این روزها هیولای گرانی که کارگزاران و رسانه‌های نظام برای توصیف آن از عباراتی مانند «انفجاری» و «لجام گسیخته» استفاده می‌کنند، همزمان با فاجعهٔ کرونا مردم ایران را زیر سنگین‌ترین فشارها قرار داده است. تصاویری که توسط خود مردم در شبکه‌های اجتماعی از فقر و نداری مردمی که بر روی دریایی از نفت و گاز و انواع منابع زندگی می‌کنند، هر وجدانی را جریحه‌دار می‌کند. کسانی که تا کمر داخل سطل‌های زباله خم شده‌اند؛ کشاورزان محروم آق‌قلا که در برابر مطالبهٔ بازپرداخت وامشان از سوی بانک‌های غارتگر زیر فشار قرار گرفته‌اند، فریاد می‌زنند: خرجی زن و بچه‌مان را هم نداریم، چه رسد به بازپرداخت وام ۲۰۰میلیون تومانی! زنانی که برای سیر کردن فرزندانشان راهی ندارند جز تکدی‌گری در میدانها و چهارراه‌ها؛ تا کودکان معصوم دستفروش و واکسی که با چهره‌های تکیده مجبورند کودکی‌شان را میان دود و هیاهوی شهر به حراج بگذارند.
وضعیت گرانی و فقر چنان است که از درون خود رژیم هم پیاپی به آن اعتراف می‌کنند. یکی تیتر می‌زند: «افزایش انفجاری قیمت مواد غذایی تنها در چند ماه اخیر» (روزنامهٔ سبزینه-۹ شهریور)؛ و یکی هم دربارهٔ فقر کارگران می‌نویسد: «جان دادن بر سر نان، سهم کارگران صنعت ساختمان» (ایلنا-۹ شهریور).
نرخ تورم سالانه تنها در مردادماه، آن هم با آمارهای کوچک شدهٔ رژیم به ۴۵و ۲دهم درصد می‌رسد (تجارت نیوز-۱ شهریور)؛ پنیر که در کنار نان ساده‌ترین مواد غذایی مردمی است که توان تهیهٔ گوشت ندارند، تنها طی چند هفته با افزایش ۳۸درصدی قیمت از ۱۴هزار و ۵۰۰تومان برای هر بستهٔ ۴۰۰گرمی، به ۲۰هزار تومان رسیده است؛ نان هم از گرانی‌ها بی نصیب نمانده و ۵۰درصد گران شده است. قیمت گوشت سر به فلک می‌کشد و مردم مجبورند «برای تأمین پروتئین مورد نیاز کودکانشان به خرید گرمی گوشت» رو بیاورند (همشهری-۸ شهریور).
قیمت ارزان‌ترین خانه در تهران هر متر مربع به‌حدود ۱۵میلیون تومان رسیده و یک کارگر اگر حقوق ۵بار زیر خطر فقر خود را تماماً پس‌انداز کند و هیچ خرجی هم نداشته باشد، بیش از ۴۰سال طول می‌کشد تا صاحب یک خانه کوچک شود. سایت همشهری در گزارشی تصویری می‌گوید گرانی آن‌چنان افسارگسیخته شده که حتی «مردم برای گذران زندگی ناچار به فروش لوازم خانه‌شان» رو آورده‌اند (۸ شهریور).
ریشهٔ این وضعیت هم غارت نهادینه مافیای زیر نظر خامنه‌ای است. این مسأله آن‌قدر عیان است که خود کارگزاران نظام در جدال باندی اعتراف می‌کنند «با یک مافیای دهن‌باز روبه‌رو» هستیم (نمکی-وزیر بهداشت پیشین-۱۰ شهریور) و از «کمبود کالا در بازار و وفور همان کالا در گمرک»، یعنی احتکار حکومتی خبر می‌دهند که یکی از علت‌های اصلی این گرانی‌هاست (جوان-ارگان سپاه پاسداران-۹شهریور).
اما این گرانی‌های افسارگسیخته که در سایر بحرانها از جمله کرونا ضرب شده است، بیش از هر زمان خشم و نفرت اجتماعی را از نظام آخوندی به اوج رسانده است. تا جایی که سران و کارگزاران نظام هر لحظه در کابوس به حرکت در آمدن مردم به‌جان آمده و خشمگین هستند که می‌تواند بنیان رژیم غارتگرشان را برکند. همین کابوس باعث شده هشدار دهند: با جامعه‌ای با «خشم فرو خفته و تلنبار شده» مواجهیم و «آستانة تحمل مردم در وضعیت قرمز است». (رسالت-۱۰شهریور)
