در پی حملات موشکی و پهپادی رژیم و بالا‌گرفتن تنش بین رژیم و پاکستان، چهارشنبه ۲۷دی پاکستان اعلام کرد که ستاد فرماندهی ارتش پاکستان در نشست با فرماندهی نیرویی هوایی این کشور تصمیماتی برای مقابله با این حملات اتخاذ کرده است. سپس اعلام شد که مرز بین پاکستان و ایران بسته شده و پاکستان از اتباع خود خواسته است که در مناطق مرزی با ایران تردد نداشته باشند. خبرهایی هم از پرواز هواپیماهای پاکستانی برفراز مناطق مرزی با ایران رسیده بود. پاکستان سفیر خود را از ایران فراخواند و اعلام کرد سفیر رژیم آخوندی که در ایران است دیگر نباید به‌پاکستان بازگردد.
متعاقباً در کوتاه‌ترین زمان، صبح پنجشنبه ۲۸دیماه، دو روز بعد از حمله اول رژیم به‌خاک پاکستان، در ساعت۴ و ۳۰دقیقه بامداد، پاکستان حملات خود را به‌مناطقی در اطراف شهر سراوان انجام داد. طبق گزارشها، ۷نقطه مورد اصابت قرار گرفته و در انفجارها، لااقل ۹نفر (از جمله ۴کودک) کشته شده‌اند. گفته می‌شود قربانیان از اتباع پاکستان هستند و از پناهندگان بلوچ پاکستانی متعلق به‌گروه‌های بلوچ ضدحکومت پاکستان بوده‌اند.
این تنش و بحران جدید منطقه‌یی که بعد نظامی نیز پیدا کرده، ـ در حالی که شعله‌های جنگ در غزه و فلسطین هم‌چنان زبانه می‌کشد ـ بازتاب گسترده‌یی در جهان و رسانه‌های خبری پیدا کرده است.
وال‌استریت ژورنال نوشت: « (رژیم) تهران در پی جنگ اسراییل در غزه، در رویارویی غیرمستقیم با آمریکا و اسراییل در تلاش است قدرت‌نمایی کند».
رویترز (۲۸دی) گزارش داد: «یک منبع امنیتی پاکستان گفت، هر گونه ماجراجویی از سوی رژیم ایران با قدرت پاسخ داده خواهد شد».
شبکهٔ تلویزیونی سی.ان.ان هم گفت: «حملات جدید به‌این معنی است که هم پاکستان و هم (رژیم) ایران در این هفته و همزمان با گسترش درگیریها در خاورمیانه... گامی خارق‌العاده برداشته‌اند».
در همین حال، نخست‌وزیر موقت پاکستان سفر خود را به‌مجمع جهانی اقتصاد در داووس سوئیس متوقف کرد و وزیر خارجه موقت پاکستان نیز که به‌اوگاندا سفر کرده بود به‌کشور بازگشت.
بازتاب این موضوع در رسانه‌های پاکستان و اظهارات مقام‌های سیاسی و نظامی این کشور، همه حاکی از قاطعیت پاکستان است:
روزنامهٔ نیوز اینترنشنال پاکستان، گزارش داد: «در اقدامی بی‌سابقه، پاکستان روز چهارشنبه روابط دوجانبه خود را با (رژیم) ایران کاهش داد و از سفیر خود در ایران خواست به‌کشور بازگردد و همزمان از رضا امیری‌مقدم سفیر (رژیم) ایران در پاکستان خواست تا «فعلاً» به‌پاکستان بازنگردد. این در حالی است که تمام دیدارهای در حال انجام در سطح بالا به‌طور کامل به‌حالت تعلیق درآمده است. اگر امیری‌مقدم در پاکستان حضور داشت، «اخراج» می‌شد...».
سایت وزارت‌خارجه پاکستان نیز روز ۲۷دی نوشت: «وزیر خارجه پاکستان در تماس تلفنی با امیرعبداللهیان، به‌وی تأکید کرد که حمله رژیم ایران در داخل خاک پاکستان نه تنها نقض جدی حاکمیت پاکستان، بلکه نقض فاحش قوانین بین‌المللی و روح روابط دوجانبه پاکستان و رژیم ایران است.
واکنش رژیم به‌پاسخ قاطع سیاسی و نظامی پاکستان، بسیار محتاطانه و ترسان بوده و تلاش می‌کند شرایط را به‌وضعیت عادی بازگرداند.
کنعانی سخنگوی وزارت‌خارجهٔ رژیم، حملهٔ پاکستان را محکوم کرد و گفت به‌منظور ابلاغ رسمی اعتراض و درخواست توضیح دولت پاکستان در این رابطه، کاردار سفارت این کشور در تهران به‌وزارت امور خارجه احضار شد.
خبرگزاری سپاه پاسداران (۲۸دی) خبرهای مربوط به این بحران را با عنوان «پاکستان: به‌دنبال تنش با ایران نیستیم» منعکس کرد.
سایت حکومتی الف (۲۸دی) نوشت: «جمهوری اسلامی هر چند همیشه نسبت به‌مقاصد نهایی ارتش پاکستان ظنین است، اما در شرایطی که از هر سو تحت فشار است، هیچ خیری در تخریب روابط خود با همسایهٔ شرقی نمی‌بیند. با این حال، روشن بود که پاکستان از حملهٔ موشکی ایران به‌خاک خود بسیار خشمگین است و آن را بی‌پاسخ نمی‌گذارد».
این سایت حکومتی می‌افزاید: «خشم اسلام‌آباد مشخصاً به‌این دلیل است که تصور می‌کند، ایران حاکمیت پاکستان را هم‌چون حاکمیت عراق و سوریه، نیم‌بند فرض کرده است. پاکستان با پاسخ متقابل، به‌واقع می‌خواهد با صدای بلند اعلام کند که حاکمیتش پر و پیمان و کامل است و شباهتی به‌حاکمیت نیم‌بند دولتهای عراق و سوریه ندارد».
در ارتباط با حملات موشکی و پهپادی رژیم به پاکستان و دو کشور دیگر منطقه، سخنگوی مجاهدین گفت: «اکنون شمهٔ دیگری از واکنش‌ها و آثار جنگ‌افروزی سر مار را همه می‌بینند. قیمت را البته مثل همیشه مردم ایران و بیگناهان می‌پردازند. اصل موضوع این است که خامنه‌ای در گسترش حمله به‌پاکستان، گز نکرده پاره کرد و انتظار چنین پاسخی نداشت. خامنه‌ای با حکومت دست‌نشانده عراق قیاس کرده که سالهاست با ذلت و خفت، در خاکش موشک می‌خورد و دم برنمی‌آورد.
پاکستان که یک قدرت اتمی است حساب کرده که اگر حمله رژیم را تلافی نکند، به‌معنی تن‌دادن به‌هژمونی و نقش رژیم به‌عنوان ژاندارم منطقه است».
