روز دوشنبه اول مرداد ۹۷، مرکز آمار ایران نرخ تورم را با انتشار گزارش شاخص قیمت مصرف‌کننده مربوط به تیرماه ۱۳۹۷ اعلام کرد. در این گزارش، عدد شاخص کل نسبت به ماه قبل ۴/۴درصد افزایش نشان می‌دهد. در مقایسه با شاخص کل در ماه مشابه در سال قبل با افزایش ۱۳/۸درصد مواجهیم. معنای این اعداد و ارقام این است که خانوارهای ایرانی در تیرماه ۱۳۹۷ به‌طور میانگین ۱۳/۸درصد بیشتر از تیرماه ۱۳۹۶ برای خرید یک مجموعه کالا و خدمات یکسان هزینه کرده‌اند. کالاها و خدمات ۱۳/۸دهم درصد گران‌تر شده‌اند. حال آن‌که ۱۳۹۶، خود سال جرقه‌خوردن قیامی بود که با اعتراض به گرانی آغاز شد و حالا با گرانی افسارگسیخته‌تری مواجهیم. این وجهی از انبار باروت و بمب ساعتی‌ای است که مقامات رژیم پیوسته به آن اذعان می‌کنند.
نقوی حسینی، عضو مجلس ارتجاع، اول مرداد ۹۷: «گرانی‌های سرسام‌آور کمر مردم رو شکسته، حوزه مسکن مردم رو داره کلافه می‌کنه... حوزه کالاهای اساسی و کالاهای عمومی مردم رو نگران می‌کنه / ما الآن در شرایط سختی قرار داریم... بحران بیکاری داریم، گرانی‌های لجام‌گسیخته داریم، بحران مسکن داریم، بحران ارز داریم، ارزش پول ملی ما سقوط کرده هر روز داره میاد پایین‌تر، بی‌ثباتی اقتصادی داریم».
وکیلی، عضو مجلس ارتجاع، اول مرداد ۹۷: «در جامعه امروز ایران همه سلایق روی یک موضوع توافق داریم و آن این‌که وضع کنونی کشور خوب نیست... وارد یک مرحله عمیقی از بحران شدیم».
لاهوتی، عضو مجلس ارتجاع، اول مرداد ۹۷: «سیاست‌های خارجی راهی که دولت انتخاب کرده بود راه غلطی نبود منتهی بالاخره با بن‌بست روبه‌رو شد».
مطابق گزارش منتشرشده توسط مرکز آمار ایران، شاخص رشد قیمت در برخی کالاها مانند گوشت قرمز، سبزیجات، شیر، پنیر، تخم‌مرغ، چای، قهوه و دخانیات بالای ۱۲درصد بوده است. در این گزارش، نرخ بیکاری جوانان ۱۵ تا ۲۹ساله، به رقم ۲۵/۵درصد رسیده است و این در حالی است که بانک مرکزی رژیم، برای خود این ملاک را قرار داد است که هر کس که در هفته رأی‌گیری این نهاد یک ساعت کار کرده باشد شاغل محسوب می‌شود.
به این ترتیب شاخص‌های اقتصادی حتی در آمار مجعول و تحریف‌شده رژیم، سمت و سوی سقوط شتابان را نشان می‌دهند.
ورشکستگی اقتصادی به‌خصوص در شرایطی که فساد مالی آخوندها شهرتی جهانی پیدا کرده و اختلاس و دزدی نجومی همه جناح‌های حاکمیت زبان‌زد خاص و عام است، بلافاصله به بحران اجتماعی و تا آنجا که به رژیم برمی‌گردد به کابوسی نزدیک‌شونده و غیرقابل اجتناب تبدیل می‌شود.
