یا در خانه بمان و از گرسنگی بمیر یا در میدان کار کرونا بگیر!
ماندن در خانه بدون حمایت و پشتیبانی یعنی مرگ با کرونای گرسنگی.
تلویزیون رژیم، خوزستان: «چطور انتظار می‌رود از کسی که کسب اش در خطر است و معیشت زن و بچه‌اش و نان شب اش در خطر است بدون هیچ حمایتی در خانه بنشیند»؟
مردم بین دو نوع مرگ مخیر شدند: گرسنگی یا کرونا
یک هموطن از کرج: «قصد نظام از بیرون اومدن مردم اینه که مردم رو با این بیماری درگیر کنه و از بین ببره به طریقی. مرگ بر اصل ولایت فقیه مرگ بر خامنه‌ای».
آخوند شیاد ضمن اعتراف به وحشت از قیام در ابتدای کرونا، تأکید کرد ایستادیم و تن به قرنطینه و تعطیلی کارها ندادیم.
روحانی ۲۷اردیبهشت ۹۹: «محکم و قاطع ایستادیم که همه جا باید فعالیت خودش را ادامه بده بدون تعطیلی یک روز و این کار را کردیم».
روزنامه مستقل ۲۷اردیبهشت با اشاره به شکافهای اجتماعی نوشت: «زمان زمانی است که بین سطح مطالبات مردم و نظام، گسست غیرقابل درک حاکم شود. تبعات این معادله همواره به شکل شورش و نافرمانی پیدا و پنهان به جامعه وارد می‌شود».
یک کارگر هموطن: «ما کارگریم. کارگر از کجا بیاره بده ۳۵هزار تومن برای اسپری و ۵هزار تا هم بده دو سه ساعت برای ماسک»؟
نتیجه عملکرد نظام فشار روی ضعیفان است. هیچ تمایلی هم به مهار مشکلاتشان نیست.
مجلس ارتجاع، امیر خجسته ناطق ۲۳اردیبهشت: «متأسفانه منطق این بیماری اقتصادی مانند ویروس منحوس بخش‌های ضعیف جامعه را نشانه گرفته و هیچ مدیریتی هم نه شیوع آن را کنترل کرده و نه تمایلی به مهار آن دارد».
اما دیگر فایده ندارد که شورش ارتش گرسنگان در راه است.
