واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند...
در روزهایی که صبحانه در حال حذف شدن از سفرهٔ هر دم کوچک‌شوندهٔ مردم است.
در روزگاری که بسیاری از توده‌های خانمان باختهٔ ایران گوشت را به خواب شب خود نیز نمی‌بینند و برخی برای سرکردن شب، راهی جز پناه بردن به زیرزمین، زیر پل و یا قبرستان نمی‌یابند.
در ایامی که اجاره کردن پشت‌بام یک رویهٔ معمول است، خامنه‌ای و بیت عنکبوتی او و مداحان و پامنبریها و پاسداران و آقازاده‌هایش در میان پول غلت می‌زنند و به‌دنبال ایجاد تنوع در زندگی لاکچری خود با تاخت زدن یک باستی‌هیلز با باستی‌هیلز دیگر هستند.
آری، در شرایطی که هنوز ماجرای دزدیهای معاون قوه قضاییه، اکبر طبری و شرکا رفع و رجوع نشده و رئیس «بنیاد مستضعفان»! ماجرای لو دادن حمام و جکوزی در کاخ مرمر را ماستمالی نکرده، ناگهان خبر از ملک میلیاردی علیرضا پناهیان، پامنبری جنجالی و مرید سینه چاک خامنه‌ای می‌رسد.
موعظهٔ خلق به ساده‌زیستی در ملک میلیاردی!
آخوند علیرضا پناهیان از آخوندهای جنایتکار و بیسوادی است که تنها به‌دلیل مجیزگویی از خامنه‌ای و ولایت سفیانی او سوگلی و محبوب و انگشت‌نما شده است. این آخوند نظریه‌پرداز خشونت و تهییج‌کنندهٔ لباس‌شخصی‌ها و بسیجی‌ها برای سرکوب مردم، در جریان ضرب و شتم و کشتار تظاهر کنندگان در قیام ۸۸ از مؤسسان قرارگاه تروریستی عمار بود و در حال حاضر نایب‌رئیسی آن را به عهده دارد. او در توصیف خود می‌گوید:
«من همیشه پامنبری آقا هستم و از برکت وجود رهبری، عزت و منزلت دارم»!
پامنبری خامنه‌ای که مانند خود «آقا»! به‌گونه‌یی دجالگرانه صحبت از عدالت و ساده‌زیستی می‌کند، هیچ‌گاه گمان نمی‌کرد که روزی در فضای مجازی موضوع ملک میلیاردی و شراکتش با مدیرعامل تک ماکارون روی دایره ریخته شود. انتشار اسناد بعدی از مالکیتها و دزدیهای این آخوند «ساده‌زیست»! نشان داد که فی‌الواقع پامنبری خامنه‌ای است و به یک افتضاح جدید برای خامنه‌ای و دم و دستگاه فاسد حکومتی او تبدیل شده است.
زندگی «هدیه‌ای»!
پامنبری خامنه‌ای در دفاع از املاک افشا شدهٔ خود گفته است:
«امام هدیه‌ای زندگی می‌کرد، مقام معظم رهبری هم با هدیه رفقایش زندگی می‌کند. ما هم همین طور. من اگر شرایط مادی زندگی‌ام را برایتان تعریف کنم، برایم اعانه جمع می‌کنید».
«زندگی هدیه‌ای»! به سبک خمینی و خامنه‌ای یک کد لو رفته در مورد غارت و چپاول میلیاردی هست و نیست مردم ایران است. کاربرد این جمله از روی اتفاق و لق‌لق زبان نیست. جالب است بدانیم که اکبر طبری نیز در دادگاه نمایشی مشابه همین جمله را گفت:
«من و نجفی و مشایخ مثل سه برادریم. اگر من ۸۰۰میلیارد هم بخواهم این برادرانم می‌دهند. اگر کل لواسان و کارخانه‌اش را بخواهم به نام من می‌کند! این رفاقت است. اگر شما از این دوستان ندارید به من ارتباطی ندارد. اگر آنها نیز از من بخواهند من نیز برای آنها انجام می‌دهم» (جهان امروز.۲۲خرداد۹۹).
قابل توجه این‌که در اعترافات سربریده و قطره‌چکانی پرویز فتاح نیز صحبت از تصرف عمده املاک عمومی از سوی کله‌گنده‌های نظام بود.
«دوست خوب»!
اظهارات آخوند پناهیان، با تقلید از اکبر طبری، موجی از واکنش کاربران شبکه‌های مجازی را برانگیخت. این موضوع حتی به روزنامه‌های حکومتی نیز راه پیدا کرد. به‌عنوان نمونه عصر ایران (۲۰شهریور۹۹) کلمهٔ ترکیبی «دوست خوب»! را در کنار واژه‌هایی مانند «آقازاده» و «ژن خوب» قرار داد و با تعریض نوشت:
بعد از «آقازاده» و «دوست خوب» باید منتظر «مائده آسمانی» باشیم؟
یا
«مردم دوست خوب را وارد گفتمانهای روزانهٔ خود کرده‌اند و برخی حسرت داشتن چنین رفیق‌هایی را می‌خورند که حاضر هستند لواسان را به نام دوست‌شان بزنند»
کدهای «دوست خوب» و «هدیه گرفتن» اشاره‌های گویایی هستند به روابط رازآمیز و تو به تو در بیت خامنه‌ای ـ که اگر چند کدگشایی نشده‌اند ـ اما ساختار قدرت و مناسبات فاسد آن را به‌خوبی بازگو می‌کنند.
ماله‌کشی فساد
گماشتهٔ خامنه‌ای در ورق‌پارهٔ کیهان، که متخصص ماله‌کشی افتضاحات بیت خامنه‌ای است. در این مورد پابرهنه به وسط گود دوید و نسبت به برملا شدن رازهای «زندگی خصوصی»! [بخوانید اسرار فساد در بیت خامنه‌ای و پادوها و پامنبریهای آن] هشدار داد:
«برادران عزیز! اگر به سخنان آقای پناهیان انتقادی دارید به‌راحتی می‌توانید با ایشان در میان بگذارید و یا حتی با حفظ حریم افراد، انتقاد خود را در رسانه‌ها مطرح کرده و از ایشان پاسخ بخواهید. ورود به زندگی خصوصی آقای پناهیان و این‌که فلان خانه را از کجا آورده؟! چه ربطی به انتقاد از سخنان ایشان دارد؟!»... (کیهان - ۲۰شهریور۹۹).
یک علامت گویا
این نوع ماله‌کشی‌ها نه تنها فساد نهادینه در تار و پود این نظام را نمی‌پوشاند بلکه آن را بیشتر از پیش به معرض تماشا می‌گذارد. واکنش کاربران فضای مجازی به این موضوع، علامت نفرت و انزجار عمومی از بیت خامنه‌ای و مزدوران، کارچاق‌کنان، مداحان و لباس‌شخصی‌های آن است و وجه دیگری از آمادگی جامعه برای به زیر کشیدن استبدادی دینی را نشان می‌دهد.
روزی که این خشم و خروش به‌صورت عریان و تمام‌قد در خیابان‌ها ظاهر شود، دیر نیست.
