آخوندها ۴۰سال است که با ولع و تلاش بی‌وقفه دارند نفت و گاز کشور را استخراج و تولید می‌کنند و به‌فروش می‌رسانند و با تاراج درآمدهای آن هم ثروتهای افسانه‌ای اندوخته‌اند و هم مخارج جنگ‌افروزی و صدور تروریسم را تأمین کرده‌اند.
آنها بعد از پایان جنگ ضدمیهنی با عراق، به مدت ۳۰سال است که در مرزهای غرب کشور، هم‌مرز با عراق، به مخازن و منابع پایان‌ناپذیری از به‌اصطلاح «شهید» هم دست یافته‌اند که البته تولید و بازتولید و «تفحص» و اکتشاف و استخراج و بهره‌برداری از آن فقط در حیطهٔ کار و تخصص خودشان است و از وارثان خمینی برمی‌آید و بس و هیچ‌کس در دنیا هنر و توان و مهارت این کار را ندارد. بی‌خود نیست که نام ملت ایران را به «امت شهیدپرور» تغییر داده‌اند.
اگر تولید نفت برای تأمین انرژی و راه‌اندازی کارخانه‌ها و نیروگاه‌ها و حمل‌ونقل و… ضروری است، ارتزاق از فضای «شهید»سازی و «شهید»بازی و «شهید»پروری و… هم، برای آخوندها جهت سرپاماندن و شارژکردن بسیجیان وارفته و امت نالان‌شان، ضروری و کارکرد ویژه‌یی برایشان داشته است و تا روز آخری که رژیم‌شان سرِ پاست، این داستان ادامه خواهد داشت. این مائده و موهبت از محصولات جنگ ضدمیهنی است که خمینی آن را «نعمت الهی» برای رژیمش می‌نامید.
کشف و تفحص استخوان در مرزها پروژه فعال و پررونقی است که هر چند هفته یکبار «شهیدان تازه تفحص شده»ای را به بازار بی‌رونق دجالگری‌هایشان عرضه می‌کنند. از جمله آخرین سری از این کشفیات را که تعداد آنها ۱۳۵تابوت بود، پنجشنبه ۲۲شهریور ۹۷ با هیاهو و آه و فغان بسیار «رونمایی» کردند و سرگردکان بالای سپاه و سایر ارگانهای سرکوبگر رژیم هم حضور داشتند و درباره ارزش و فواید این تابوتها که به آنها «شهیدان گمنام» می‌گفتند روضه‌خوانی کردند، سپس آنها را از جلوی دانشگاه تهران به‌اصطلاح تشییع کرده، و به‌صورت کارناوالی از استخوان و تابوت در خیابانهای تهران می‌چرخاندند و امت نالان را در فضای «قدسی و ملکوتی» که ایجاد شده بود شناور می‌کردند. حالا این‌که داخل این تابوتها چند قطعه استخوان بود یا اصلاً چیزی بود یا نبود، فرقی نمی‌کند مهم نیاز یک رژیم پابه‌گور به برپایی این‌گونه نمایشات و کارناوال‌های مسخره و چندش‌آور برای روحیه‌دادن و سرِپا نگه‌داشتن نیروهای وارفته‌اش می‌باشد که در مراحل پایانی عمرش و در مواجه شدن با فعالیت‌های رو به رشد کانونهای شورشی، شاید انگیزه گرفته و کمی نا و رمق پیدا کنند که البته در دوران زوال و سرنگونی نظام، این قبیل نمایشات، تلاش و تقلاهای عاجزانه‌ای است که جز نفرت و تمسخر مردم ایران در پی نخواهد داشت.
