سلب حقوق زنان در نظام ولایت‌فقیه به حدی است که حتی برخی مهره‌های این حاکمیت نیز که خود به‌طور مستقیم و یا غیرمستقیم در سرکوب دست داشته‌اند، در وحشت از شعله‌ور شدن خشم انفجاری جامعه و در جهت مصلحت نظام ناگزیر شده‌اند که سنگ حمایت از زنان را به سینه بزنند.
به‌عنوان نمونه یک عضو مجلس رژیم به نام پروانه سلحشوری در مقایسه رعایت حقوق زنان در افغانستان با ایران تحت حاکمیت آخوندها می‌گوید: ”افغانستان نگاه بهتری به زنان دارد“.
وی در مورد ممانعت از ورود زنان به ورزشگاهها می‌گوید: ”موضوع ورود زنان به ورزشگاهها یک مسأله فرهنگی است. کما این‌که در بسیاری از کشورهای اسلامی دنیا هم زنان اجازه ورود به ورزشگاهها را دارند“. (روزنامه آفتاب یزد 2مهر 96)
کار زن‌ستیزی در رژیم به جایی رسیده که یک زن وابسته به باند خامنه‌ای در روزنامه حکومتی رسالت 1مهر 96 می‌نویسد: ”ضایع شدن حقوق شهروندی مردان در حصار بی‌بندوباری زنان“ است!
وقتی در این رژیم زنان چنین موضعی دارند، طبیعی است که آخوندها هر روز بیش‌از‌پیش فشار را بر زنان میهنمان افزایش دهند. مثلاً آخوندی به نام محمد بامری گامی فراتر می‌گذارد و می‌گوید: ”خروج زن از منزل بدون اذن همسر، موجب ضایع شدن حقوق شوهر می‌شود“ چرا که: ”با این کار به کیان مقدس خانواده ضربه خواهد خورد“. (سایت دلگان پرس 27تیر 96)
نجات الله ابراهیمیان عضو شورای نگهبان رژیم نیز در زمینه کاندیدا شدن زنان برای انتخابات ریاست‌جمهوری رژیم می‌گوید: ”برداشتم با وضعیت فعلی قانون اساسی این است که در حال حاضر پذیرش خانم‌ها به‌عنوان رجل سیاسی شاید یک مقدار مشکل باشد“. (خبرگزاری ایلنا 19شهریور 96)
ملاحظه می‌شود که رژیم آخوندی چگونه با این تئوری بافیهای جنایتکارانه زنان را سرکوب می‌کند، و آنان را از ورود به بسیاری از پهنه‌های کار و فعالیتهای اجتماعی باز می‌دارد.
علت این امر واضح است زیرا ولایت فقیه دشمن آزادی زنان و مشارکت فعال آنان در امور اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و... است، و برخورداری زنان از حقوق مساوی با مردان با اندیشه زن‌ستیزانه نظام پوسیده آخوندی در تقابل است.
برپایه این اصل است که دیکتاتوری آخوندی یک راه بیشتر در مقابل زنان نمی‌گذارد و آن هم تسلیم در برابر این نظام و ایدئولوژی بهره کشانه آن است. این البته خواست آخوندهاست و آخوندها البته با سرکوب نمی‌توانند واقعیتهای را دگرگون کنند. واقعیت چیست؟
واقعیت این است که زن‌ستیزی در نظام ولایت فقیه روزبه روز و لحظه به لحظه خشم انفجاری زنان را که نیمی از جامعه را تشکیل می‌دهند هرچه متراکم‌تر می‌کند تا روز انفجار بزرگ که در آن روز اثری از نظام ولایت فقیه و اندیشهٴ زن‌ستیزی باقی نخواهد ماند.
به‌عنوان نمونه یک عضو مجلس رژیم به نام پروانه سلحشوری در مقایسه رعایت حقوق زنان در افغانستان با ایران تحت حاکمیت آخوندها می‌گوید: ”افغانستان نگاه بهتری به زنان دارد“.
وی در مورد ممانعت از ورود زنان به ورزشگاهها می‌گوید: ”موضوع ورود زنان به ورزشگاهها یک مسأله فرهنگی است. کما این‌که در بسیاری از کشورهای اسلامی دنیا هم زنان اجازه ورود به ورزشگاهها را دارند“. (روزنامه آفتاب یزد 2مهر 96)
کار زن‌ستیزی در رژیم به جایی رسیده که یک زن وابسته به باند خامنه‌ای در روزنامه حکومتی رسالت 1مهر 96 می‌نویسد: ”ضایع شدن حقوق شهروندی مردان در حصار بی‌بندوباری زنان“ است!
وقتی در این رژیم زنان چنین موضعی دارند، طبیعی است که آخوندها هر روز بیش‌از‌پیش فشار را بر زنان میهنمان افزایش دهند. مثلاً آخوندی به نام محمد بامری گامی فراتر می‌گذارد و می‌گوید: ”خروج زن از منزل بدون اذن همسر، موجب ضایع شدن حقوق شوهر می‌شود“ چرا که: ”با این کار به کیان مقدس خانواده ضربه خواهد خورد“. (سایت دلگان پرس 27تیر 96)
نجات الله ابراهیمیان عضو شورای نگهبان رژیم نیز در زمینه کاندیدا شدن زنان برای انتخابات ریاست‌جمهوری رژیم می‌گوید: ”برداشتم با وضعیت فعلی قانون اساسی این است که در حال حاضر پذیرش خانم‌ها به‌عنوان رجل سیاسی شاید یک مقدار مشکل باشد“. (خبرگزاری ایلنا 19شهریور 96)
ملاحظه می‌شود که رژیم آخوندی چگونه با این تئوری بافیهای جنایتکارانه زنان را سرکوب می‌کند، و آنان را از ورود به بسیاری از پهنه‌های کار و فعالیتهای اجتماعی باز می‌دارد.
علت این امر واضح است زیرا ولایت فقیه دشمن آزادی زنان و مشارکت فعال آنان در امور اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و... است، و برخورداری زنان از حقوق مساوی با مردان با اندیشه زن‌ستیزانه نظام پوسیده آخوندی در تقابل است.
برپایه این اصل است که دیکتاتوری آخوندی یک راه بیشتر در مقابل زنان نمی‌گذارد و آن هم تسلیم در برابر این نظام و ایدئولوژی بهره کشانه آن است. این البته خواست آخوندهاست و آخوندها البته با سرکوب نمی‌توانند واقعیتهای را دگرگون کنند. واقعیت چیست؟
واقعیت این است که زن‌ستیزی در نظام ولایت فقیه روزبه روز و لحظه به لحظه خشم انفجاری زنان را که نیمی از جامعه را تشکیل می‌دهند هرچه متراکم‌تر می‌کند تا روز انفجار بزرگ که در آن روز اثری از نظام ولایت فقیه و اندیشهٴ زن‌ستیزی باقی نخواهد ماند.
