اجلاس ورشو انعکاس‌های بسیار گسترده‌ای در رسانه‌های خارجی و بین‌المللی داشت.
از رسانه‌های آمریکایی تا اروپایی و اروپای شرقی سابق از لهستان تا آلبانی و کشورهای حوزه بالکان و سایر کشورهایی که در این اجلاس شرکت داشتند و رسانه‌های کشورهای عربی به شکل وسیعی به این اجلاس و حضور مجاهدین انعکاس دادند.
مضمون بازتاب کنفرانس در رسانهای جهان
این انعکاسها روی ۲نکته دست گذاشته بودند:
- ضرورت سرنگونی رژیم به‌خصوص با نقل صحبتهای رودی جولیانی در تظاهرات هواداران مقاومت و مصاحبه‌هایی که با رسانه‌های مختلف داشت. رودی جولیانی از جمله گفته بود: «برای استقرار صلح و ثبات در خاورمیانه تنها راه، تغییر رژیم در ایران است» یا «کنفرانس ورشو برای مقابله با این اقدامات رژیم تشکیل شده است».
- تأکید بر نقش جایگزینی مقاومت ایران بعد از سرنگونی رژیم که در انعکاس رسانه‌ها بسیار چشمگیر بود. در این مورد نیز عباراتی از جولیانی تیتر اول بسیاری از خبرهای این رسانه شده که با حمایت از برنامه ده ماده‌ای خانم مریم رجوی برای ایران فردا، بر حاضر و آماده بودن آلترناتیو تأکید کرده بود.
مهر پایانی بر سیاست مماشات
طبعا در کنار این دو موضوع مهم یعنی ضرورت سرنگونی رژیم و تأکید بر نقش آلترناتیو مجاهدین، موضوع مورد توجه رسانه‌ها زدن مهر پایان به مماشات و مذاکره با رژیم بود. از جمله سناتور توریسلی گفت: «شهدای مقاومت ایران که در گورهای خود آرمیده‌اند گواه این حقیقتند که هیچ مذاکره‌ای با این رژیم موضوعیت ندارد». و این نکات است که بیش از همه به رژیم خورده و باعث واکنش نشان‌دادن رژیم شده‌اند.
نقطه تمرکز رسانه‌ها
در کنفرانس توجه به سخنان بسیار قاطع و روشن مایک پنس، معاون رئیس جمهور آمریکا، مورد توجه رسانه‌ها قرار گرفت که گفت: «بزرگترین تهدید برای صلح و امنیت در خاورمیانه رژیم ایران است. رژیم ایران اولین حکومت حامی تروریسم در جهان است». پنس همچنین به سابقهٔ اقدامات تروریستی رژیم در اروپا اشاره کرد و به اروپا برای دوری از رژیم فراخوان داد و به قیام ۸۸ و تداوم قیامهای مردم ایران اشاره کرده و تأکید کرد با مردم آزادیخواه جهان محکم و قدرتمند در برابر رژیم ایستاده‌ایم.
رسانه‌های جهان به‌ویژه این جمله مایکل پمپئو وزیر خارجه آمریکا را مورد تأکید قرار داده بودند که گفته بود «در این اجلاس هیچ کشوری در حمایت از (رژیم) ایران حرفی نزد». این جمله تیتر اول بسیاری از رسانه‌ها شده بود.
انعکاس روزنامه‌های تایمز مالی با عکس بزرگ از خانم رجوی در صفحه اول و انعکاس‌های نیویورک تایمز، واشنگتن تایمز، نیوزویک و به‌خصوص رسانه‌های لهستان، آلبانی و عربی نیز گسترده بود و نشان از اهمیت موضوع و اهمیت نقش و جایگاه مقاومت ایران داشت.
موضوع کنفرانس امنیت منطقه یا معضل رژیم؟
سخنان روشن و قوی معاون رئیس جمهور آمریکا در این اجلاس گویای هدف مشترکی بود که این کشورها را در لهستان گردهم آورده بود. رژیم در دستگاه تبلیغاتی خود مدعی شده است از آنجایی که دستور جلسه تعدیل شده بود دیگر رژیم سوژه این اجلاس نبود. این ادعا اگر چه بیشتر برای مصرف داخلی بود اما به سرعت پاسخ خود را در جنگ باندهای رژیم از رسانه‌های رقیب دریافت کرد و روزنامهٔ حکومتی ایران ۲۵بهمن نوشت: «کمتر کسی تردید دارد که طرح مسائلی چون حمایت از تروریسم، تولید موشک و خطر حمایت از گروه‌هایی در خاورمیانه که در بیانیه مشترک دو کشور مطرح شد، از جمله موضوعاتی است که دولتمردان آمریکایی همواره به بهانه آنها ایران را تهدید و در معرض تحریم قرار داده‌اند». در واقع رژیم خود به‌روشنی می‌دانست که آبی از تغییر تیتر کنفرانس برایش گرم نخواهد شد و النهایه همه درباره خطر رژیم صحبت خواهند کرد کما این‌که در عمل هم همین‌طور شد!
کنفرانس موفق یا شکست‌خورده؟
رژیم روی موفق نبودن کنفرانس تبلیغات بسیاری به‌راه انداخت. البته روشن است که رژیم هرگز صریحاً اظهار نمی‌کند که کنفرانس موفق بود و ما باختیم یا به ضرر ما تمام شد و... اما سوز دل رژیم و وحشتش را در عمل می‌توان دید! اولین نکته این‌که اگر این اجلاس شکست‌خورده است، چه نیازی است که در تریبونهای نمایش جمعه زوزه‌های وحشت بکشند آن هم با فرهنگ گاو چاله دهانی آخوندهایی مثل علم‌الهدی؟!
یا تمام سایتها و روزنامه‌ها و رادیو تلویزیون را پر کنند از ادعای شکست اجلاس ورشو و دست خالی ماندن کنفرانس و... و بزرگنمایی این‌که کدام کشورها آمدند یا نیامدند. در حالی که جلیلوند، یک کارشناس هم‌سو با روحانی، در پاسخ به این سؤال که «با توجه به عدم همراهی بازیگرانی چون آلمان، فرانسه و چین، می‌توان به نتیجهٔ این نشست در خصوص جمهوری اسلامی امیدوار بود؟» با نگرانی به خوش‌خیالی‌های نظام گفت: «اگر ایالات متحده آمریکا متناسب با جایگاه و وزن این کشورها به آنها سهمی اعطا کند یقیناً این بازیگران نیز می‌توانند همراهی خود را با نقشه‌های ایالات متحده آمریکا داشته باشند».
از این مهم‌تر درد بی‌درمان نظام، یعنی حضور آلترناتیو قدرتمند شورای ملی مقاومت است که در همین رسانه‌ها که از ورشکستگی ورشو دم می‌زنند در این چند روز، هراسان این عبارت جولیانی را یادآوری کرده‌اند که گفت: «در لیبی و سوریه آلترناتیوی نبود اما در ایران ما مریم رجوی را داریم با بیانیه ده ماده‌یی‌اش برای ایران فردا».
وزن مقاومت
باید تأکید کرد اصرار جنون‌آسای رژیم در تکرار شکست این اجلاس به این علت است که به درستی می‌داند این اجلاس صحنه یک تعادل‌قوای جدید بین مقاومت و رژیم آخوندی را پیش چشم دنیا گذاشت و همه دنیا و دولتها وزن و جایگاه مقاومت ایران و مریم رجوی را به‌روشنی و بی‌هیچ تفسیر و تحلیلی دیدند.
ضمن این‌که حضور قدرتمند و درخشش مقاومت ایران در ورشو به مدت ۲روز یک نشانهٔ قوی برای هر ناظر سیاسی و هر تحلیل‌گر اوضاع ایران است که نیاز به توضیح و استدلال ندارد. در صحنه‌ای که موضوع آن مبارزه با تروریسم آخوندها بود، رژیم را جایی نبود و متقابلاً این مقاومت ایران بود که به‌مثابه یگانه سخنگوی مردم ایران حرف و برنامه خود را به گوش تمامی جهانیان رساند.
در همین مورد باید از پاسخ محکم وزیر خارجه لهستان یاد کرد که در پاسخ به ترهات ظریف گفت: «هیچ تروریستی امروز در ورشو حضور نداشت. در اینجا دموکراسی، آزادی بیان و همبستگی وجود دارد». این البته در فرهنگ دیپلماتیک تودهنی سختی به رژیم بود.
پیامدهای کنفرانس
در یک بیان خیلی خلاصه می‌توان پیامدهای کنفرانس را این‌گونه محوربندی کرد:
- ائتلافی علیه رژیم شکل گرفت، کسی با این ائتلاف در اجلاس مخالفت نکرد و کسی هم از رژیم دفاع نکرد.
- حرفهای پمپئو نشان داد که سیاست آمریکا محکم و ادامه‌دار در راستای اهداف این کنفرانس ادامه خواهد یافت.
- هدف از این اجلاس را جولیانی در بیرون کنفرانس صریح‌تر اعلام کرد و گفت: «پایان دادن به نظام حاکم بر ایران».
- سایت حکومتی فرارو در همین راستا به نقل از یک بیانیه کاخ سفید نوشت: «کاخ سفید، روز چهارشنبه، یادداشتی تحت عنوان «نگاهی به استراتژی آمریکا برای ایران»، در وبگاه خود منتشر کرد که در آن هدف اصلی استراتژی ترامپ در برابر نظام، دستیابی به «تغییر سیستماتیک در اقدامات بی‌ثبات‌کننده و خصمانه جمهوری اسلامی» و «مجبور کردن نظام به اتخاذ تصمیمات به‌طور فزاینده دشوار» قلمداد شده است».
بر این مبنا اکنون باید منتظر ماند و واکنش‌های رژیم در برابر این پیامدها را مشاهده کرد.
