وجود کودکان کار در خیابان، کارگاه‌ها، کوره‌پزخانه‌ها و حتی در انبارهای تفکیک زباله یک پدیده عادی در نظام ولایت فقیه است.
کودکانی که در حکومت آخوندی حقوق طبیعی و غیرقابل‌انکار انسانی آنها نقض می‌شود و اکثراً تبدیل به برده‌‌یی برای کارفرمایان می‌شوند.
تلاش بعضی از مهرههای رژیم بر این است که وانمود کنند این کودکان توسط باندهای مافیایی سازماندهی می‌شود و وجود آنها ربطی به فقر مفرط خانواده‌های آنها ندارند.
اما واقعیت این است که علت اصلی وجود این کارگران در ایران تحت حاکمیت آخوندها فقر است و نه چیز دیگر.
کودکانی که به اعتراف مهرههای حکومتی با سن پایین روزانه تا ۱۰ و حتی تا ۱۹ساعت هم کار می‌کنند و حتی یک وعده غذای گرم هم نمی‌خورند و در معرض انواع بیماریها قرار دارند.
کودکانی که عده‌یی از آنها ناگزیر می‌شوند باربری کنند که بسیاری از آنها مبتلا به دیسک کمر می‌شوند.
عده‌يی از آنها نیز دچار بیماری روانی می‌شوند که به اذعان یکی از مهرههای حکومتی «بیماریهای روانی در این کودکان بیداد می‌کند. در مواردی این کودکان مجبور به مصرف قرصها و داروهای گران‌قیمت روان‌پزشکی می‌شوند، اما به‌خاطر ناتوانی در پرداخت، مصرف را قطع می‌کنند. بنابراین شاهدیم که مشکلات روانی در خیلی موارد حتی پس از مراجعه به پزشک تشدید می‌شود».(سایت انتخاب ۲مرداد ۹۴)
به‌نوشته خبرگزاری حکومتی ایلنا ۹هزار کودک کار شناسایی شده‌اند که بسیاری از آنها دوشیفته کار می‌کنند.
واضح است که آمار واقعی این کودکان بسیار بیشتر است تا جایی‌‌که ولی‌الله شجاع‌پوریان، معاون فرهنگی و اجتماعی شهرداری تهران، اسفند سال گذشته گفت: «شهرداری تهران آمار کودکان کار را بیش از ۱۵هزار نفر اعلام کرده است ولی سازمان بهزیستی می‌گوید ۷هزار کودک کار داریم».(سایت خبرآنلاین ۵اسفند ۹۶)
علت گستردگی آمار کودکان کار چیزی جز فقر عمومی نیست. به‌گفته علی‌‌اکبر سیاری، معاون وزیر بهداشت، ۳۰درصد مردم کشور گرسنه‌اند و نان خوردن هم ندارند.
به اعتراف مدیرکل دفتر امور آسیب‌دیدگان اجتماعی بهزیستی وضعیت این کودکان به حدی ناهنجار و تعداد آنها آن‌قدر زیاد است که هیچ سازمانی نمی‌تواند به تنهایی در رابطه با آنها کاری انجام بدهد.
هم‌چنین این مهره حکومتی در زمینه وضعیت کودکان خیابانی نیز می‌گوید: «حضور کودک در خیابان مشکل حادی است. کودک خیابانی از همه حق و حقوق خود محروم است. بچه‌ها هم واقعاً راضی نیستند که به خیابان بیایند؛ یعنی آن نگاه تحقیرآمیز و حتی گا‌ها خشونتهایی را که اعمال می‌شود را دوست ندارند؛ چرا که عزت‌نفس و کرامت نفسشان مخدوش می‌شود».(خبرگزاری ایلنا ۵اردیبهشت ۹۷)
بسیاری از کودکان کار «قربانی مافیای میلیاردی پسماند» وابسته به شهرداری تهران هستند که این کارفرمایان حکومتی آنها را برای تفکیک زباله بکار می‌گیرند.
روزنامه ایران وابسته به دولت روحانی ۲۷تیر ۹۶ در گزارشی زیر عنوان "امپراطوری مافیای زباله بیخ گوش پایتخت" از زدوبند شهرداری با پیمانکار و شرکتهای جمع‌آوری و تفکیک زباله با آن خبر داد.
این روزنامه حکومتی نوشت پیمانکاران به‌ازای هر یک از کارگران تفکیک ماهیانه یک میلیون به شهرداری می‌دهند تا کارت صادر کند.
در این زمینه نیز خبرگزاری حکومتی ایلنا ۴اردیبهشت به کودکان کاری اشاره می‌کند که تفکیک زباله می‌کنند و هیچ بخشی از زندگی‌شان شبیه کودکان عادی نیست.
آنان مجبورند برای کارفرمایان روزانه ۱۹ساعت کار کنند! و کمترین دستمزد را بگیرند درعین‌حال که در معرض ابتلا به انواع بیماریهای واگیردار می‌شوند، درصورتی‌که حقوق ماهیانه‌شان ۳۰۰ تا ۴۰۰هزارتومان است.
این خبرگزاری در ادامه گزارش به‌نقل از الهام افتخاری عضو شورای قلابی شهر تهران در مورد وضعیت زندگی این کودکان می‌نویسد: «برخی از کارگاههای تفکیک زباله به کودکان خوابگاه دادند و باید مشخص شود که این خوابگاهها توسط پیمانکاران در اختیار این کودکان قرار گرفته است یا خیر؟ کارگاههایی که فاقد هر گونه امکانات بهداشتی بوده و کودکان در معرض انواع و اقسام بیماریهای عفونی از جمله هپاتیت، ایدز و... قرار دارند».
ملاحظه می‌شود که فاجعه ستم رژیم آخوندی بر کودکان کار و زباله گرد و استثمار آنان در حاکمیت ولایت فقیه تا چه حدی دردناک است که حتی رسانه‌ها و مهرههای حکومتی نیز مجبور شده‌اند به بخشی از ستمی که در این نظام بر آنها وارد می‌شود اذعان کنند.
ستمی که ویژگی ستم برده‌داری را تداعی می‌کند. پیش از این نیز یکی از مهر‌های حکومتی به‌نام طاهره پژوهش عنوان «بردگی کودکان» را در رابطه با آنها بکار برد و با این عنوان «از بردگی کودکان در دروازه‌غار تا مدارسی که دوستدار کودک نیستند» در مورد کار برده‌وار آنها گفت: «در حال حاضر "بردگی کودکان کار" یکی دیگر از مشکلاتی است که با آن مواجه‌ایم، به‌طوری که شاهد بردگی کودکان کار به‌ویژه کودکان کار مهاجر و به‌طور خاص در منطقه دروازه‌غار و هرندی هستیم؛ برخی از این کودکان حتی برای حمام کردن هم باید از استادکار و یا صاحب‌کار خود اجازه بگیرند و یا برخی اوقات تا ساعت ۱۲شب مشغول کار هستند و حتی بیش از ۲ساعت در روز وقت خالی ندارند».(خبرگزاری ایسنا ۲۲خرداد ۹۵)
کودکان برده‌‌یی که با انواع توهین، تحقیر و ستم در این حاکمیت مواجه‌اند و محصول همین حاکمیت هم هستند.
