یادش به خیر امیرکبیر که 160سال پیش اولین کارخانه نخریسی و پارچه‌بافی را در ایران راه انداخت. اما چرا خیلی از کشورها که یک قرن بعد از ایران کارخانجات نساجی راه انداختند امروز از ایران جلوترند؟ مشکل در کجاست؟
به گفته مقامات رسمی رژیم 65 درصد صنایع کشور به‌حالت تعطیل در آمده است. در این میان صنعت نساجی وضعیت دشوارتری دارد، با مسامحه می‌توان گفت که صنعت نساجی تقریباً نابوده شده است. در حال حاضر تنها ۳۵ تا ۴۰ درصد ظرفیت صنعت نساجی کشور، فعال است اما باز هم نسبت به سال گذشته، ۵ تا ۱۰ درصد افزایش دپوی کالا در انبارها بوده است. این در حالی است که به‌لحاظ مواد اولیه مانند پنبه، اکریلیک، پلی استر و مواد دیگر ایران جزو کشورهای سطح بالاست.
و این صنعت یکی از صنایع سود آور و اشتغال زا است. این صنعت زنجیره‌یی از صنایع را شامل می‌شود، از تولید مواد اولیه و ریسندگی و بافندگی تا چاپ و رنگرزی و تکمیل و تولید پارچه یا کفپوش و نهایتاً لباس.
فعال بودن این بخش از صنعت باعث به راه‌انداختن صنایع دیگر از جمله کشاورزی است، پنبه اصلی‌ترین ماده اولیه این صنعت می‌باشد، قبل از انقلاب در ایران نزدیک به 250هزار تن پنبه تولید می‌شد اما الآن این میزان به 30هزار تن هم نمی‌رسد.
اما چرا این صنعت در ایران روبه نابودی است؟
«سالانه 7 میلیارد دلار پوشاک خارجی در کشور مصرف می‌شود که سه تا چهار میلیارددلار آن قاچاق است که بیشتر از مبادی رسمی وارد کشور می‌شود». (تلویزیون رژیم اسفند 5اسفند 95)
مبادی رسمی هم همان اسکله‌های و فرودگاهها و گمرک کشور است که تحت کنترل سردمداران رژیم و برادران قاچاقچی سپاه پاسداران! است. نتیجه این قاچاق البته سیه روزی مردم است.
تلویزیون رژیم 12اسفند 94 در برنامه تحت عنوان ”واردات بی‌رویه، آفت صنعت نساجی کشور ”با چند هموطن در این رابطه حرف زده است، آنها این‌چنین می‌گویند:
- نزدیک به 5سال است که در این کارخانه مشغول به کارم ولی این استرس همیشه در من وجود داره که ممکن است هر روز این کارخانه بسته بشه و من بیکار بشوم.
- کارگر بیکار هستم و مواد و چیزی هم داخل هم نمی‌رسه
- با این کیفیتی که ما داریم الآن بازاری نداره
- پارچه را تقریباً از دبی میاد
- ژاپنی هست تایلندی هست
- اینو دیگه کلاً از چین میاد از دبی هم میاد و وارد ایران میشه.
در همین رابطه رئیس مرکز پژوهش‌های صنف اتحادیه پوشاک به خبرگزاری حکومتی جام جم آنلاین می‌گوید: «ساعتی 6 کانتینر و روزانه 137 کانتینر پوشاک از ترکیه وارد ایران می‌شود. آمار رسمی گمرک ایران واردات 70 میلیون دلار پوشاک را نشان می‌دهد اما بر اساس اعلام رئیس اتحادیه صادرکنندگان پوشاک ترکیه، این کشور سالیانه 5 میلیادر دلار به ایران پوشاک صادر می‌کند. با یک حساب سر انگشتی می‌توان دید که فقط ۱.۴ (1 و چهار دهم) درصد پوشاک قانونی وارد می‌شود و ۹۸.۶ (98 و 6 دهم) درصد آن قاچاق وارد می‌شود. این تازه مربوط به کشور ترکیه است یعنی کشورهای دیگر مانند کره، چین، هند، تایلند و دیگر کشورها هم به همین منوال است. (خبرگزاری حکومتی جام جم آنلاین 15اسفند 1395)
در مورد کفش هم اوضاع به همین منوال است حتی بدتر:
لشکری رئیس هیأت مدیره جامعه صنعت کفش می‌گوید: آمار رسمی گمرک جمهوری اسلامی برای واردات کفش در سال گذشته ۶.۸ میلیون دلار بوده اما آمارهای صادرات انواع کفش به ایران از منظر سازمان تجارت جهانی ۴۹۲ میلیون دلار بوده. حدود ۸۰ برابر.» (تلویزیون رژیم 2آبان 94)
کاملاً روشن است که در این آشفته بازار حکومت آخوندی، سودهای میلیاردی آن به جیب پاسداران و آقازاده‌ها می‌رود، و در نتیجه تولید نابود و کارگران بیکار و مردم فقیرتر می‌شوند.
به گفته مقامات رسمی رژیم 65 درصد صنایع کشور به‌حالت تعطیل در آمده است. در این میان صنعت نساجی وضعیت دشوارتری دارد، با مسامحه می‌توان گفت که صنعت نساجی تقریباً نابوده شده است. در حال حاضر تنها ۳۵ تا ۴۰ درصد ظرفیت صنعت نساجی کشور، فعال است اما باز هم نسبت به سال گذشته، ۵ تا ۱۰ درصد افزایش دپوی کالا در انبارها بوده است. این در حالی است که به‌لحاظ مواد اولیه مانند پنبه، اکریلیک، پلی استر و مواد دیگر ایران جزو کشورهای سطح بالاست.
و این صنعت یکی از صنایع سود آور و اشتغال زا است. این صنعت زنجیره‌یی از صنایع را شامل می‌شود، از تولید مواد اولیه و ریسندگی و بافندگی تا چاپ و رنگرزی و تکمیل و تولید پارچه یا کفپوش و نهایتاً لباس.
فعال بودن این بخش از صنعت باعث به راه‌انداختن صنایع دیگر از جمله کشاورزی است، پنبه اصلی‌ترین ماده اولیه این صنعت می‌باشد، قبل از انقلاب در ایران نزدیک به 250هزار تن پنبه تولید می‌شد اما الآن این میزان به 30هزار تن هم نمی‌رسد.
اما چرا این صنعت در ایران روبه نابودی است؟
«سالانه 7 میلیارد دلار پوشاک خارجی در کشور مصرف می‌شود که سه تا چهار میلیارددلار آن قاچاق است که بیشتر از مبادی رسمی وارد کشور می‌شود». (تلویزیون رژیم اسفند 5اسفند 95)
مبادی رسمی هم همان اسکله‌های و فرودگاهها و گمرک کشور است که تحت کنترل سردمداران رژیم و برادران قاچاقچی سپاه پاسداران! است. نتیجه این قاچاق البته سیه روزی مردم است.
تلویزیون رژیم 12اسفند 94 در برنامه تحت عنوان ”واردات بی‌رویه، آفت صنعت نساجی کشور ”با چند هموطن در این رابطه حرف زده است، آنها این‌چنین می‌گویند:
- نزدیک به 5سال است که در این کارخانه مشغول به کارم ولی این استرس همیشه در من وجود داره که ممکن است هر روز این کارخانه بسته بشه و من بیکار بشوم.
- کارگر بیکار هستم و مواد و چیزی هم داخل هم نمی‌رسه
- با این کیفیتی که ما داریم الآن بازاری نداره
- پارچه را تقریباً از دبی میاد
- ژاپنی هست تایلندی هست
- اینو دیگه کلاً از چین میاد از دبی هم میاد و وارد ایران میشه.
در همین رابطه رئیس مرکز پژوهش‌های صنف اتحادیه پوشاک به خبرگزاری حکومتی جام جم آنلاین می‌گوید: «ساعتی 6 کانتینر و روزانه 137 کانتینر پوشاک از ترکیه وارد ایران می‌شود. آمار رسمی گمرک ایران واردات 70 میلیون دلار پوشاک را نشان می‌دهد اما بر اساس اعلام رئیس اتحادیه صادرکنندگان پوشاک ترکیه، این کشور سالیانه 5 میلیادر دلار به ایران پوشاک صادر می‌کند. با یک حساب سر انگشتی می‌توان دید که فقط ۱.۴ (1 و چهار دهم) درصد پوشاک قانونی وارد می‌شود و ۹۸.۶ (98 و 6 دهم) درصد آن قاچاق وارد می‌شود. این تازه مربوط به کشور ترکیه است یعنی کشورهای دیگر مانند کره، چین، هند، تایلند و دیگر کشورها هم به همین منوال است. (خبرگزاری حکومتی جام جم آنلاین 15اسفند 1395)
در مورد کفش هم اوضاع به همین منوال است حتی بدتر:
لشکری رئیس هیأت مدیره جامعه صنعت کفش می‌گوید: آمار رسمی گمرک جمهوری اسلامی برای واردات کفش در سال گذشته ۶.۸ میلیون دلار بوده اما آمارهای صادرات انواع کفش به ایران از منظر سازمان تجارت جهانی ۴۹۲ میلیون دلار بوده. حدود ۸۰ برابر.» (تلویزیون رژیم 2آبان 94)
کاملاً روشن است که در این آشفته بازار حکومت آخوندی، سودهای میلیاردی آن به جیب پاسداران و آقازاده‌ها می‌رود، و در نتیجه تولید نابود و کارگران بیکار و مردم فقیرتر می‌شوند.
