خواسته‌های برخاسته از بطن جامعه پاسخ نداده و تنها با ارائه آمارهای مجهول مدعی بهبود وضعیت اقتصادی در کشور شد.
این ادعا‌ها واکنش‌هایی را در میان باندهای دیگر حکومتی برانگیخت. همتی رئیس سابق بانک مرکزی در توئیتی با اشاره به ورشکستگی اقتصادی دولت رئیسی نوشت:
«انتظار بود آقای رئیسی بعد از دو سال به‌طور شفاف راجع به سرانجام وعده‌های مشخص خود در انتخابات به مردم توضیح دهند. از کاهش تورم در آخر سال۱۴۰۰ به۴۰ درصد گفتند، ولی از تورم ۶۰درصدی اردیبهشت امسال چیزی نگفتند».
روزنامه‌های حکومتی نیز با اشاره به وضعیت انفجاری جامعه حرف‌های رئیسی را زیر ضرب برده‌اند. روزنامه هم‌میهن دوم تیر با اشاره به وضعیت وخیم اقتصادی مردم و نارضایتی عمومی نسبت به ورشکستگی اقتصادی دولت رئیسی می‌نویسد:
«انتظار می‌رفت رئیس دولت در این گفتگو درباره چرایی تغییرات و استیضاح کابینه سخن بگویند، اما متأسفانه در این گفتگو واقعیتها بیان نشدند. حتی درباره عدم موفقیت دولت در کنترل قیمت ارز و دلیل افزایش آن نیز حقیقت بیان نشد».
بنا به آمار منتشره، خط فقر در سال۱۴۰۰ رشدی ۵۰درصدی داشته است. خط فقر در سال۱۴۰۰ طبق آمارهای اعلام شده نزدیک به ۷.۵ میلیون تومان به ثبت رسیده است. اما طبق همین آمار، خط فقر در بهار ۱۴۰۲ به ۳۰میلیون نزدیک شده است.
مهرعلیزاده که پیش از این رقیب رئیسی در انتخابات قلابی رژیم بود، با اشاره به ورشکستگی اقتصادی دولت وی می‌گوید: «اکنون دولت باید بیشتر پاسخگوی وعده‌هایی باشد که در مورد تورم، حفظ ارزش پول ملی، رفاه و آسایش مردم، نحوه ارتباطات و اینترنت و موضوعات ساخت سالی یک میلیون وجود دارد. وعده‌های صریحی که داده، ولی هر کدام درست عکس آن عمل شده است» (دنیای اقتصاد ـ اول تیر ۱۴۰۲).
دولت رئیسی با ارائه آمارهای غیرواقعی تلاش می‌کند برای خود آبرویی دست و پا کند. آنها با ارائه آمارهای کاهش تورم نقطه به نقطه در رابطه یک کالای مشخص تلاش می‌کند، آن را به کل اقتصاد تعمیم دهد. مهرعلیزاده در ادامه با به‌زیر سؤال بردن اعلام این گونه آمارهای منتشره از سوی باند اقتصادی رئیسی ادامه می‌دهد:
«هر کسی با ۱۰دقیقه دور زدن در فضای مجازی، آمارهای دقیق از سازمانهای مسئول را به دست می‌آورد. به‌عنوان مثال به‌رغم این‌که سال «مهار تورم» بود، برخی آمار تورم فروردین را ۶۰ و برخی دیگر حتی بالاتر از ۷۰درصد اعلام کردند و افزایش قیمت وحشتناکی نسبت به سال گذشته را شاهد بودیم. این آمار فضای مجازی نبود، کاملاً کددار و مستند بود به مراکز آمار رسمی. با وجود این کسی در خردادماه به مردم بگوید ۲۰درصد کاهش تورم داشتیم؟!» (همان)
رئیسی و باند اقتصادی وی در ۲سال گذشته با ارائه آمارهای مجعول همواره مدعی رشد اقتصادی و پایین آمدن تورم بوده‌اند. ادعایی که برای مردمی که در کف خیابان با گرانی‌های سرسام‌آور و تورم افسارگسیخته روبه‌رو هستند کاملاً روشن و بی‌ارزش است. پایین آمدن یک یا ۲درصدی تورم در برابر افزایش ۲۰درصدی آن در یک فاصله کوتاه یک پیروزی نیست بلکه یک شکست کامل می‌باشد. مهرعلیزاده با اشاره به تاکتیک‌های رئیسی در ارائه آمارهای غیرواقعی به وی در این رابطه گوشزد کرده و می‌گوید:
«متأسفانه این در کشور باب شده که بخشی از موضوع را اعلام می‌کنند که هم کاملاً درست است و هم کاملاً خلاف واقع. این از آن تبحرهایی است که برخی دارند و این نهایتاً دودش به چشم مردم رفته و اعتماد مردم را به نظام از بین می‌برد».
مردم ایران مهر مردودی بر کارنامه اقتصادی رئیسی و باند وی زده و در قیام سراسری ۱۴۰۱ نشان دادند که هیچ امیدی به اصلاح در درون نظام ندارند. دولت رئیسی به‌دلیل ورشکستگی اقتصادی در ۲سال گذشته نه تنها موفق به مهار تورم نشده بلکه تورم با سرعت بالایی، سیر صعودی خود را طی کرده است. پایین آمدن درآمد سرانه، افزایش بیکاری، سیر نزولی نرخ تولید ناخالص ملی و کاهش ضریب جینی باعث سخت شدن روزانه معیشت مردم شده است.
خامنه‌ای و باند حاکم نیز به‌دلیل ته کشیدن ذخایر استراتژیکشان توان پاسخ‌گویی به خواسته‌های مردم را نداشته و نارضایتی‌ها روزانه در حال افزایش است. به‌طوری‌که باندهای حکومتی به یکدیگر نسبت به پایان یافتن آستانه تحمل مردم هشدار داده و نسبت به تبعات آن هراسناکند. این هراس واقعی است و دیر یا زود طومار این حکومت را در هم خواهد پیچید.
