به‌دلیل جایگزین نکردن نیرو و معلم به جای بازنشستگان، وقوع بحران در آموزش و پرورش حتمی است و این وزارتخانه در سالهای آینده با کمبود نیروی انسانی مواجه خواهد شد.
به گفته رئیس منابع انسانی آموزش و پرورش رژیم این بحران «از مهر ۹۷از آستانه تحمل عبور می‌کند».
به گفته این مقام رژیم باید سالانه ۵۰هزار نفر وارد سیستم آموزش و پرورش شوند تا جایگزین نیروهای بازنشسته شوند. او تأکید کرد که «در مهر ۹۷در مجموع با توجه به شاخص‌ها ۳۰۰هزار نیرو کمبود وجود دارد».(خبرگزاری ایسنا ۲۳خرداد ۹۷)
خبرگزاری تسنیم ۸اردیبهشت ۹۷هم در مطلبی با عنوان «کمبود شدید معلم در سال ۹۹آموزش و پرورش را از پا درمی‌آودرد»، از قول رئیس مرکز برنامه‌ریزی و نیروی انسانی وزارت آموزش و پرورش می‌نویسد که در حکومت آخوندی در زمینه بهبود وضعیت معلمان « فقط شعار داده می‌شود» و« اقتدار نظام تعلیم و تربیت مشروط به کیفیت در زندگی شخصی و حرفه‌یی معلمان است که با وعده و شعار هم محقق نمی‌شود».
این مقام وزارت آموزش و پرورش هم اذعان می‌کند در مهرماه ۹۷حدود ۳۰۰هزار نفر کمبود نیروی در آموزش و پرورش وجود خواهد داشت.
همین رسانه در تاریخ ۱۹فروردین ۹۷هم در مطلب دیگری با عنوان« افزایش موج بازنشستگی‌ها و کمبود نیرو در آموزش و پرورش» از قول محمد بطحایی وزیر آموزش و پرورش دولت آخوند حسن روحانی می‌نویسد: «به‌دلیل خروج نیروی انسانی از سال ۹۷به‌شدت با کمبود نیرو مواجه می‌شویم و تعداد افرادی که شرایط بازنشستگی پیدا می‌کنند افزایش می‌یابد».
معضل کمبود نیرو درآ موزش و پرورش به‌خصوص کمبود معلم در حدی است که رسانه‌های حکومتی از آن با عنوان«سونامی کمبود نیرو» نام می‌برند، که باز هم به‌گفته همین رسانه‌ها علت اصلی آن «سونامی بازنشستگی معلمان» و استخدام نکردن معلم توسط دولت ضد مردمی است.
واقعیت این است که تنها مشکل در آموزش و پرورش حاکمیت آخوندی سونامی کمبود نیرو نیست، بلکه بحران در همه زمینه‌ها وجود دارد.
از جمله بحران پایین بودن کیفیت آموزش در دبیرستانها و هنرستانها است. در این رابطه ابراهیم سحر خیز معاون سابق وزارت آموزش و پرورش می‌گوید: « هم اکنون ۷۵درصد آموزش‌ها در کشورهای توسعه یافته مهارت محور و تنها ۲۵درصد به‌صورت نظری است اما در ایران برعکس است و این روند در آموزش و پرورش و دانشگاه مشاهده می‌شود. دانشگاه نسل سوم باید کارآفرین و مهارت محور باشند وقتی آموزش و پرورش در هنرستانها نیرو ندارد و به‌دنبال تجهیز کارگاه هستند و اکثر هنرستانها با فقر تجهیزات هنرستانی و کارگاهی مواجه هستند، این اهداف محقق نمی‌شود».(خبرگزاری تسنیم ۱۹فروردین ۹۷)
کمبود فضای آموزشی، کمبود مدرسه، فرسوده بودن مدارس و... نیز از جمله بحرانهای دیگری است که نظام آموزش پایه در نظام آخوندی با آن روبه‌روست.
در تهران پایتخت کشور که علی‌القاعده می‌بایست بالاترین کیفی‌ترین وضعیت آموزشی را از جمله در ساختار مدارس داشته باشد، وضعیت ساختمانهای مدارس فرسوده به‌گونه‌یی است که «حتی با باد هم فرو می‌ریزند».
در این رابطه روزنامه جوان ۱۶آذر ۹۶در مطلبی با عنوان «۷۰۰مدرسه «در تهران» حتی با باد هم فرو می‌ریزند!»، از قول مدیر کل آموزش و پرورش در تهران می‌نویسد: «این شهر در بحث فضای آموزشی جزو فقیرترین استانهاست و در ادامه تأکید می‌کند دیوار ۷۰۰مدرسه شهر تهران حتی با وزیدن توفان نیز می‌ریزد. بعد از اعلام این آمار هم مسئولان مدعی شدند همه این مدارس پیشتر در لیست ساختمانهای تخریبی آموزش و پرورش ثبت شده، اما به‌دلیل نبود «پول» موفق به تخریب آنها و ساختن مدارس جدید نشده بودند!».
در مدارس ایران تحت حاکمیت آخوندها حوادث مختلفی جان دانش‌آموزان را مورد تهدید قرار می‌دهد، حوادثی نظیر فرو ریختن سقف و دیوار مدرسه، مجروح و مصدوم شدن دانش‌آموزان، گازگرفتگی آنها در اثر نشت دود بخاری و... که این امر حاکی از بحرانی بودن اوضاع در مدارس و آموزش و پرورش رژیم است.
با این وجود رژیم آخوندی همه ساله از بودجه این وزارتخانه پایه که در همه کشورها از اهمیت ویژه و مبنایی برخوردار است کم کرده و صرف نیروهای سرکوب، کشتار مردم منطقه مثل سوریه و یا نهادهای به‌اصطلاح فرهنگی وابسته به بیت خامنه‌ای می‌کند.
ترک تحصیل سالیانه تعداد زیادی از دانش‌آموزان کشور غیر از مسأله فقر فراگیر به اعتراف رسانه‌های رژیم ضمنا به کمبود امکانات آموزش برمی‌گردد.
سایت حکومتی اقتصاد نیوز ۲۴خرداد ۹۶در مطلبی با عنوان« ترک‌تحصیل دانش‌آموز در ایران آمار تکان دهنده‌ای دارد» از قول یکی از مهره‌های حکومتی با سمت مدیر اجرایی پویش ایران می‌نویسد: «از هر چهار دانش‌آموز در ایران یک نفر ترک‌تحصیل می‌کند و علت آن نیز عمدتاً کمبود امکانات آموزشی است... در جایی که از لحظه امکان دارد مدرسه آوار شود خیلی نمی‌توان حرف از آموزش زد و اکنون از آموزش حرف زدن کمی سخت است ».!
آری، بسیاری از کودکان و نوجوانان ایرانی نیز مانند همه اقشار جامعه از اولیه‌ترین حقوق شهروندی خود که آموزش است محرومند تا جایی که به‌قول آن مهره وابسته به آموزش و پرورش «اکنون از آموزش حرف زدن کمی سخت است»!.
