در ایران آخوندزده دیگر حرفی و امری بین مردم و حاکمیت ناگفته و ناشناخته نمانده است، الا این‌که تنها کار باقی مانده از جانب مردم، تعیین‌تکلیف نهایی نظام ملایان می‌باشد. اوضاع بسیار شبیه این حکایت شده است:
«مردی در میدان سرخ مسکو در اعتراض به وضع کشورش اعلامیه پخش می‌کرد. پلیس او را دستگیر کرد. پس از بازرسی، متوجه شدند همهٔ اعلامیه‌هایش سفید است. از او پرسیدند: چرا برگهٔ سفید پخش می‌کنی؟ او جواب داد: دیگر نیازی به نوشتن نیست؛ همه‌چیز مثل روز روشن است. شرایط حاضر همین است و نیاز به توضیح اضافه نیست. آنان که بایستی می‌فهمیدند، فهمیده‌اند».
آن «همه‌چیز روشن» و آن «شرایط حاضر» این است که ایران و مردمانش بیش از چهار دهه است قربانی اولویت‌های سیاسی، اقتصادی و مذهبی نظام فاسد ملایان هستند. دیگر نه نظام می‌تواند از اولویت‌هایش دست بردارد ــ که اگر بردارد، تمامیت نظام برداشته می‌شود ــ و نه مردم از مطالبات و اعتراض و دادخواهیشان کوتاه می‌آیند.
اولویت‌های ولی‌فقیه که با شاخص حفظ نظام به‌عنوان یک اشغالگر دست‌چین شده‌اند، کندن از پیکر ایران و زندگی ایرانی و ریختن به حساب ماشین چپاول و سرکوب داخلی و حاتم‌بخشی و تروریسم خارجی است. حاصل این‌که پول ایران هر سال بی‌ارزش‌تر و بی‌اعتبارتر می‌شود، اما همینش هم میلیاردمیلیارد هزینهٔ اولویت‌های نظام برای سر پا نگه‌داشتن آن با خاصه‌خرجی‌ها در تأمین و پشتیبانی از نیروهای نیابتی می‌گردد.
رژیم آخوندی از خمینی تا خامنه‌ای، مذهب را تکیه‌گاه و عامل گسترش تروریسم قرار داده است. یکی از کاربردهای مذهب دولتی برای این منظور، هزینه کردن ارقام سرسام‌آور برای اماکن مذهبی در کشورهای همسایه با هدف تحکیم پایه‌های نیابتی جهت پیش‌برد تروریسم دولتی است. در حالی که بالای ۶۰درصد جمعیت ایران در حال کوچ از مرکز شهرها به حاشیه‌نشینی و زاغه‌نشینی هستند، نظام ملایان در حال هزینه کردن میلیونی در کشورهای همسایه طی سالیان متمادی بوده است و هنوز ادامه دارد. به این اعتراف توجه کنید:
خبرگزاری حکومتی مهر، ۲۹دی ۱۴۰۰: «مسؤلان ستاد بازسازی عتبات عالیات می‌گویند پروژه‌های بازسازی اماکن مذهبی عراق و کشورهای دیگر که هزینه‌های آن از سوی ایران تأمین می‌شود، تا ۲۰سال آینده ادامه دارد. هزینهٔ شبستان یکی از این پروژه‌ها در عراق ٦٠٠میلیون دلار برآورد شده است».
این هنوز بخشی اندک از اعتراف به‌علت بحران لاعلاج معیشت و مسکن در ایران است. خبرگزاری حکومتی از قول دو جانشین و معاون ستاد عتبات عالیات نوشته است:
«تاکنون بیش از ۱۵۰ پروژه بازسازی اماکن مذهبی شیعی خارج از ایران به انجام رسیده است... توصیه قاسم سلیمانی این بوده که پس از پایان پروژه‌های مذهبی در عراق به سراغ پروژه‌های دیگر در کشورهای دیگر برویم» (همان منبع).
مابه‌ازای هر شهر سیل‌زده با خانه‌های ویران شده، طبیعت غارت و تخریب شده و رود خشک‌شدهٔ ایران، ماشین چپاول و غارت دارایی مردم ایران در کار ساخت‌وساز میلیاردمیلیارد در کشورهای دیگر برای تبلیغ دجالیت مذهبی با هدف تأمین نیروهای نیابتی است. دقت کنید:
«تاکنون این نهاد ۳۴پروژه در نجف، ۴۰پروژه در کربلا، ۲۹پروژه در کاظمین، ۱۹پروژه در سامرا، ۱۳پروژه در شهر مسیب (مزار طفلان مسلم)، چهار پروژه در شهر بلد، پنج پروژه در کوفه و ۱۲پروژه در دمشق اجرا کرده است» (همان منبع).
یادآور شدیم که رژیم آخوندی دیگر نمی‌تواند هیچ اصلاحی در سیاست انقباضی و بن‌بست همه‌جانبه در سیاست و اقتصاد داشته باشد. هر روز که می‌گذرد، نظام برای انگیزه دادن به نیروهای نان‌خورش، حصار دور خود را با لایه‌های بیشتری ادامه می‌دهد. در جدیدترین ترفند انگیزه‌بخشی به سفره‌خواران نظام، عمله‌های سرکوب‌گر رژیم را از پرداخت هزینهٔ برخی اقلام بنیادی معاف شده‌اند. در همین رابطه خبرگزاری حکومتی ایسنا در ۲۹دی از قول علی حدادی نماینده طالقان، ساوجبلاغ، نظرآباد و چهارباغ در مجلس ارتجاع می‌نویسد:
«در جریان بررسی لایه بودجه، مصوب شد کلیه رده‌های بسیج اعم از حوزه‌ها و پایگاههای مقاومت، از پرداخت کلیه حق انشعابات اعم از آب، برق، گاز و عوارض شهرداری معاف شوند»!
همان‌طور که اشاره شد، اهمیت این کارها برای خامنه‌ای و کارگزارانش علاوه بر انگیزه‌بخشی بسیجی‌ها و نگهداشتن‌شان برای سرکوب‌گری، علامت آشکار انقباض ناگزیر و بن‌بست همه‌جانبه در مقابل جامعهٔی متحول‌شده و مهیا گشته در عرصهٔ نفی کامل نظام است.
تقویت تروریسم مذهبی و نیابتی در کشورهای همسایه با سرقت‌های نجومی از دارایی و سرمایهٔ مردم ایران به‌معنی «صدور ارتجاع» و نیز معافیت سرکوب‌گران حکومتی از پرداخت هزینه‌های احتیاجات زندگی به‌معنی تقویت سیاست «سرکوب داخلی»، ناگزیریِ «بلعیدن خود» در مقابل «شرایط عینیِ» قیام و شورش در ایران است. این ناگزیری را نشریه «فارن پالیسی» در شمارهٔ ژانویه ۲۰۲۲ خود چنین توصیف نموده است:
«انقلاب ایران [بخوانید نظام ولایت فقیه] در حال بلعیدن خودش است. مردم می‌دانند که رژیم نمی‌تواند خود را اصلاح کند» (ایندیپندنت فارسی، ۱بهمن ۱۴۰۰).
