از ۲۵خرداد تا ۲۴تیر شاهد درخشش سلسلةی از ستارگان پرفروغ آزادی بودیم.
آتشفشانی که جرقه‌اش در بروکسل زده شد و در اشرف گل کرد.
و روز ۲۴تیر در اشرف۳به کهکشان جنبش دادخواهی قتل‌عام شدگان رسیدیم.
در این میدان شهادت تعدادی از شاهدان با بیان میزان شقاوت جلادان و اوج صلابت و ایستادگی شهیدان بر دفاع از نام مجاهد حاضران را به‌شدت تحت تاثیر قرار داد.
شاهدی که مدتها در واحد مخوف مسکونی لاجوردی بود در علت شکنجه و کشتار و قتل‌عام گفت:
هما جابری: «وقتی دید نمیتونه روحیه مقاومت و با شکنجه و سلول انفرادی از بین ببره تصمیم گرفت یک شکنجه‌گاه مخفی به نام واحد مسکونی در زندان قزلحصار درست کنه».
علت: شکستن نام و آرمان مجاهد بود.
مجید صاحب جمع: در این قتل عام هیات مرگ پس از احراز مشخصات زندانی از او فقط یک سؤال سرنوشت‌ساز می‌کردند. فقط یک سؤال»
.اتهامت چیست؟ مجاهد خلق
محمود رویایی: از یک هم سلولی بگویم یک دانشجوی بابل. کسی که به‌دلیل فشارهای ۷ساله زندان تعادلشو از دست داده بود. خیلی چیزهارو نمی‌دونست یادش نبود. وقتی که صداش کردن هیات مرگ و ازش اتهامش رو پرسیدند. اسم و رسمش یادش بود. گفت من عباس افغان مجاهد خلقم و اعدام شد.
عابد المصیری نماینده پارلمان اردن در تشریح همین آیین گفت:
«سه روز است که من شاهد این چهره‌ها هستم. شاهد این قامتهای ایستاده هستم که شرافت را رقم زده‌اند. مجاهدین خلق فقط یک اسم نیست یک آرمان سترگ و یک پیام بزرگ است که با خون آزادگان آبیاری شده‌اند».
