در سومین روز کهکشان (دوشنبه ۲۱تیر) شاهد رژهٔ خیره‌کننده‌یی با شرکت برجسته‌ترین شخصیتهای سیاسی از سراسر جهان بودیم؛ صفی که در آن چندین نخست‌وزیر و وزیران پیشین به‌خصوص وزرای خارجه و رؤسا و نمایندگان پارلمان، همه یک حرف و یک پیام واحد را بیان می‌کردند. حرف و پیام این بود:
- رئیسی قاتل قتل‌عام۶۷ است، او به‌جای قرار گرفتن در مسند ریاست‌جمهوری باید در برابر دادگاه جهانی قرار گیرد و به‌خاطر جنایات بیشمارش حسابرسی و محاکمه شود.
- مذاکره با شیطان بنیادگرایی و تروریسم، جز جری‌تر شدن آن نتیجه‌یی ندارد.
- وجود مدره و میانه‌رو در رژیم، سراب و توهمی بیش نیست.
- تحریم سراسری و یکپارچه نمایش انتخابات رژیم نشان داد که مردم ایران قاطعانه این رژیم را طرد و نفی می‌کنند و رأی آنها سرنگونی این رژیم است.
- سرنگونی رژیم تنها با مجاهدین و مقاومت سازمان‌یافته که متکی به‌ارتش آزادیبخش و کانون‌های شورشی در سراسر کشور می‌باشد، میسر است.
- بنابراین تنها راه تغییر واقعی در ایران، حمایت از مقاومت قدرتمند و قیام مردم ایران است.
جهانی شدن جنبش دادخواهی
جنبش دادخواهی که مضمون اصلی سومین روز کهکشان بود، بدین سان جهانی شد و کتاب خون‌سرشتهٔ دادخواهی قتل‌عام‌شدگان۶۷ که فصل خونین کشتار قیام آبا۹۸ نیز به‌آن افزوده شده، ورق خورد.
تاکنون حقوق‌بشر مردم ایران تحت‌الشعاع سیاست مماشات و تجارت و معامله با رژیم وطن‌فروش آخوندی قرار داشت. اما با آنچه در گردهمایی ۳روزهٔ ایران آزاد به‌وقوع پیوست، با قطعیت می‌توان گفت که اکنون این معادله معکوس شده است و حقوق‌بشر مردم ایران و پیگیری قتل‌عام۶۷، به‌عنوان نسل‌کشی و جنایت علیه بشریت به‌یک موضوع مهم سیاسی در سطح جهان تبدیل شده و وارد معادلات سیاسی بین‌المللی گردیده است. شاهد این مدعا، موضع‌گیری نخست‌وزیر اسلوونی و واکنش دیوانه‌وار رژیم در قبال آن و پیامدها و بازتابهای این جریان است. آقای یانس یانشا در سخنرانی خود در اولین روز کهکشان خواستار انجام تحقیقات بین‌المللی مستقل در خصوص نقش رئیسی در قتل‌عام۶۷ شده و تصریح کرده بود «باید رژیم ایران را در مورد نقض حقوق‌بشر مورد حسابرسی قرار داد و «جامعه جهانی نیز باید در این زمینه قاطع‌تر عمل کند». رژیم به‌شدت واکنش نشان داد، هم نسبت به‌حضور نخست‌وزیر اسلوونی در گردهمایی مقاومت ایران و هم نسبت به‌مواضع قاطع او. ظریف وزیر خارجهٔ دیکتاتوری آخوندی غافل از تغییر دوران، شکایت به‌نمایندهٔ سیاست خارجی اتحادیهٔ اروپا برد و خواستار روشن شدن موضع این اتحادیه در این خصوص شد. پاسخ بورل ظریف را به‌کلی بور و ناامید کرد. وی گوشزد نمود کشورهای عضو اتحادیهٔ اروپا آزادند که سیاست و مواضع خود را داشته باشند.
وزارت‌خارجهٔ اسلوونی نیز، سفیر رژیم را احضار کرد و به‌او گوشزد نمود که حقوق‌بشر و دفاع از آزادیهای اساسی، جزو اصول سیاست اسلوونی است. متعاقباً آقای یانشا در یادداشت توئیتری خود، مواضعش در گردهمایی ایران آزاد را مورد تأکید و تکرار قرار داد و توئیت خانم مریم رجوی رئیس‌جمهور برگزیدهٔ مقاومت ایران را نیز ریتوئیت کرد.
نکتهٔ قابل توجه دیگر این‌که موضع‌گیری شجاعانه و قاطعانهٔ نخست‌وزیر اسلوونی، به‌کرات مورد تأیید و قدردانی شخصیتهای سیاسی که در کهکشان سخنرانی کردند قرار گرفت و آنها مواضع قاطعانهٔ نخست‌وزیر اسلوونی را سرمشق و الگویی برای همهٔ دولتهایی که ادعا می‌کنند برای حقوق‌بشر اهمیت و ارزش قائلند، دانستند.
باید دانست شخصیتهای شرکت‌کننده در گردهمایی ایران آزاد، اگر چه عمدتاً از مقامات سابق دولتها بودند، اما هم‌چنان در کشور خود سیاست‌ساز و تأثیر گذارند؛ مضافا شمار خیره‌کنندهٔ آنان در این گردهمایی، خود یک کیفیت و یک عامل تعیین‌کننده در دنیای سیاست محسوب می‌شود. بنابراین موضع مشترک و پافشاری آنان بر ضرورت پرداختن جامعهٔ بین‌المللی به‌قتل‌عام۶۷ و به‌ویژه نقش رئیسی در آن، بیانگر مرحله جدیدی در پیشروی جنبش دادخواهی است.
پیش از این جنبش دادخواهی و موضوع تحقیق درباره قتل‌عام۶۷، در ارگانهای ملل متحد و توسط گزارشگران ویژه و هم‌چنین توسط عفو بین‌الملل مطرح شده بود، اما اکنون این جنبش پس از کسب حمایت اکثریت نمایندگان در پارلمانهای کشورهای دمکراتیک، می‌رود تا جای شایستهٔ خود را در سطح دولتها نیز به‌دست آورد. مرحله نوینی که از یک‌سو نشان افول باز هم بیشتر سیاست مماشات و از سوی دیگر بیانگر مدار جدیدی از تعادل‌قوا به‌سود مردم و مقاومت آزادی‌ستان ایران و به‌زیان فاشیسم مذهبی حاکم است.
