زندان اوین یکی از نمادهای برجسته جنایت خمینی ملعون و خامنه‌ای سفاک و جلادان سر سپار آنها در قضاییه آخوندی و شکنجه‌گاههای وابسته به آن موسوم به زندان است.
تصاویری که از ضرب و شتم زندانیان توسط پاسداران و اطلاعاتی‌های دژخیم از این زندان در رسانه‌های اجتماعی منتشر شد، بار دیگر افکار عمومی مردم ایران و جهان را متوجه اعمال ضدبشری این نظام و مأمورانش در زندانهای کشور کرد.
تصاویری که بیانگر گوشه‌یی از سبعیت بی‌حدوحصر قضاییه، زندانبانها، سپاه پاسداران ضدمردمی و اطلاعات آخوندی در حق فرزندان مردم ایران است.
این تصاویر بیانگر ذات پلید و سرکوبگرانه رژیم و سادیسم انسان آزاری حاکم بر ذهن و ضمیر سردمداران و عوامل شکنجه‌گر رژیم است.
این تصاویر آن‌چنان هولناک و ضدبشری است، که رسانه‌ها و مهره‌های حکومتی هم در وحشت از خشم مردم به ناگزیر به آن واکنش نشان دادند.
آنها به این واقعیت اعتراف می‌کنند که شکنجه‌گران در زندانهای رژیم از جمله زندان اوین به هر ترتیبی که بخواهند با زندانیان برخورد می‌کنند تا از آنها اعتراف بگیرند و یا آنها را وادار به توبه و ندامت کنند، اما برای این‌که تمامیت نظام را از زیر بار این جنایت و فضیحت در ببرند آنها را عناصر خودسر می‌نامند!.
اما واقعیت این است که اختیار وسیع آنها در شکنجه و تحقیر زندانی ریشه در اختیاری است که از ۴دهه پیش خمینی به جلادان و آدم‌کشان قضاییه و زندانها داد.
شکنجه و اعدام زندانیان سیاسی مجاهد و مبارز در دهه‌های گذشته، خصوصاً در دهه۶۰ نیز ناشی از اختیار وسیع سرجلادانی مانند اسدالله لاجوردی، آخوند علی رازینی، آخوند محمدی گیلانی، آخوند ابراهیم رئیسی، آخوند حسینعلی نیری، آخوند محمد مقیسه و پاسدارانی نظیر حمید نوری و... بود.
اکنون نیز رئیس سازمان زندانهای رژیم که جنایت ضرب و شتم زندانیان در اوین و در حوزه مسئولیت او انجام گرفته است، افتخارش این است که به شیوه لاجوردی و به شیوه قتل‌عام کنندگان سال۶۷ زندانها را اداره کرده و می‌کند.
او با وقاحت تمام از این‌که با شیوه لاجوردی زندانها را اداره می‌کند در توئیتر نوشت: «بیست و سومین سالگرد شهادت ستاره آسمان زندانبانی، شهید لاجوردی را گرامی میداریم. او می‌گفت: «زندانبانی را با افتخار سمت معلمی خود میدانم». منشور زندانبانی ۲۳ بندی او هنوز کهنه نشده و جامعه زندانبانی، خود را متعهد به رعایت آن می‌داند» (خبرگزاری فارس ۱شهریور ۱۴۰۰).
آری در نظام آخوندی شیوه زندانبانی تنها با شقاوت و قساوت علیه زندانیان توسط جلادان میسر است، و سرجلادی هم مانند محمدمهدی حاج‌محمدی رئیس سازمان زندانهای خامنه‌ای افتخارش این است که از اسدالله لاجوردی خونخوار و ابن ملجم زمان زندانبانی را آموخته و به زیر دستان خود در اوین و سایر زندانهای کشور آموزش داده است.
در مورد رواج شکنجه در زندانهای نظام روزنامه حکومتی همدلی در مطلبی با عنوان «معماهای اوین» به این واقعیت اعتراف می‌کند که شکنجه و اذیت زندانیان در زندان اوین نسبت به آنچه که در زندانهای شهرستانها می‌گذرد ناچیز و کم اهمیت است: «تجربیات شخصی نشان می‌دهد که شرایط در زندانهای شهرهایی به غیر از تهران می‌تواند به‌مراتب بدتر باشد».
این روزنامه وابسته به باند مغلوب در عین‌حال که به قوانین و شریعت نظام آخوندی که در قانون اساسی و اصل ولایت فقیه آن سمبلیزه می‌شود التزام دارد با این وجود این سؤال را مطرح کرده است: «سؤالی که برخی حقوق‌دانان و فعالان مدنی مطرح کرده‌اند این است در کدام شرع و قانونی به هر مقام اجرایی و نظامی اجازه داده شده که یک زندانی را زیر مشت و لگد خود بگیرد؟ یا زندانی را به دور از شأن انسانی روی زمین بکشد؟ آیا این نوع برخورد بر اساس شرع، مذهب و قوانین ایران امروز است؟» (همدلی ۳شهریور ۱۴۰۰).
اگر چه نویسنده این سطور کاملاً جواب سؤال خود را می‌داند، اما مجبور است خود را به کوچه علی چپ بزند که گویا این وحشیگریها در نظام آخوندی دور از انتظار است.
اما جواب سؤال او این واقعیت است که چنین رفتار دور از شأن انسانی با زندانیان دقیقاً با ماهیت پلید و سرکوبگرانه رژیم آخوندی همخوان است.
مجری تلویزیون شبکه یک رژیم از این‌که دژخیمان «چطور به خودشان اجازه دادند که زیر دوربین این رفتارها را از خودشان نشان بدهند» اظهار شگفتی کرد (تلویزیون شبکه یک ۳شهریور ۱۴۰۰).
در جایی که افتخار رئیس دژخیم سازمان زندانها این است که شیوه زندانبانی‌اش مانند اسدالله لاجوردی جلاد است، عنصر پلیدی که زندانیان مجاهد و مبارز را وحشیانه شکنجه می‌کرد و هر روز دهها جسد مجاهد و مبارز شهید را از اوین خارج و در قبرهای بی‌نام و نشان دفن می‌کرد، هیچ جای شگفتی وجود ندارد
چنین اعمال ضدانسانی در این رژیم امری نهادینه شده است، هم‌چنانکه روزنامه حکومتی شرق ۳شهریور ۱۴۰۰ با تیتر «پرده‌ای از واقعیت زندانها است». به این واقعیت اعتراف می‌کند
واقعیتی که این روزها هم در سخنرانی شاهدان و خانواده زندانیان قتل‌عام شده سال۶۷ در برابر دادگاه دژخیم حمید نوری کاملاً برجسته شده است.
