با تمام شدن مناظره‌ها، مهمترین فرصت اصلی کاندیداها برای بازارگرمی و کشاندن مردم به صحنهٴ انتخابات تمام شد.
در حالی که فقط 2روز تا زمان نمایش باقی‌مانده، میزان سکوت و کناره‌گیری مردم از نمایش انتخاباتی به سرعت در حال نمایان شدن است.
روز یکشنبه 24اردیبهشت 96 محمد امین‌زاده مدیرکل سیاسی وزارت کشور در حالی‌که تلاش می‌کرد تعداد کسانی که در انتخابات شرکت نمی‌کنند را کم جلوه بدهد، ناچار شد در اولین مصاحبه رسمی خودش در این مورد، به کنارکشیدن قطعی یک سوم دارندگان حق رأی از انتخابات اعتراف بکند و بگوید که 32 درصد دارندگان حق رأی، در انتخابات شرکت نمی‌کنند!.
مدیرکل سیاسی وزارت کشور آخوندها که با رسانه‌های حکومتی مصاحبه می‌کرد دانسته یا ندانسته، یک فقره اعتراف دیگر هم کرد و گفت: بی‌اعتنایی مردم به نمایش انتخاباتی رژیم یک امر عادی با سابقه چندین ساله است!
این کارگزار وزارت کشور رژیم که متوجه اعتراف بی‌موقع خودش شده بود، تلاش کرد با بیان برخی علل پیش‌پا افتاده، پشت کردن بخش وسیعی از مردم به انتخابات را توجیه کند. امین‌زاده گفت: «اینکه ۳۲ درصد در انتخابات شرکت نمی‌کنند به‌معنای بی‌توجهی به مسائل و سرنوشت کشور و یا مخالفت با نظام جمهوری اسلامی نیست، مواردی هم‌چون عدم دسترسی به مدارک، نامساعد بودن وضعیت جسمی افراد و... نیز در این امر دخیل است».
در حالی که بوق‌های تبلیغاتی خامنه‌ای و رسانه‌های تحت کنترل وی تلاش می‌کنند به هر نحو که شده برای شرکت در انتخابات، شور و هیجان کاذب ایجاد کنند، جنبش تحریم انتخابات روز به روز گسترده‌تر می‌شود.
و به موازات تبلیغات حکومتی، شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی نیز هر روز شاهد انعکاس نظرات گروهها و اقشار مختلف مردم در پشت کردن به نمایش حکومتی انتخابات هستند.
مادران شهدای قیام 88 در شمار اولین گروه‌هایی هستند که به تحریم انتخابات قلابی فراخوان داده‌اند.
مادر امیر ارشد تاجمیر شهید قیام 88 در نامه‌یی با اشاره به همهٴ جوانان شهید و زندانی این رژیم نوشته است: «کاش. می فهمیدند و می‌دانستند. جوانهایی که در زندان. به‌دست جلادان می‌میرند.
و هیچ کس به دادشان نمی‌رسد هم ایرانی‌اند و از جنس خودشان..
آنها برای یک زندگی شرافتمندانه. کار می‌خواهند
آنها دردشان. درد کودکان کارتن خواب است
آنها دردشان. درد پدری است که کلیه می‌فروشد. تا فرزندانش شب گرسنه نخوابند
آنها سر پناهی کوچک می‌خواهند. نه کاخی در زعفرانیه
آنها. آزادی می‌خواهند تا حرفهای پر دردشان را بزنند
آنها گوش شنوا می‌خواهند برای شنیدن. نه کتک خوردن با شوکر برقی
آنها مانند فرزندان جناب مدیر یا فلان رئیس. ماشین پورشه نمی‌خواهند
آنها درد دارند. درمان می‌خواهند.. بیمارستان و پزشک و دارو می‌خواهند
آنها بیمه و برای بچه‌هایشان. نان می‌خواهند. نه شعار
آنها دل خوش. می خواهند. غم و ستم بس است
آنها انسانیت انسانی‌شان را می‌خواهند. نه توهین و تحقیر
من به قاتلان فرزندانم رأی نمیدهم».
شعلهٴ پاکروان مادر ریحانه جباری نیز نوشت: «من به قاتلان هزاران جوان رأی نخواهم داد، به غارتگران میهنم رأی نخواهم داد. به آنان که بی‌گناهان را به مسلخ بردند رأی نخواهم داد.
در حالی که کمتر از یک هفته به نمایش تهوع آوری به نام انتخابات باقی مانده است، من به هیچ‌کدام از۶ بازیگر رأی نخواهم داد. نه به سه بازیگر اصلی که خودشان با وقاحت در برابر چشمهای مردم، جنایات و دزدیهای یکدیگر را رسوا می‌کنند و نه ۳ سیاهی لشگری که برای خالی نبودن عریضه آمده‌اند. اینان در یک مورد مشترکند: همه‌شان طرفدار زندان و شکنجه و اعدامند. اصلی‌ترین مطالبه مردم نیز روشن است، آزادی، همان که زیر سایه هیچ‌کدام از اینان دست یافتنی نیست.
مردم می‌خواهند بدانند چرا جوانانشان کشته شدند؟ در کجا مدفونند؟ چرا و چگونه خزانه مردم مورد دستبرد قرار گرفته است؟
من به کسی که در هیأت مرگ بوده رأی نمیدهم. به کسی که افتخارش برپا کردن چوبه‌های دار بوده و قاتلی را بر مسند صدارت نشانده هم رأی نمیدهم. به کسی که حملات گازانبری بلد است و دستش تا آرنج در کیسه ملت است هم رأی نمیدهم».
در همین راستا، دکتر محمد ملکی اولین رئیس دانشگاه تهران پس از پیروزی انقلاب نیز طی یک مصاحبه اینترنتی، ضمن بیان بی‌اعتباری نمایش انتخاباتی رژیم، مردم را به تحریم انتخابات دعوت کرد و گفت: «یک عده ْ به نام بنیادگرا اصلاح‌گرا و نمی‌دونم اصول‌گرا، یه عده برای فریب مردم برای اینکه مردم فریب بخورن مثلاً مردم بگن، نه یه عده این اصلاحاتیها بیان کارها درست میشه! مگه این 38سال نبودن؟ همینا مگه نبودن تو این 38سال مگه سرکار نبودن، سر این مملکت بودن. همینا بودن که سر کار بودن. همینا بودن که باعث فساد و فحشا و آدم واقعاً میمونه چی چی بگه!
واقعاً یک زندگی تلخی، یک جهنم درست کردن از مملکت ایران. حالا ما بیایم دوباره فرصت بدیم دومرتبه، رأی بدیم؟
اینها آدمایی هستند که فقط دو هدف دارند یکی حفظ این نظام و دوم حفظ این نظام برای غارت و چپاول و دزدی و عرض کنم که خرید ویلا و در تمام دنیا که ویلا بخرند و پولهاشون رو منتقل کنن خارج در هیچ‌کدام از اینها موفق نمی‌شوند.
اینا بخوان یا نخوان، باید برن پشت میز محاکمه.
تنها راه مردم این هست که در انتخابات شرکت نکنند».
در حالی که فقط 2روز تا زمان نمایش باقی‌مانده، میزان سکوت و کناره‌گیری مردم از نمایش انتخاباتی به سرعت در حال نمایان شدن است.
روز یکشنبه 24اردیبهشت 96 محمد امین‌زاده مدیرکل سیاسی وزارت کشور در حالی‌که تلاش می‌کرد تعداد کسانی که در انتخابات شرکت نمی‌کنند را کم جلوه بدهد، ناچار شد در اولین مصاحبه رسمی خودش در این مورد، به کنارکشیدن قطعی یک سوم دارندگان حق رأی از انتخابات اعتراف بکند و بگوید که 32 درصد دارندگان حق رأی، در انتخابات شرکت نمی‌کنند!.
مدیرکل سیاسی وزارت کشور آخوندها که با رسانه‌های حکومتی مصاحبه می‌کرد دانسته یا ندانسته، یک فقره اعتراف دیگر هم کرد و گفت: بی‌اعتنایی مردم به نمایش انتخاباتی رژیم یک امر عادی با سابقه چندین ساله است!
این کارگزار وزارت کشور رژیم که متوجه اعتراف بی‌موقع خودش شده بود، تلاش کرد با بیان برخی علل پیش‌پا افتاده، پشت کردن بخش وسیعی از مردم به انتخابات را توجیه کند. امین‌زاده گفت: «اینکه ۳۲ درصد در انتخابات شرکت نمی‌کنند به‌معنای بی‌توجهی به مسائل و سرنوشت کشور و یا مخالفت با نظام جمهوری اسلامی نیست، مواردی هم‌چون عدم دسترسی به مدارک، نامساعد بودن وضعیت جسمی افراد و... نیز در این امر دخیل است».
در حالی که بوق‌های تبلیغاتی خامنه‌ای و رسانه‌های تحت کنترل وی تلاش می‌کنند به هر نحو که شده برای شرکت در انتخابات، شور و هیجان کاذب ایجاد کنند، جنبش تحریم انتخابات روز به روز گسترده‌تر می‌شود.
و به موازات تبلیغات حکومتی، شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی نیز هر روز شاهد انعکاس نظرات گروهها و اقشار مختلف مردم در پشت کردن به نمایش حکومتی انتخابات هستند.
مادران شهدای قیام 88 در شمار اولین گروه‌هایی هستند که به تحریم انتخابات قلابی فراخوان داده‌اند.
مادر امیر ارشد تاجمیر شهید قیام 88 در نامه‌یی با اشاره به همهٴ جوانان شهید و زندانی این رژیم نوشته است: «کاش. می فهمیدند و می‌دانستند. جوانهایی که در زندان. به‌دست جلادان می‌میرند.
و هیچ کس به دادشان نمی‌رسد هم ایرانی‌اند و از جنس خودشان..
آنها برای یک زندگی شرافتمندانه. کار می‌خواهند
آنها دردشان. درد کودکان کارتن خواب است
آنها دردشان. درد پدری است که کلیه می‌فروشد. تا فرزندانش شب گرسنه نخوابند
آنها سر پناهی کوچک می‌خواهند. نه کاخی در زعفرانیه
آنها. آزادی می‌خواهند تا حرفهای پر دردشان را بزنند
آنها گوش شنوا می‌خواهند برای شنیدن. نه کتک خوردن با شوکر برقی
آنها مانند فرزندان جناب مدیر یا فلان رئیس. ماشین پورشه نمی‌خواهند
آنها درد دارند. درمان می‌خواهند.. بیمارستان و پزشک و دارو می‌خواهند
آنها بیمه و برای بچه‌هایشان. نان می‌خواهند. نه شعار
آنها دل خوش. می خواهند. غم و ستم بس است
آنها انسانیت انسانی‌شان را می‌خواهند. نه توهین و تحقیر
من به قاتلان فرزندانم رأی نمیدهم».
شعلهٴ پاکروان مادر ریحانه جباری نیز نوشت: «من به قاتلان هزاران جوان رأی نخواهم داد، به غارتگران میهنم رأی نخواهم داد. به آنان که بی‌گناهان را به مسلخ بردند رأی نخواهم داد.
در حالی که کمتر از یک هفته به نمایش تهوع آوری به نام انتخابات باقی مانده است، من به هیچ‌کدام از۶ بازیگر رأی نخواهم داد. نه به سه بازیگر اصلی که خودشان با وقاحت در برابر چشمهای مردم، جنایات و دزدیهای یکدیگر را رسوا می‌کنند و نه ۳ سیاهی لشگری که برای خالی نبودن عریضه آمده‌اند. اینان در یک مورد مشترکند: همه‌شان طرفدار زندان و شکنجه و اعدامند. اصلی‌ترین مطالبه مردم نیز روشن است، آزادی، همان که زیر سایه هیچ‌کدام از اینان دست یافتنی نیست.
مردم می‌خواهند بدانند چرا جوانانشان کشته شدند؟ در کجا مدفونند؟ چرا و چگونه خزانه مردم مورد دستبرد قرار گرفته است؟
من به کسی که در هیأت مرگ بوده رأی نمیدهم. به کسی که افتخارش برپا کردن چوبه‌های دار بوده و قاتلی را بر مسند صدارت نشانده هم رأی نمیدهم. به کسی که حملات گازانبری بلد است و دستش تا آرنج در کیسه ملت است هم رأی نمیدهم».
در همین راستا، دکتر محمد ملکی اولین رئیس دانشگاه تهران پس از پیروزی انقلاب نیز طی یک مصاحبه اینترنتی، ضمن بیان بی‌اعتباری نمایش انتخاباتی رژیم، مردم را به تحریم انتخابات دعوت کرد و گفت: «یک عده ْ به نام بنیادگرا اصلاح‌گرا و نمی‌دونم اصول‌گرا، یه عده برای فریب مردم برای اینکه مردم فریب بخورن مثلاً مردم بگن، نه یه عده این اصلاحاتیها بیان کارها درست میشه! مگه این 38سال نبودن؟ همینا مگه نبودن تو این 38سال مگه سرکار نبودن، سر این مملکت بودن. همینا بودن که سر کار بودن. همینا بودن که باعث فساد و فحشا و آدم واقعاً میمونه چی چی بگه!
واقعاً یک زندگی تلخی، یک جهنم درست کردن از مملکت ایران. حالا ما بیایم دوباره فرصت بدیم دومرتبه، رأی بدیم؟
اینها آدمایی هستند که فقط دو هدف دارند یکی حفظ این نظام و دوم حفظ این نظام برای غارت و چپاول و دزدی و عرض کنم که خرید ویلا و در تمام دنیا که ویلا بخرند و پولهاشون رو منتقل کنن خارج در هیچ‌کدام از اینها موفق نمی‌شوند.
اینا بخوان یا نخوان، باید برن پشت میز محاکمه.
تنها راه مردم این هست که در انتخابات شرکت نکنند».
