وقوع سلسله‌ای از رخدادهای بین‌المللی و منطقه‌یی طی روزهای اخیر انزوای بین‌المللی رژیم را چنان تشدید کرده که در طول حیات نظام آخوندی بی‌سابقه است.
صرف‌نظر از درگیری رژیم با آمریکا و اروپا بر سر برجام و تحریم‌های اقتصادی و تسلیحاتی که هم‌چنان در جریان است، وقوع چند رویداد مهم دیگر، هر یک به نوبه خود بر فشارهای بین‌المللی و منطقه‌یی رژیم افزوده و ضعف و ناتوانی بیش از حد ولایت فقیه را آشکار کرده است.
حقوق بشر و انزوای رژیم
روز دوشنبه ۲۲ژوئن ۲۰۲۰ سازمان ملل متحد با صدور قطعنامه‌یی مأموریت جاوید رحمان نمایندهٔ ویژهٔ سازمان ملل برای حقوق‌بشر ایران را تمدید کرد. این قطعنامه با اکثریت آرا من‌جمله کشور هلند که جایگزین سوئد در گروه شده بود به تصویب رسید و نمایندهٔ این کشور طی سخنانی ضمن برشمردن موارد متعدد نقض حقوق‌بشر از جمله سرکوب تظاهرات آبان و اعدام نوجوانان نسبت به وضعیت وخیم حقوق‌بشر در ایران هشدار داد. اکثریت نمایندگان ملل حتی برزیل که معاملات زیادی با رژیم دارد با دادن رأی مثبت به قطعنامه از رژیم خواستند که با بازدید نماینده ویژه از ایران و تحقیقات مستقل و تهیهٔ گزارش از وضعیت حقوق‌بشر در ایران موافقت کند.
طرح شکایت از رژیم در دادگاه لاهه
علاوه بر آنچه گفته شد، تهدید زلنسکی، رئیس‌جمهوری اوکراین مبنی بر شکایت از رژیم در دادگاههای بین‌المللی لاهه، واقعهٔ کم‌سابقهٔ دیگری بود که بر پایین آمدن رژیم در تعادل‌قوای بین‌المللی دلالت می‌کند.
سایت دویچه وله (۲ تیر ۹۹) به‌نقل از وی نوشت:
«ایران نه تنها جعبه‌های سیاه هواپیمای اوکراینی را تحویل نداده بلکه به تعهدات خود در قبال خانواده قربانیان هم عمل نکرده است. زلنسکی گفته در صورت عدم اجرای این تعهدات، چاره‌ای جز مراجعه به دادگاه بین‌المللی لاهه وجود ندارد».
فشار از جانب همسایگان رژیم
از جمله نمونه‌های دیگر کشتار مهاجران افغانستان بود که خشم مردم و دولت این کشور را بر علیه رژیم برانگیخت. و تظاهرات متعددی را در شهرهای مختلف افغانستان در پی داشت. آنها با سر دادن شعارهای تیز علیه خامنه‌ای و آتش زدن تصاویر منحوس او به‌شدت به رژیم حمله کردند. این در حالی‌است که رژیم در سال‌های اخیر با سرمایه‌گذاریهای فراوان تلاش کرده است که جای پایش را در افغانستان بیشتر از پیش باز کند. اما اکنون مردم این کشور با تظاهرات خود بر این تشبثات خط بطلان کشیدند. پاسدار شمخانی دبیر شورای امنیت ملی رژیم در دیدار با سرپرست وزرات خارجه افغانستان عصبانیت خود را از اقدامات مردم و دولت افغانستان بر علیه رژیم نشان داد و گفت:
«نیروهای انتظامی ایران هیچگونه نقشی در شکل‌گیری این رخدادها نداشته‌اند، فضای خبری سنگین و غیرمستند ایجاد شده از سوی برخی مسئولان و رسانه‌های افغانستان مایه تعجب و تأسف است» (خبرگزاری فارس ۱تیر ۹۹)
آغاز تظاهرات دوبارهٔ مردم لبنان و شعار برعلیه حزب‌الشیطان متحد رژیم در این کشور هم که معادل حمله به رژیم آخوندی است، از نمونه عواملی است که بر انزوای بیشتر رژیم در منطقه دامن زده است.
دردناک‌ترین ضربه به آخوندها
دردناک‌ترین ضربه برای آخوندها دور شدن اروپا از رژیم است که طی سال‌ها اهرمی برای مانور آنها در مذاکرات برجام و ایستادگی در برابر آمریکا بوده است. ارائه پیش‌نویس قطعنامه شورای حکام توسط کشورهای آلمان و انگلیس و فرانسه که نهایتاً به تصویب شورا رسید بیش از هر چیز بر عصبانیت رژیم افزود. به‌خصوص که علاوه بر این وزرای خارجه سه کشور مذکور در برلین در نزدیکی به سیاست‌های آمریکا در بیانیه‌یی حمایت خود را از تمدید تحریم تسلیحاتی رژیم تا سال ۲۰۲۳میلادی اعلام کردند.
روزنامه حکومتی وطن امروز (۱ تیر ۹۹) این عصبانیت را به‌خوبی بازتاب داده‌است:
«تروئیکای اروپایی در حالی «نگرانی از امنیت و ثبات منطقه» را به‌عنوان علتی برای این تصمیم جهت ادامه تحریم‌های تسلیحاتی ایران تا سال ۲۰۲۳ مطرح می‌کند که مسائل منطقه‌یی جایگاهی در متن توافق برجام نداشته است».
وطن امروز با یادآوری این‌که «سیاست منطقه‌یی جمهوری اسلامی ایران از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی امر پنهانی نبوده است و کشورهای اروپایی با علم به جهت‌گیریهای ایران در منطقه پای میز مذاکره با ایران نشسته و توافق برجام را پذیرفته بودند» ضمن اتهام «بهانه تراشی» به اروپا افزوده:
«تصمیم اروپایی‌ها برای تمدید تحریم‌های تسلیحاتی ایران تا سال ۲۰۲۳ را باید در راستای همسویی اروپایی‌ها با آمریکا در سناریوی تمدید تحریم‌های تسلیحاتی ایران تحلیل کرد».
بی‌وفایی حامیان سنتی
اظهارات فلاحت‌پیشه نماینده پیشین مجلس ارتجاع در مورد قطعنامهٔ شورای حکام بر علیه رژیم نیز بعد دیگری از انزوای رژیم را به نمایش می‌گذارد. وی در مصاحبه با خبرگزاری حکومتی ایسنا اعلام کرد «آمریکا و رژیم صهیونیستی می‌خواهند پرونده هسته‌یی ایران ذیل فصل ۷ منشور سازمان ملل برود» و سپس به سوزوگداز پرداخت که در این‌صورت رژیم حمایت روسیه و چین را نیز از دست خواهد داد:
«اگر پرونده به شورای امنیت برود آن موقع ایران دیگر نمی‌تواند رفتار تندی داشته باشد چرا که رفتار تند ایران باعث می‌شود که روسیه و چین نیز در شورای امنیت قطعنامه‌های جدید علیه ایران را وتو نکنند با این عنوان که ممکن است فعالیت‌های هسته‌یی ایران به سمت نظامی حرکت کند». (همشهری آن‌لاین. ۳تیر ۹۹)
فلاحت‌پیشه با حسرت اضافه کرد:
«فضای فکری حاکم بر دو کشور چین و روسیه فضای هژمونی است و فضای فکری آنها با ما متفاوت است. آنها هر کاری را انجام می‌دهند که در فضای هژمونی بین‌المللی جایگاهی برای خود تعریف کنند و آنها تا زمانی از ایران حمایت می‌کنند که به هژمونی بین‌المللی و جایگاه آنان لطمه‌ای وارد نشود». (همان منبع)
آب رفته به جوی بر‌نمی‌گردد
روشن است که سلسله فشارهای بین‌المللی هر چه بیشتر رژیم را منزوی خواهد کرد. این انزوا تأثیرات خودش را از یک‌طرف بر نیروهای وارفته خامنه‌ای و از طرف دیگر بر بحران اجتماعی و تشجیع مردم به جان‌آمده خواهد گذاشت. واقعیتی که وحشت روزافزون سردمداران رژیم را به‌دنبال دارد. و از آنجا که هیمنهٔ خامنه‌ای هم فرو ریخته و پشمی به کلاه وی باقی نمانده، آخوندهایی نظیر علم‌الهدی و احمدخاتمی مجبورند با چرب زبانی‌ها و مداهنه‌های مهوع و پی‌درپی در تعریف از خامنه‌ای مذبوحانه تلاش کنند آب رفته را به جوی برگردانند. اما اینها تلاشی است بیهوده و بر ولی‌فقیه است که به جای این تشبثات مذبوحانه، در فکر سوراخ موش باشد.
