طرح افزایش حقوق نمایندگان در مجلس آخوندی از خبرهایی بود که در شرایط کنونی میهن ما، خشم و نفرت بیشتر مردم از رژیم را برانگیخت.
اکبر رنجبر زاده عضو هیأت رئیسهٔ مجلس ارتجاع در گفتگویی با خبرگزاری حکومتی تسنیم (۲۶فروردین ۹۹) از افزایش ۱۵درصدی حقوق نمایندگان مجلس آخوندی خبر داد. این در حالی‌است که اقشار کم درآمدی که حیات و ممات‌شان وابسته به نیروی کار آنهاست، مجبورند برای حفظ جان خود از گزند کرونا در منازل بمانند؛ بی‌آن‌که کمکی از جایی دریافت کنند.
دریافت یارانه با وجود حقوقهای نجومی
کار به جایی رسید که روزنامه حکومتی آرمان هم در وحشت از خشم فزاینده مردم روز ۳۱فروردین نوشت:
«بسیاری شغل‌شان را با رعایت فاصله اجتماعی به‌منظور محافظت بیشتر از دست می‌دهند. دولتها و حکومتها باید از ذخائر ملی که دارند در این‌گونه موقعیت‌های بحرانی به داد زندگی مردم برسند. در کلیپی دیدم عده‌یی از کارگران مشهد می‌گویند کرونا ما را بکشد بهتر از این است که الآن از گرسنگی بمیریم»
در چنین وضعیتی رژیم به‌جای دست در جیب کردن و کمک به مردم تهیدست، از محل دارایی‌های میلیاردی ارگانهای تحت کنترل خامنه‌ای، حقوق نمایندگان مجلس خود را افزایش می‌دهد. نمایندگانی که صرفنظر از حقوقهای میلیونی با سوءاستفاده از رانت‌های متعدد، ثروتهای آن‌چنانی به هم زده‌اند.
روزنامهٔ حکومتی رسالت ۳۰فروردین در مقاله‌یی تحت عنوان «نمک بر زخم مردم» اگر چه در راستای منافع باندی به «این اقدام نمایندگان مجلس» خرده گرفته و آن‌را جزو اقداماتی که «مردم را نسبت به مسئولان کشور دلسرد می‌کنند» خوانده است، اما با اشاره به گسترش نفرت عمومی و در وحشت از آتش خشم گرسنگان که ریش و ریشهٔ تمامیت نظام را می‌سوزاند، ناچار شده‌است پرده از واقعیاتی چند هم کنار بزند:
«این اقدام نمایندگان یاد و خاطره درخواست دولت از افراد پردرآمد جامعه مبنی بر انصراف از دریافت یارانه را زنده کرد، در آن دوران نیز بسیاری از مسئولان حتی با حقوقهای نجومی، از گرفتن یارانه انصراف ندادند. با وجود چنین شرایطی نمیتوان از مردم توقع همکاری و کمک داشت.»
طنز تلخ و انعکاس نا مناسب در جامعه
رسالت در مقالهٔ خود از زبان سجادی یکی از کارشناسان وابسته به حکومت می‌نویسد:
«نمایندگان باید با اختصاص دادن بخشی از حقوق خود یا اقدامات عملی در صف اول مبارزه با کرونا قرار می‌گرفتند. اما اکنون با وجود روزهای آخر تصدی گریشان با اتخاد چنین تصمیماتی تنها بر منفعت طلبی خود صحه می‌گذارند.» وی نسبت به «انعکاس نامطلوب» این عمل در جامعه هشدار داد و افزود:
«چنین اخباری انعکاس نا‌مطلوبی در جامعه خواهد داشت... هم‌چنین در زمانی که جامعه با بحران روبه‌رو شده چنین پیشنهاداتی بسیار غیرمنطقی است. این اقدام نمایندگان طنز تلخی است که به‌طور حتم انعکاس نامناسبی در جامعه خواهد داشت.»
واضح است آنچه را که رسالت «انعکاس نامطلوب» می‌نامد، همان واکنش‌هایی است که توده‌های به ستوه آمده گوشه‌یی از آن‌را در قیام آبان ۹۸نشان دادند.
حبیب‌الله بوربور کارشناس حوزهٔ سیاسی وابسته به نظام در واکنش به افزایش حقوق نمایندگان گفت: «باید به عقل کسی که هم‌چنین طرحی را مطرح می‌کند، شک کرد» و افزود: «حقوق فعلی نمایندگان بیش از ۱۵میلیون تومان است که با احتساب سایر مزایا مانند هزینه دفتر، خودرو، راننده، محافظ، مسکن در تهران، مأموریتهای خارجی و داخلی و پاداش به بیش از این مبلغ می‌رسد. پس دستمزد آنها کم نیست که برای بالا بردن آن تلاش کنند.» (رسالت ۳۱فروردین)
روشن است که بوربور نیز از سر دلسوزی برای نظام مزایای نمایندگان را به رخ می‌کشد تا آنان را از انفجار اجتماعی که آن‌را «انعکاس نامناسب» می‌خواند، برحذر دارد.
نمایندگانی که مردم می شناسند
مطالبهٔ حقوق بیشتر آن‌هم در شرایطی که تودهٔ مردم در چنگال مرگ و گرسنگی گرفتارند، قبل از هر چیز این واقعیت را تأکید و تأیید می‌کند که نمایندگان مجلس ارتجاع از ابتدا هم قرار نبوده که اندیشهٔ مردم و جامعه را در سر بپروراند بلکه هما‌ن‌گونه که در بدو ورود تعهد داده‌اند، تنها به مصالح نظام فکر می‌کنند و در حقیقت به‌جای مردم ولی‌فقیه را نمایندگی می‌کنند و لذا هیچ‌گونه سنخیتی با مردم ندارند و جز نفرت و انزجار چیزی در میان این دو وجود ندارد.
مردم ایران جز آنان که برچیدن بساط این نظام ضدبشری را پیشهٔ خود کرده و مصممند تا همه چیز خود را فدا کنند تا خلق به همه چیز برسد، نمایندهٔ دیگری ندارند و نمی‌شناسند.
