روز چهار‌شنبه(۱۳آذر) تلویزیون رژیم پاسخ خامنه‌ای به درخواست پاسدار شمخانی دبیر شورای عالی امنیت رژیم را پخش کرد که بر اساس آن خامنه‌ای با درخواست او موافقت کرد مبنی بر این‌که «بر اساس چارچوبهای قانونی موجود، شهروندان عادی که بدون داشتن هیچگونه نقشی در اعتراضات و اغتشاشهای اخیر و در میانه درگیریها جان باخته‌اند، در «حکم شهید» محسوب شوند... قربانیانی که در جریان تظاهرات اعتراضی به هر نحو جان خود را از دست داده‌اند، موضوع پرداخت دیه و دلجویی از خانواده‌های آنان (قرار گیرند) و حتی کسانی هم که به‌صورت مسلحانه و در درگیری... کشته شده‌اند، مقرر گردید پس از بررسی وضعیت و سوابق خانواده آنان... متناسباً مورد توجه و دلجویی قرار بگیرند».
معنی و علت این اقدام عجیب و بی‌سابقه؟
معنای تقسیم کشته‌ها به بیگناه که به‌طور تصادفی هدف قرار گرفته‌اند، اعتراف به این واقعیت است که پاسداران جنایتکار به‌طور کور روی جمعیت رگبار گشوده‌اند و شمار کثیری را کشته‌اند. در مورد بازداشتی‌ها هم روشن است که انبوهی به‌صورت کور و فله‌ای دستگیر شده‌اند تا بعداً به‌تعبیر دژخیمان، غربالگری در مورد آنها صورت بگیرد.
ژست رأفت و دلجویی و رسیدگی در حالی است که خود خامنه‌ای روز ۲۶آبان، ۲روز پس از شروع قیام، دستور سرکوب و کشتار را صادر کرد و از مسئولان نظام خواست با قاطعیت به مسئولیت خود عمل کنند. او روز سه‌شنبهٔ هفتهٔ گذشته ۶آذز نیز در دیدار با مزدوران بسیجی، قیام را «یک توطئه‌ٔ عمیق، وسیع و بسیار خطرناک» خواند و به آنها گفت که در همهٔ محله‌ها حضور داشته باشند و با یادآوری مجدد آتش به‌اختیار، دست آنها را در آدمکشی باز گذاشت.
علاوه بر این، عوامل و گماشتگان خامنه‌ای در همه جا، پیوسته نعرهٔ اعدام و اعمال اشد مجازات دربارهٔ دستگیرشدگان قیام سرداده‌اند.
کیهان خامنه‌ای(۲۸آبان) در نوشته‌ای به‌قلم حسین شریعتمداری مردم معترض را به اعدام تهدید کرد و با تأکید بر این‌که «مراجع قضایی مجازات اعدام با طناب دار را برای لیدرهای آشوب اخیر قطعی می‌دانند»، نوشت: «اقدام آشوبگران مصداق بغی است و مجازات قانونی و شرعی آنها اعدام است».
سپاه پاسداران نیز طی اطلاعیه‌ای تظاهرات‌کنندگان را تهدید کرد در صورت ادامه اعتراضها با پاسخی انقلابی مواجه خواهند شد.
سخنگوی قوه قضاییه خامنه‌ای نیز بازداشت‌شدگان قیام را، وابسته به سرویس‌های امنیتی خارجی قلمداد کرد.
گماشته‌های خامنه‌ای در جمعه‌بازارها نیز خواستار اشد مجازات یعنی اجرای حکم اعدام در مورد بازداشتی‌های قیام بودند. از جمله آخوند احمد خاتمی در نمایش جمعهٔ تهران نعره می‌کشید: «به‌عنوان یک طلبه‌ای که بیش از ۲۰سال است در حوزه خارج فقه و اصول می‌گویم، می‌گویم اینها باغی هستند اینها محارب هستند و باید به‌اشد مجازات برسند».
در ضدتظاهرات‌هایی هم که رژیم راه می‌انداخت، چه در پلاکاردها و چه در قطعنامه‌ها، خواسته اصلی اعمال اشد مجازات و اعدام «آشوبگران» بود.
روشن است که این چنگ و دندان نشان دادن‌ها هم مانند صدور دستور کشتار، بنا به خواست و به اشارهٔ خود خامنه‌ای بوده، بنابراین باید پرسید چه شده که او اکنون از رأفت اسلامی دربارهٔ بازداشتی‌ها و رسیدگی و دلجویی نسبت به خانواده‌های شهیدان دم می‌زند؟ بی‌تردید ترس از عواقب کشتار بزرگ و انفجار خشم مردم که این‌بار از خون هزاران شهید مایه می‌گیرد، دیکتاتور خونخوار را به چنین ژست دجالگرانه و فریبکارانه‌ای واداشته است. این علامت بارز تضعیف شدید رژیم و شخص ولی‌فقیه ارتجاع و نشانهٔ دیگری از پیروزمندی قیام و از علائم پایان کار نظام ولایت است.
روشن است که هیچ فرد عاقلی گمان نمی‌برد که این هیولای ارتجاع و ضحاک خون‌آشام زمان، ناگهان دچار درد وجدان شده و از جنایت دست برداشته باشد، چرا که ژست «رأفت اسلامی» خامنه‌ای در حالی است که:
- رژیم و دستگاه قضایی تحت‌امر خامنه‌ای، هم‌چنان از ارائهٔ هر گونه آمار و ارقام دربارهٔ شهیدان، مجروحان و اسیران قیام خودداری می‌کند.
- خانواده‌های شهیدان هم‌چنان اجازهٔ برپایی مراسم برای عزیزان خود را ندارند.
- شکنجهٔ سبعانهٔ هزاران تن که در جریان قیام دستگیر شده‌اند هم‌چنان در همهٔ زندانها و شکنجه‌گاهها ادامه دارد و زندانیان در غیرانسانی‌ترین شرایط به‌سر می‌برند.
لذا این موضع خامنه‌ای یک دجالگری احمقانه و بی‌مایه است که بن‌بست و در‌گل‌ماندگی بیش‌از‌پیش او را به نمایش می‌گذارد.
اولین رأفت در حق مردم ایران؟
اولین رأفت در حق مردم ایران این است که خامنه‌ای پلید گور خودش را گم کند و به‌خواست عموم مردم ایران که شعار می‌دهند «خامنه‌ای حیا کن، مملکتو رها کن!» تن بدهد. البته روشن است که هیچ دیکتاتوری تاکنون خودش و صرفاً با شعار کنار نرفته، دیکتاتورها تنها با قهر انقلابی مردم بپاخاسته به‌زیر کشیده می‌شوند و قیام ظفرنمون مردم ایران اثبات کرد که این در توان خلق قهرمان ایران هست. قیامی که خامنه‌ای جنایتکار را مجبور کرد از عربده‌کشی روزهای اول که قیام‌آفرینان را اشرار می‌خواند و خیره‌سرانه دستور کشتار و سرکوب آنها را صادر می‌کرد، عقب‌نشینی کرده، به کشتار تظاهرات‌کنندگان بیگناه اعتراف کند و مجبور به توسل به این قبیل ژستهای دجالگرانه و شیادانه نماید.
اکنون پس از اعتراف صریح دیکتاتور ارتجاع مبنی بر کشتار «شهروندان عادی که هیچگونه نقشی در اعتراضات نداشته‌اند» مردم و مقاومت ایران خواست خود را که پیش‌تر توسط خانم مریم رجوی بیان شده، مصرانه تکرار می‌کنند که: «شورای امنیت باید خامنه‌ای و روحانی و رئیسی را به‌خاطر کشتار بزرگ، جنایتکاران علیه بشریت اعلام کند تا در برابر عدالت قرار بگیرند. رژیم با انواع ترفندها تلاش می‌کند آمار واقعی شهیدان را مخفی نگاه دارد. سازمان ملل باید سریعاً هیأت‌های تحقیق در مورد شهیدان و مجروحان و زندانیان را به ایران بفرستد».
