در روزهای پایانی سال 96 شاهد موجی از واکنشهای هراس‌آلود رژیم نسبت به مجاهدین و مقاومت ایران بودیم. این موج هراس به‌خاطر برگزاری مراسم نوروزی در سنای آمریکا و پخش مستقیم سخنان مریم رجوی رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت در این مراسم بود. همین‌طور درخواست دو عضو مجلس سنای آمریکا برای افزایش حمایت از مجاهدین، موج دیگری از جیغ های بنفش در درون رژیم را بر انگیخت. ناظران گفتند این موج اگر‌چه در آن حرف جدیدی از جانب رژیم جز همان لجن پراکنیهای نخ‌نماشده و به ارث رسیده از دوران خمینی نداشت، اما حاکی از اعتلای جایگاه مقاومت در تعادل‌قوای بین‌المللی با رژیم بود. با فرا رسیدن سال نو و مراسم نوروزی مجاهدین، شوک سنگین دیگری به رژیم وارد شد به شکلی که تا دو روز دم برنیاورد خاصه این‌که در این مراسم جولیانی خبر از تغییرات جدید در کاخ سفید داد. همین منجر به بی‌اختیاری رژیم در واکنش نسبت به مجاهدین شد. گزارش این واکنشهای زنجیره‌یی در چهار روزه اول سال 97 مثنوی هفتاد من کاغذ می‌شود.
این واکنشها از حضور جولیانی در مراسم نوروزی مجاهدین شروع شد البته با 48ساعت سکوت اولیه ناشی از شوک:
خبرگزاری سپاه پاسداران (فارس) در روز دوم فروردین در خبری با عنوان «اعتراف مشاور ترامپ به نقش مجاهدین در آشوبهای اخیر»ٰ نشان داد که رژیم می‌خواهد بگوید از گیجی اولیه در آمده و می‌خواهد واکنش نشان دهد. اما ترجیح داد به‌نقل از یک منبع خارجی خبر را نقل کند و زوزه‌هایش را به‌صورت کدهای آخوند‌ساخته «منافقین» و «تروریست» وارد متن خبرگزاری فوربس بکند. خبرگزاری سپاه پاسداران نوشت: «وبگاه فوربس گزارش داده جولیانی روز سه‌شنبه به آلبانی سفر کرده و با رهبر مجاهدین دیدار کرده است.
او در یک سخنرانی که روز سه‌شنبه در جمع «مجاهدین» ایراد شده بر «نقش حیاتی» این گروه در «اعتراضات» در ایران تأکید کرد». این خبرگزاری وسط این بحر طویل زوزه‌ها، به یاد داغهای قبلی‌اش افتاده و افزوده است: «پیش از این هم «مریم رجوی» (رهبر مجاهدین) در گفتگو با یک روزنامه سعودی اذعان کرد که عناصر این گروه در آشوبهای اخیر در ایران نقش داشته‌اند.
رجوی در ادامه صراحتاً اذعان کرد که اغتشاشاتی که در دی‌ماه در ایران رخ داد، محصول کار (مجاهدین) بود. او گفت: «طبیعتاًً، آنچه در ایران رخ می‌دهد، کار شبکه‌های مجاهدین خلق در شهرهای مختلف است و ارتباطی با فعالیت سیاسی [سازمان] در سطح بین‌الملل ندارد، از جمله در فرانسه».
خبرگزاری حکومتی فارس پارس هم در روز 2فروردین با تکرار همان ناله‌ها افزود: «مشاور غیررسمی رئیس‌جمهور آمریکا به حضور (سازمان مجاهدین) در آشوبهای اخیر در ایران اعتراف کرده است.
زوزه‌ها در تمام محافل خبری ریز و درشت نظام و در هر دو باند یکسان است. یک سایت حکومتی از باند روحانی نوشت: «جولیانی» روز سه‌شنبه به آلبانی سفر کرده و با (رهبر مجاهدین) دیدار کرده است.او در یک سخنرانی که در جمع (مجاهدین) ایراد شده بر «نقش حیاتی» این گروه در «اعتراضات» در ایران تأکید کرد» (تجارت نیوز: 2فروردین).
قضاییه آخوندی هم در خبرگزاری وابسته به خود فریاد برآورد که: «حضور و فعالیت (اعضای سازمان مجاهدین خلق) در پاریس نقطه ابهامی در روابط میان ایران و فرانسه است» و در زیر تیتر «تجمع (مجاهدین) در نزدیکی وزارت‌خارجه فرانسه» افزود: «در اواخر آذرماه سال ۹۶، دولت فرانسه برای چندمین بار طی سال‌های اخیر به (سازمان مجاهدین خلق) مجوز تجمع داد. تجمعی که در میدان انولید پاریس در کنار وزارت‌خارجه فرانسه برگزار شد و قابل تامل آنکه «ژان پیر میشل» سناتور سابق فرانسوی نیز در این تجمع سخنرانی کرد». خبرگزاری قضاییه آخوندی در یک زیر تیتر دیگر با عنوان: «دهن‌کجی مقامات الیزه» افزوده است: «اما دولت فرانسه پیش‌تر نیز برای (سازمان مجاهدین) امکاناتی از این دست فراهم کرده بود. در دهم تیرماه سال ۹۶درست ۴۸ساعت پس از سفر ظریف به پاریس، مسئولان فرانسوی به (سران سازمان مجاهدین خلق ایران) اجازه برگزاری میتینگ دادند. ظریف هم در واکنش به این موضوع، آن را یک نقطه ابهام در روابط ایران و فرانسه دانست».
در نشست ۱۰تیر (مجاهدین) در پاریس، اکثر چهره‌های غربی و عربی ایران‌ستیز از جمله «نیوت گینگریچ» رئیس سابق مجلس نمایندگان آمریکا، «رودی جولیانی» شهردار پیشین نیویورک و از چهره‌های نزدیک به دونالد ترامپ، «جوزف لیبرمن» عضو حزب دموکرات آمریکا، «جان بولتون» نماینده اسبق آمریکا در سازمان ملل‌متحد و پای همیشگی میتینگ‌های (مجاهدین)، «میشل دو کولور» نماینده مجلس ملی فرانسه و هم حزبی امانوئل ماکرون به همراه «ترکی الفیصل» شاهزاده متنفذ سعودی، حضور داشتند.
نکته قابل تامل آن بود که مقامات فرانسوی پس از این نشست به خود زحمت ندادند که به اعتراض مسئولان ایرانی پاسخ دهند» (خبرگزاری حکومتی میزان- 3فروردین 97).
یک سایت حکومتی دیگر هم ابراز وحشت خود از بی‌عملی لاعلاج وزارت‌خارجه رژیم را اینگونه انعکاس داد: «روز یکشنبه ۲۷اسفند ”رودی جولیانی مشاور رئیس‌جمهور آمريکا در امور امنیت سایبری“ با مریم رجوی در آلبانی دیدار و درباره «وضعیت بحرانی حکومت ایران به‌ویژه بعد از تظاهرات اخیر مردم ایران و ضرورت اتخاذ سیاستی قاطع در قبال جمهوری اسلامی» گفتگو کرد. این‌که می‌بینیم دستگاه دیپلوماسی ما هنوز در قبال این خبر واکنشی از خود نشان نداده و روزه سکوت گرفته است بی‌حکمت نیست. نگاه برخی مسئولان ما به بیرون است، انگار که دردهای جامعه با لبخندهای بی‌محتوی درمان می‌شود» (سایت حکومتی قابوس نامه – 2فروردین).
با انتشار خبر نصب جان بولتون به‌عنوان مشاور امنیت ملی آمریکا از سوی رئیس‌جمهور این کشور واکنشهای رژیم به مجاهدین هیستریک تر شد:
تلویزیون رژیم در روز سوم فروردین سکوتش را با این خبر شکست: «رئیس جمهور آمریکا جان بولتون را به جای مک مستر نشانده. بولتون همچنین حامی (مجاهدین) و یک پای ثابت نشستهای فرقه رجوی در پاریس است.
یک سایت وابسته به باند خامنه‌ای با درج عکسهای جان بولتون در کنار رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت نوشته است: «حامی دو آتیشه (مجاهدین) رئیس شورای امنیت ملی آمریکا می‌شود.
جان بولتون رابطه خوبی با (سازمان مجاهدین خلق) دارد. با مریم رجوی،، دیدار کرده و در چند برنامه‌این گروه، حاضر شده یا سخنرانی کرده است. او در تابستان گذشته در گردهم‌آیی مجاهدین گفت: تا قبل از سال ۲۰۱۹، ما که این‌جا هستیم، در تهران جشن خواهیم گرفت» (سایت حکومتی جام نیوز- 3فروردین).
سایت حکومتی خبرآنلاین در روز 3فروردین سؤال مقدر در پیش روی نظام را با خوانندگانش در میان گذاشت و نوشت: «شما نظر بدهید/ جان بولتون یک جمهوری‌خواه تندرو و حامی (مجاهدین)، مشاور امنیت ملی آمریکا می‌شود... پیامدهای داخلی، منطقه‌ای و بین‌المللی انتخاب بولتون را چگونه ارزیابی می‌کنید؟».
رضا سراج بازجوی سابق و کارشناس مسائل سیاسی و بین‌الملل فعلی رژیم نوشت: «تغییرات در واشینگتن، سیاست خارجی آمریکا را به سمت و سوی ایران ستیزی، تشدید فشار و تحریم، معتبرسازی تهدید و تغییر ساختار جمهوری اسلامی از طریق جریانهای برانداز، به‌ویژه (مجاهدین) می‌برد» (سایت حکومتی مشرق – 4فروردین).
ناظران می‌گویند شتاب حوادث نشان می‌دهد که دیر نیست که رژیم در واکنش هایش از زوزه بگذرد و به عمامه بر زمین زدن برسد. چرا که در فاز سرنگونی اگر هم دلخوشکنک‌هایی به دست آورد موقت است. و دیگر از این ستون به آن ستون فرج نیست. مصیبت بیشتر و خفگی و تنگنای از پای درآورنده است.
