حدود 2هفته به نمایش انتخابات ریاستجمهوری رژیم مانده است، اصلیترین دغدغهٴ سران رژیم از خامنهای گرفته تا سایرین موضوع «امنیت» است.
خامنهای روز 10اردیبهشت 96 گفت: «عمدهی حرف بنده با مردم است. مردم عزیز ما باید بدانند که حضور آنها در عرصههای مختلف، تعیینکننده است. تعیینکنندهی چه؟ تعیینکنندهی امنیت ملی. اگر مردم در صحنه حضور داشته باشند، کشور در امنیت باقی خواهد ماند. وقتی بین ملّت و نظام فاصله ایجاد شد و ملّت در صحنه حضور پیدا نکرد؛ آنوقت دشمنان میتوانند هر کاری انجام بدهند».
بهراستی چرا خامنهای این همه بر امنیت تأکید میکند و آن را این میزان تعیین کننده میداند:
واقعیت این است که این مسأله بحث بقا و بود و نبود نظام است چنانچه شخص خامنهای امنیت را ربط میدهد به فاصله میان ملت و نظام که اگر این فاصله باشد دشمن هر کاری بخواهد میکند
برای اینکه ابعاد نگرانی خامنهای مشخص شود یک مثال مقایسه کمک کننده است:
در حال حاضر فرانسه هم در حال برگزاری انتخابات ریاستجمهوری است. دور اولش تمام شده و روز 18 اردیبهشت یعنی یکشنبه آینده دور دوم آن است
وزیر کشور فرانسه روز 27فروردین96 در مصاحبه با هفتهنامه ژورنال دودیمانش اعلام کرد: «50هزار پلیس و ژاندارم در جریان انتخابات ریاستجمهوری فرانسه امنیت انتخابات را تأمین میکنند».
میدانید فرانسه پس از حملات تروریستی در وضعیت اضطراری بهسر میبرد و حتی چند روز قبل از دور اول انتخابات شاهد عملیات تروریستی بود.
حالا توجه کنید به حرفهای پاسدار حسین اشتری فرمانده نیروی انتظامی روز 12 اردیبشهت96 در حاشیه همایش فرماندهان نیروی انتظامی آن هم در کشوری که خودشان مدعی هستند امنترین کشور است و حتی یک انفجار هم در آن صورت نمیگیرد. وی میگوید: «300هزار نیرو برای برگزاری انتخاباتی امن و با شکوه، پای صندوق های رأی استانهای کشور بکارگرفته میشوند».
این البته تنها مأموران انتظامی هستند. شما باید به این آمار، پاسداران و بسیجیها و مأموران اطلاعات و لباس شخصیها و انواع ارگانهای امنیتی و اطلاعاتی را اضافه کنید.
حالا به واقع رژیم آخوندی با این همه سرکوب و بهگیر و بهبند، و این بسیج برای نمایش انتخابات به ثبات امنیتی خواهد رسید؟
در یک جمله باید گفت که این سراب است زیرا رژیم بهدلیل عملکردهای سرکوبگرانه و غارتگرانهاش منفور مردم ایران است و روی بشکه باروت نشسته است.
رژیمی که نمیتواند دست از اعدام و کشتار و شلاق بردارد. در آستانه انتخابات در گوهردشت روز13ا اردیبهشت 7نفر را بدار کشید. بیسبب نیست که پاسدار قالیباف با وحشت میگوید:تنها 4درصد جامعه ایران راضی هستند. یعنی 96درصد ناراضیاند. یا صحبت از 25 میلیون نفر در فقر مطلق میکند. یا آخوند رئیسی صحبت از 16 میلیون حاشیهنشین میکند.
اینها نشان میدهد که رژیم روی چه بحرانی نشسته است و همه این اقدامات برای کنترل این بمب ساعتی مردمی است که منتظر یک جرقه است. همه نگرانی در امنیت نمایش انتخابات نیز در این واقعیت نهفته است.
خامنهای روز 10اردیبهشت 96 گفت: «عمدهی حرف بنده با مردم است. مردم عزیز ما باید بدانند که حضور آنها در عرصههای مختلف، تعیینکننده است. تعیینکنندهی چه؟ تعیینکنندهی امنیت ملی. اگر مردم در صحنه حضور داشته باشند، کشور در امنیت باقی خواهد ماند. وقتی بین ملّت و نظام فاصله ایجاد شد و ملّت در صحنه حضور پیدا نکرد؛ آنوقت دشمنان میتوانند هر کاری انجام بدهند».
بهراستی چرا خامنهای این همه بر امنیت تأکید میکند و آن را این میزان تعیین کننده میداند:
واقعیت این است که این مسأله بحث بقا و بود و نبود نظام است چنانچه شخص خامنهای امنیت را ربط میدهد به فاصله میان ملت و نظام که اگر این فاصله باشد دشمن هر کاری بخواهد میکند
برای اینکه ابعاد نگرانی خامنهای مشخص شود یک مثال مقایسه کمک کننده است:
در حال حاضر فرانسه هم در حال برگزاری انتخابات ریاستجمهوری است. دور اولش تمام شده و روز 18 اردیبهشت یعنی یکشنبه آینده دور دوم آن است
وزیر کشور فرانسه روز 27فروردین96 در مصاحبه با هفتهنامه ژورنال دودیمانش اعلام کرد: «50هزار پلیس و ژاندارم در جریان انتخابات ریاستجمهوری فرانسه امنیت انتخابات را تأمین میکنند».
میدانید فرانسه پس از حملات تروریستی در وضعیت اضطراری بهسر میبرد و حتی چند روز قبل از دور اول انتخابات شاهد عملیات تروریستی بود.
حالا توجه کنید به حرفهای پاسدار حسین اشتری فرمانده نیروی انتظامی روز 12 اردیبشهت96 در حاشیه همایش فرماندهان نیروی انتظامی آن هم در کشوری که خودشان مدعی هستند امنترین کشور است و حتی یک انفجار هم در آن صورت نمیگیرد. وی میگوید: «300هزار نیرو برای برگزاری انتخاباتی امن و با شکوه، پای صندوق های رأی استانهای کشور بکارگرفته میشوند».
این البته تنها مأموران انتظامی هستند. شما باید به این آمار، پاسداران و بسیجیها و مأموران اطلاعات و لباس شخصیها و انواع ارگانهای امنیتی و اطلاعاتی را اضافه کنید.
حالا به واقع رژیم آخوندی با این همه سرکوب و بهگیر و بهبند، و این بسیج برای نمایش انتخابات به ثبات امنیتی خواهد رسید؟
در یک جمله باید گفت که این سراب است زیرا رژیم بهدلیل عملکردهای سرکوبگرانه و غارتگرانهاش منفور مردم ایران است و روی بشکه باروت نشسته است.
رژیمی که نمیتواند دست از اعدام و کشتار و شلاق بردارد. در آستانه انتخابات در گوهردشت روز13ا اردیبهشت 7نفر را بدار کشید. بیسبب نیست که پاسدار قالیباف با وحشت میگوید:تنها 4درصد جامعه ایران راضی هستند. یعنی 96درصد ناراضیاند. یا صحبت از 25 میلیون نفر در فقر مطلق میکند. یا آخوند رئیسی صحبت از 16 میلیون حاشیهنشین میکند.
اینها نشان میدهد که رژیم روی چه بحرانی نشسته است و همه این اقدامات برای کنترل این بمب ساعتی مردمی است که منتظر یک جرقه است. همه نگرانی در امنیت نمایش انتخابات نیز در این واقعیت نهفته است.