گزارهٔ پایانی جبهه‌ای که مردم ایران در آن سنگر گرفته‌اند، شلیک «رأی من سرنگونی» است. این شلیک با صفیر تحریم سراسری، تعیین کنندهٔ سرنوشت نهایی نمایش ۲۸خرداد ۱۴۰۰ خواهد بود. خامنه‌ای از اردیبهشت ۹۹ برای این نمایش، خیز قلع و قمع و تک‌پایه‌گی و تشکیل کابینهٔ جلادان را برداشت.
گزارهٔ پایانیِ جبهه مردم ایران اکنون به هیأت رزمندهٔ آزادی تمثیل می‌شود که با تجهیزات کامل به خط مقدم نبرد تحریم سراسری نمایش حکومتی می‌رود. رزمندهٔ آزادی از همهٔ سنگرهای این چند دهه گذشته و اکنون به سنگر «رأی من سرنگونی» در ۲۸خرداد رسیده است. این سنگر، سلاحی مهم از تجهیزات جبهه مردم ایران در نبرد با دیکتاتوریِ ولایت فقیهی است.
با وجود این سلاح، رزمندهٔ این جبهه در ۲۸خرداد با انبوهی تجهیزات دیگر، روانهٔ میدان نبرد با اشغالگران ایران است. مردمی که تشکیل‌دهندهٔ این جبهه هستند، با تجهیزاتی مشترک و پیوند خورده با هم به مصاف حاکمیت می‌روند. در کوله‌بار تجهیزات مردم ایران، آرزوی صد ساله‌شان برای وصال به محبوب آزادی نهفته است.
این کوله‌بار با یک کهکشان شقایق سرخ‌فام آذین شده است که قتل‌عام‌شان پیوست تاریخ دادخواهی سراسریِ ایران شده است.
این کوله‌بار مملو از لاله‌ها و یاس‌های قیامهای ۷۸، ۸۸، ۹۶ و ۹۸ است که تطاول سرکوب و تبر هم نتوانست خزان‌زده‌شان کند، که از قضا ادلهٔ محکم مردم ایران برای تحریم نمایش حکومتی شده‌اند.
این کوله‌بار، با تجهیز خاورانهای سراسر ایران به میدان «رأی من سرنگونی» می‌رود. خاورانهایی که از چهار سوی ایران، نشانی جلادشان ابراهیم رئیسی را به مردم ایران داده‌اند تا ننگ تأیید آن، هرگز از تاریخ ایران‌زمینی دادخواه پاک نشود.
این کوله‌بار، داغ آتش‌فشان مادران ایران‌زمین را به خرمن جلادان کسب و کار با مرگ می‌برد.
این کوله‌بار تجهیزات، زندانیان سیاسیِ چهار دههٔ گذشته را در خود دارد. رزمندهٔ آزادی به هیأت مردم ایران با چندین نسل از زندانیان سیاسی به‌عنوان خرد توانا در نبرد با بی‌خردان انسان‌ستیز، به مصاف نمایش حاکمیت می‌رود.
این کوله‌بار تجهیزات، نفس بند آمدهٔ زندگی با خط فقر ۱۲میلیون تومانی را، ارتش بیکاران را، کاروان اندام‌فروشان را، سیل ترک‌تحصیل شدگان را، لشکر کودکان کار را، رونق بازار زباله‌گردی را و هیمنهٔ فقر و تباهی اخلاق و فروپاشی مناسبات اجتماعی را به میدان «رأی من سرنگونی» می‌برد.
این کوله‌بار تجهیزات در لایهٔ زیرین خود، پاسخ به مسئولیت انسانی، ملی، میهنی و تاریخی را، «نه» به نمایش دیکتاتوری اوباشان اشغالگر ایران تعریف و تعیین نموده است.
حالا همهٔ این تجهیزات و اندوخته‌های ۴۲ساله در وجود همهٔ ما به‌هم پیوند خورده‌اند. به‌هم رسیدن و پیوندی برای گل دادن تمام پیموده‌ها و اندوخته‌ها در میدان تحریم سراسری نمایش انتخابات.
این تجهیزات و سرمایهٔ بی‌حد و محاسبه‌ناپذیر، عناصر مشترک اتحاد و همبستگی اقشار مردمان ضدارتجاع و دیکتاتوری برای رقم زدن «نه» بزرگ ملی در ۲۸خرداد می‌باشد. هر چه سنگین‌تر کردن کفهٴ «رأی من سرنگونی» و «نه» به نمایش دیکتاتور، تضمین ورق زدن برگ کیفی دیگری برای تحقق آرزوی صد سالهٔ ایران‌زمین در وصال به محبوب آزادی است.
